ဆာလံက်မ္း 104:14-23

ကိုယ္ေတာ္​သည္ တိရစာၦန္​အတြက္ ျမက္ပင္​ကို​လည္းေကာင္း​၊ လူ​တို႔​စိုက္ပ်ိဳး​ရန္​အတြက္ အပင္​ကို​လည္းေကာင္း ေပါက္​ေစ​ေတာ္မူ​၍ ေျမႀကီး​ထဲမွ အစားအစာ​ကို​လည္းေကာင္း​၊ လူ​၏​စိတ္ႏွလုံး​ကို​ဝမ္းေျမာက္​ေစ​ေသာ စပ်စ္ဝိုင္​ကို​လည္းေကာင္း​၊ မ်က္ႏွာ​ကို​ဝင္းေျပာင္​ေစ​ေသာ​ဆီ​ကို​လည္းေကာင္း​၊ လူ​၏​စိတ္ႏွလုံး​ကို​လန္းဆန္း​ေစ​ေသာ အစားအစာ​ကို​လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚ​ေစ​ေတာ္မူ​၏​။ ထာဝရဘုရား​၏​သစ္ပင္​မ်ား​၊ ကိုယ္ေတာ္​စိုက္ပ်ိဳး​ထား​သည့္ လက္ဘႏြန္​ရွိ​သစ္ကတိုးပင္​မ်ား​သည္ ေရဝ​ၾက​၏​။ ထို​အပင္​တို႔​၌ ငွက္​တို႔​သည္ အသိုက္​လုပ္​ၾက​၏​။ ထင္းရႉးပင္​တို႔​သည္ ငွက္က်ား​၏​အိမ္​ျဖစ္​ၾက​၏​။ ျမင့္​ေသာ​ေတာင္​မ်ား​သည္ ေတာင္ဆိတ္​တို႔​အတြက္​ျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္​တို႔​သည္ ရွာဖန္ယုန္​မ်ား​အတြက္ ခိုလႈံ​ရာ​ျဖစ္​ၾက​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အခ်ိန္အခါ​မ်ား​အတြက္ လ​ကို​ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​၏​။ ေန​သည္ မိမိ​ဝင္​ရ​မည့္​အခ်ိန္​ကို​သိ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အေမွာင္​ကို​ျဖစ္​ေစ​ေသာအခါ ၎​သည္ ည​ျဖစ္လာ​ပါ​၏​။ ထို​အခ်ိန္​တြင္ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္​အေပါင္း​တို႔​သည္ လႈပ္ရွားသြားလာ​ၾက​ပါ​၏​။ ျခေသၤ့ပ်ိဳ​တို႔​သည္ သားေကာင္​ရ​ရန္ ဟိန္းေဟာက္​လ်က္ ဘုရားသခင္​ထံမွ မိမိ​တို႔​၏​အစားအစာ​ကို ေတာင္း​ၾက​ပါ​၏​။ ေန​ထြက္လာ​ေသာအခါ ၎​တို႔​သည္ ဆုတ္သြား​၍ မိမိ​တို႔​၏​တြင္း​ထဲ၌​လဲေလ်ာင္း​ၾက​ပါ​၏​။ လူ​သည္ မိမိ​၏​လုပ္ငန္းခြင္​သို႔​သြား​၍ ေနဝင္ခ်ိန္​တိုင္ေအာင္ မိမိ​အလုပ္​ကို​လုပ္ေဆာင္​ပါ​၏​။