သုတၱံက်မ္း 19:1-14

တည္ၾကည္​စြာ​ေလွ်ာက္လွမ္း​ေသာ ဆင္းရဲသား​သည္ ေကာက္က်စ္​ေသာ​စကား​ကို​ေျပာဆို​သည့္ လူမိုက္​ထက္ ပို၍​ေကာင္း​၏​။ အသိပညာ​ကင္းမဲ့​ေသာ​စိတ္ဆႏၵ​သည္ မ​ေကာင္း​ေပ​။ အလ်င္စလို​ေျခ​လွမ္း​ေသာ​သူ​သည္ လြဲေခ်ာ္​တတ္​၏​။ လူ​သည္ မိမိ​၏​မိုက္မဲမႈ​ေၾကာင့္ မိမိ​လမ္းခရီး​မွားယြင္း​ခြၽတ္ေခ်ာ္​ေသာအခါ​ပင္ သူ​၏​စိတ္ႏွလုံး​တြင္ ထာဝရဘုရား​ကို​စိတ္ဆိုး​တတ္​၏​။ စည္းစိမ္ဥစၥာ​သည္ အေပါင္းအသင္း​မ်ားစြာ​တိုးပြား​ေစ​တတ္​၏​။ ဆင္းရဲ​ေသာ​သူ​မူကား သူ႔​မိတ္ေဆြ​၏​စြန႔္ခြာ​ျခင္း​ကို​ခံရ​တတ္​၏​။ မုသား​သက္ေသ​သည္ အျပစ္ဒဏ္​ႏွင့္​ကင္းလြတ္​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္​။ လိမ္လည္​ထြက္ဆို​ေသာ​သူ​သည္​လည္း လြတ္ေျမာက္​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္​။ မ်ားစြာ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မင္းအရာရွိ​ထံမွ​မ်က္ႏွာရ​ရန္​ႀကိဳးစား​တတ္​ၾက​၏​။ လူ​တိုင္း​သည္​လည္း လက္ေဆာင္​ေပး​ေသာ​သူ​ႏွင့္​မိတ္ေဆြ​ျဖစ္​တတ္​ၾက​၏​။ ဆင္းရဲ​ေသာ​သူ​ကို သူ​၏​ညီအစ္ကို​အားလုံး​ကပင္ မုန္း​တတ္​ၾက​၏​။ သူ​၏​မိတ္ေဆြ​တို႔​သည္ သူ႔​ကို​ေဝးေဝးေရွာင္​ၾက​သည္​မွာ အဘယ္​ဆိုဖြယ္​ရွိ​သနည္း​။ သူ​သည္ သူ​တို႔​ေနာက္​သို႔​လိုက္​၍ စကားေျပာ​ေသာ္လည္း မည္သူ​မွ် သူ​ႏွင့္​စကား​မ​ေျပာ​ၾက​ေပ​။ အသိဉာဏ္​ကို​ရရွိ​ေသာ​သူ​သည္ မိမိ​၏​စိတ္ဝိညာဥ္​ကို​ခ်စ္​၏​။ ထိုးထြင္းဉာဏ္​ကို​ေစာင့္ထိန္း​ေသာ​သူ​သည္ ေကာင္း​ေသာ​အရာ​ကို​ေတြ႕ရွိ​လိမ့္မည္​။ မုသား​သက္ေသ​သည္ အျပစ္ဒဏ္​ႏွင့္​ကင္းလြတ္​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္​။ လိမ္လည္​ထြက္ဆို​ေသာ​သူ​သည္​လည္း ပ်က္စီး​ရ​လိမ့္မည္​။ မိုက္မဲ​ေသာ​သူ​သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူး​ရန္​မ​သင့္ေလ်ာ္​ေပ​။ ထို႔ထက္မက ကြၽန္​သည္ အႀကီးအကဲ​တို႔​ကို​အုပ္စိုး​ရန္ ပို၍ပင္​မ​သင့္ေလ်ာ္​ေပ​။ ပညာသတိ​ရွိ​ေသာ​သူ​သည္ မိမိ​၏​ေဒါသ​ကို​ခ်ဳပ္တည္း​တတ္​၏​။ သူ​၏​ဂုဏ္က်က္သေရ​ကား သူတစ္ပါး​က်ဴးလြန္​ေသာ​အျပစ္​ကို ေျဖလႊတ္​ျခင္း​ျဖစ္​၏​။ ရွင္ဘုရင္​၏​အမ်က္ေဒါသ​သည္ ျခေသၤ့ပ်ိဳ​ေဟာက္​သကဲ့သို႔​ျဖစ္​၏​။ သူ​၏​ေက်းဇူး​ျပဳ​ျခင္း​မူကား ျမက္ပင္​ေပၚမွ​ႏွင္းစက္​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၏​။ မိုက္မဲ​ေသာ​သား​သည္ သူ႔​ဖခင္​အတြက္ ပ်က္စီး​ျခင္း​အေၾကာင္း​ျဖစ္​၏​။ ျငင္းခုံ​ရန္ေတြ႕​တတ္​ေသာ​မယား​သည္​လည္း အဆက္မျပတ္ တစက္စက္​ယိုက်​ေသာ​မိုးေရ​ႏွင့္​တူ​၏​။ အိမ္ရာ​ႏွင့္​စည္းစိမ္ဥစၥာ​သည္ မိဘ​ဘိုးဘြား​တို႔​ေပး​ေသာ​အေမြ​ျဖစ္​၏​။ ပညာသတိ​ရွိ​ေသာ​မယား​မူကား ထာဝရဘုရား​ေပးသနား​ေတာ္မူ​ရာ​ျဖစ္​၏​။