ဆာလံက်မ္း 144:1-8

ငါ​၏​ေက်ာက္ေဆာင္​ျဖစ္​ေတာ္မူ​ေသာ ထာဝရဘုရား​သည္ မဂၤလာရွိ​ေတာ္မူ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​၏​လက္​ကို စစ္မက္​အတြက္​လည္းေကာင္း​၊ ငါ​၏​လက္ေခ်ာင္း​မ်ား​ကို တိုက္ပြဲ​အတြက္​လည္းေကာင္း ေလ့က်င့္​ေပး​ေတာ္မူ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​၏​ေမတၱာက႐ုဏာ​ရွင္​၊ ငါ​၏​ရဲတိုက္​၊ ငါ​၏​ခိုကိုး​ရာ​၊ ငါ့​ကို​ကယ္တင္​ေသာ​အရွင္​၊ ငါ​၏​ဒိုင္းလႊား​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏​။ ငါ​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ခိုလႈံ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​၏​လူမ်ိဳး​ကို ငါ​အုပ္စိုး​ရ​ေသာ​အခြင့္​ေပး​ေတာ္မူ​၏​။ အို ထာဝရဘုရား​၊ လူ​သည္ မည္သို႔​ေသာ​သူ​ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို​သိမွတ္​ေတာ္မူ​ရ​သနည္း​။ လူ႔​သား​သည္ မည္သို႔​ေသာ​သူ​ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို​ပမာဏျပဳ​ေတာ္မူ​ရ​သနည္း​။ လူ​သည္ အခိုးအေငြ႕​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ပါ​၏​။ သူ​၏​ေန႔ရက္​တို႔​သည္ ရိပ္ကနဲ​ျဖတ္သြား​ေသာ အရိပ္​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၾက​ပါ​၏​။ အို ထာဝရဘုရား​၊ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေကာင္းကင္​ကို​ၫႊတ္​၍ ႂကြဆင္း​ေတာ္မူ​ပါ​။ ေတာင္​မ်ား​မွ မီးခိုး​ထြက္လာ​ေစရန္ ၎​တို႔​ကို တို႔ထိ​ေတာ္မူ​ပါ​။ လွ်ပ္စီး​ကို​လက္​ေစ​လ်က္ ရန္သူ​တို႔​ကို ကြဲလြင့္​ေစ​ေတာ္မူ​ပါ​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ျမား​တို႔​ကို​ပစ္လႊတ္​၍ သူ​တို႔​ကို​အေရးနိမ့္​ေစ​ေတာ္မူ​ပါ​။ ျမင့္ေသာအရပ္​မွ လက္​ေတာ္​ကို​ဆန႔္​ေတာ္မူ​ပါ​။ မ်ားစြာ​ေသာ​ေရ​ထဲမွ​လည္းေကာင္း​၊ တိုင္းတစ္ပါးသား​တို႔​၏​လက္​ထဲမွ​လည္းေကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ကယ္ႏုတ္​ၿပီး လြတ္ေျမာက္​ေစ​ေတာ္မူ​ပါ​။ သူ​တို႔​၏​ႏႈတ္​သည္ မဟုတ္မမွန္​ေျပာဆို​တတ္​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​၏​လက္ယာ​လက္​သည္​လည္း လွည့္ျဖား​တတ္​ေသာ​လက္​ျဖစ္​ပါ​၏​။