ေတာလည္ရာက်မ္း 23:1-26
ေတာလည္ရာက်မ္း 23:1-26 MSBZ
ထိုအခါ ဗာလမ္က ဗာလက္မင္းႀကီးအား “ဤအရပ္၌ ငါ့အတြက္ ယဇ္ပလႅင္ခုနစ္ခုကိုတည္၍ ႏြားထီးခုနစ္ေကာင္ႏွင့္သိုးထီးခုနစ္ေကာင္ကိုလည္း ျပင္ဆင္ေလာ့”ဟု ဆို၏။ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္လည္း ဗာလမ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳ၍ သူတို႔သည္ ယဇ္ပလႅင္တစ္ခုစီ၌ ႏြားထီးတစ္ေကာင္ႏွင့္သိုးထီးတစ္ေကာင္ကို ပူေဇာ္ၾက၏။ ဗာလမ္က ဗာလက္မင္းႀကီးအား “သင္၏မီးရႈိ႕ရာယဇ္ေဘး၌ သင္ရပ္ေနေလာ့။ ငါတစ္ေနရာသို႔သြားမည္။ ထာဝရဘုရားသည္ ငါႏွင့္လာေတြ႕ေကာင္းလာေတြ႕ေတာ္မူမည္။ ငါ့အား ထာဝရဘုရားေဖာ္ျပေသာ မည္သည့္အရာမဆို သင့္အား ငါၾကားေျပာမည္”ဟု ဆိုၿပီးေနာက္ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ တက္သြားရာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေတြ႕ေလ၏။ ထိုအခါ ဗာလမ္က ဘုရားသခင္အား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ယဇ္ပလႅင္ခုနစ္ခုကိုျပင္ဆင္၍ ထိုယဇ္ပလႅင္တစ္ခုစီ၌ ႏြားထီးတစ္ေကာင္ႏွင့္သိုးထီးတစ္ေကာင္ကိုပူေဇာ္ပါၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ဗာလမ္၏ႏႈတ္၌စကားကိုသြင္းေပးေတာ္မူၿပီးလွ်င္ “ဗာလက္မင္းႀကီးထံသို႔ ျပန္သြား၍ ဤစကားကိုေျပာေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီးရွိရာသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ေမာဘလူမ်ိဳးအႀကီးအကဲအေပါင္းတို႔ႏွင့္အတူ မီးရႈိ႕ရာယဇ္နား၌ ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထိုအခါ ဗာလမ္က ပေရာဖက္ျပဳလ်က္ “ေမာဘဘုရင္ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ငါ့ကို အေရွ႕ေတာင္႐ိုး အာရံျပည္မွေခၚလာ၍ ‘လာပါေလာ့။ ငါ့အဖို႔ ယာကုပ္အမ်ိဳးကိုက်ိန္ဆဲပါေလာ့။ လာပါေလာ့။ အစၥေရးလူမ်ိဳးကိုရႈတ္ခ်ပါေလာ့’ဟု ဆို၏။ ဘုရားသခင္ က်ိန္ဆဲေတာ္မမူေသာသူကို ငါ မည္သို႔က်ိန္ဆဲဝံ့မည္နည္း။ ထာဝရဘုရား ရႈတ္ခ်ေတာ္မမူေသာသူကို ငါ မည္သို႔ရႈတ္ခ်ဝံ့မည္နည္း။ သူ႔ကို ေက်ာက္ေဆာင္ထိပ္မွ ငါေတြ႕ရ၏။ သူ႔ကို ေတာင္ကုန္းေပၚမွ ငါျမင္ရ၏။ ထိုလူမ်ိဳးသည္ တသီးတျခားေန၏။ လူမ်ိဳးျခားတို႔ႏွင့္ေရာေႏွာျခင္းမရွိ။ ယာကုပ္အမ်ိဳးေျမမႈန႔္ကို မည္သူေရတြက္ႏိုင္မည္နည္း။ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ေလးပုံတစ္ပုံကို မည္သူေရတြက္ႏိုင္မည္နည္း။ ေျဖာင့္မွန္ေသာသူတို႔ေသသကဲ့သို႔ ငါေသပါရေစ။ ငါ၏နိဂုံးသည္လည္း သူ၏နိဂုံးကဲ့သို႔ျဖစ္ပါေစ”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုအခါ ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္အား “သင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုမည္သို႔ျပဳသနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္၏ရန္သူတို႔ကိုက်ိန္ဆဲရန္ သင့္ကိုအကြၽႏ္ုပ္ေခၚခဲ့၏။ သင္ကား သူတို႔ကို လုံးလုံးေကာင္းခ်ီးေပးေလၿပီတကား”ဟု ဆို၏။ ဗာလမ္ကလည္း “ငါ၏ႏႈတ္၌ ထာဝရဘုရားသြင္းေပးေတာ္မူေသာစကားကိုသာေျပာရန္ ငါသတိျပဳရမည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ဆိုလ်က္ ျပန္ေျဖေလ၏။ ဗာလက္မင္းႀကီးကလည္း ဗာလမ္အား “အစၥေရးလူမ်ိဳးအားလုံးကိုမျမင္ရေသာ္လည္း သူတို႔၏တပ္စခန္းအစြန္အဖ်ားကိုသာျမင္ႏိုင္သည့္ အျခားတစ္ေနရာသို႔ ငါႏွင့္အတူလိုက္ခဲ့ပါေလာ့။ ငါ့အတြက္ သူတို႔ကို ထိုေနရာမွ က်ိန္ဆဲပါေလာ့”ဟု ဆိုေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ဗာလမ္ကို ပိသဂါေတာင္ထိပ္ရွိ ေဇာဖိမ္ကြင္းျပင္သို႔ ေခၚသြား၍ ယဇ္ပလႅင္ခုနစ္ခုကိုတည္ၿပီး ထိုယဇ္ပလႅင္တစ္ခုစီ၌ ႏြားထီးတစ္ေကာင္ႏွင့္သိုးထီးတစ္ေကာင္စီကို ပူေဇာ္ေလ၏။ ဗာလမ္က ဗာလက္မင္းႀကီးအား “သင္၏မီးရႈိ႕ရာယဇ္ေဘး၊ ဤေနရာ၌ သင္ရပ္ေနေလာ့။ ငါသည္ ထိုေနရာသို႔သြား၍ ထာဝရဘုရားႏွင့္ေတြ႕ဆုံမည္”ဟု ဆို၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ဗာလမ္ႏွင့္ေတြ႕၍ ဗာလမ္၏ႏႈတ္၌စကားကိုသြင္းေပးေတာ္မူၿပီး “ဗာလက္မင္းႀကီးထံသို႔ ျပန္သြား၍ ဤစကားကိုေျပာေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီးထံသို႔ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဗာလက္မင္းႀကီးက ေမာဘလူမ်ိဳးအႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္အတူ မီးရႈိ႕ရာယဇ္နား၌ ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္အား “ထာဝရဘုရားမည္သို႔မိန႔္ေတာ္မူသနည္း”ဟု ေမး၏။ ထိုအခါ ဗာလမ္က ပေရာဖက္ျပဳလ်က္ “ဗာလက္မင္းႀကီး၊ ထေလာ့။ နားေထာင္ေလာ့။ ဇိေဖာ္သား၊ ငါ့စကားကို စူးစိုက္နားေထာင္ေလာ့။ လိမ္လည္ေျပာဆိုရေအာင္ ဘုရားသခင္သည္ လူျဖစ္သည္မဟုတ္။ စိတ္ေျပာင္းလဲရေအာင္ လူသားျဖစ္သည္မဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ မိန႔္ေတာ္မူၿပီးမွ မျပဳဘဲေနေတာ္မူမည္ေလာ။ ကတိထားေတာ္မူၿပီးမွ မတည္ဘဲေနေတာ္မူမည္ေလာ။ ေကာင္းခ်ီးေပးမည့္အေၾကာင္း အမိန႔္ေတာ္ကို ငါခံရၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ထိုေကာင္းခ်ီးကို ငါမေျပာင္းလဲႏိုင္။ ယာကုပ္အမ်ိဳး၌ အမဂၤလာကိုမျမင္။ အစၥေရးလူမ်ိဳး၌ အခက္အခဲျပႆနာကိုမေတြ႕။ သူ၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားသည္ သူႏွင့္အတူရွိေတာ္မူ၏။ သူ႔ထံ၌ ရွင္ဘုရင္၏ဝမ္းေျမာက္စြာေႂကြးေၾကာ္သံကိုၾကားရ၏။ ဘုရားသခင္သည္ ႏြား႐ိုင္း၏ခြန္အားကဲ့သို႔ သူတို႔ကို အီဂ်စ္ျပည္မွ ထုတ္ေဆာင္ခဲ့၏။ ယာကုပ္အမ်ိဳးကို ေမွာ္အတတ္ျဖင့္မျပဳစားႏိုင္။ အစၥေရးလူမ်ိဳးကို ဂမၻီရပညာျဖင့္မလွည့္ျဖားႏိုင္။ ယခုတြင္ ‘ဘုရားသခင္ မည္သို႔ျပဳေတာ္မူပါသနည္း’ဟူ၍ ယာကုပ္အမ်ိဳး၊ အစၥေရးလူမ်ိဳးကိုရည္ေဆာင္၍ ေျပာဆိုရလိမ့္မည္။ ဤလူမ်ိဳးသည္ ျခေသၤ့မကဲ့သို႔ထႂကြ၍ ျခေသၤ့ထီးကဲ့သို႔ မာန္ဝင့္ေန၏။ သူသည္ သားေကာင္ကိုမစားရမီ၊ သူကိုက္သတ္ေသာအေကာင္၏ေသြးကိုမေသာက္ရမီ လဲေလ်ာင္းေနမည္မဟုတ္”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုအခါ ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္အား “သူတို႔ကို က်ိန္လည္းမက်ိန္ဆဲပါႏွင့္။ ေကာင္းခ်ီးလည္း အလွ်င္းမေပးပါႏွင့္”ဟု ဆိုေလ၏။ ဗာလမ္ကလည္း ဗာလက္မင္းႀကီးအား “ငါသည္ ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသမွ်အတိုင္းသာျပဳရမည္ဟု သင့္အား ငါေျပာခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။