႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 8:11-26

ထိုအခါ ဖာရိရွဲ​တို႔​သည္​ထြက္လာ​၍ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္​ျငင္းခုံ​ေျပာဆို​ၾက​ကာ ကိုယ္ေတာ္​ကို​စမ္းသပ္​လို​သျဖင့္ ေကာင္းကင္​မွ​နိမိတ္​လကၡဏာ​ကို ေတာင္းဆို​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မိမိ​စိတ္​ေတာ္​ထဲ၌ သက္ျပင္းခ်​ကာ“ဤ​မ်ိဳးဆက္​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ နိမိတ္​လကၡဏာ​ကို​ေတာင္းဆို​သနည္း။ သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​သည္​ကား ဤ​မ်ိဳးဆက္​အား မည္သည့္​နိမိတ္​လကၡဏာ​ကို​မွ် ျပ​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ သူ​တို႔​ကို​ထားခဲ့​၍ တစ္ဖန္ ေလွ​ေပၚ​သို႔​တက္​ကာ တစ္ဖက္ကမ္း​သို႔​ကူး​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မုန႔္​ကို​ယူေဆာင္​လာ​ရန္ ေမ့ေလ်ာ့​ၾက​သျဖင့္ ေလွ​ေပၚတြင္ သူ​တို႔​၌​မုန႔္​တစ္​လုံး​တည္းသာ​ရွိ​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​က“ဖာရိရွဲ​တို႔​၏​တေဆး​ႏွင့္ ေဟ႐ုဒ္​၏​တေဆး​တို႔​ကို အထူး​သတိျပဳ​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္မွာ​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​က​လည္း မိမိ​တို႔​၌ မုန႔္​မ​ပါ​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​သည္​ဟု အခ်င္းခ်င္း​အေခ်အတင္​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ထိုသို႔​ေျပာဆို​ၾက​သည္​ကို ကိုယ္ေတာ္​သိ​ေတာ္မူ​လွ်င္“သင္​တို႔​၌​မုန႔္​မ​ပါ​ေၾကာင္း​ကို အဘယ္ေၾကာင့္​အေခ်အတင္​ေျပာဆို​ၾက​သနည္း။ သင္​တို႔​သေဘာ​မ​ေပါက္​နား​မ​လည္​ၾက​ေသး​သေလာ။ သင္​တို႔​စိတ္ႏွလုံး​သည္ မာေက်ာ​လ်က္​ရွိ​ေန​ေသး​သေလာ။ သင္​တို႔​သည္ မ်က္စိ​ရွိ​လ်က္​ႏွင့္​မ​ျမင္​ၾက​သေလာ။ နား​ရွိ​လ်က္​ႏွင့္​မ​ၾကား​ၾက​သေလာ။သင္​တို႔​မ​မွတ္မိ​ၾက​သေလာ။ မုန႔္​ငါး​လုံး​ကို လူ​ငါးေထာင္​အတြက္ ငါ​ဖဲ့​ခဲ့​စဥ္​က မုန႔္​အက်ိဳးအပဲ့​မ်ား​ကို ေတာင္း​အျပည့္​ဘယ္ႏွ​ေတာင္း​ေကာက္​သိမ္း​ခဲ့​ၾက​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ သူ​တို႔​က “တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ေတာင္း”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ “မုန႔္​ခုနစ္​လုံး​ကို လူ​ေလးေထာင္​အတြက္ ငါ​ဖဲ့​ခဲ့​စဥ္​က မုန႔္​အက်ိဳးအပဲ့​မ်ား​ကို ေတာင္း​အျပည့္ ဘယ္ႏွ​ေတာင္း​ေကာက္​သိမ္း​ခဲ့​ၾက​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ သူ​တို႔​က “ခုနစ္​ေတာင္း”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ တစ္ဖန္ ကိုယ္ေတာ္​က“သင္​တို႔​နား​မ​လည္​ၾက​ေသး​သေလာ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ဗက္ဇဲဒ​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ၾက​ေသာအခါ လူ​တို႔​သည္ မ်က္မျမင္​တစ္​ဦး​ကို အထံ​ေတာ္​သို႔​ေခၚေဆာင္​လာ​၍ သူ႔​ကို​တို႔ထိ​ေတာ္မူ​ရန္ ကိုယ္ေတာ္​အား​ေတာင္းပန္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မ်က္မျမင္​၏​လက္​ကို​ဆြဲ​၍ ႐ြာ​အျပင္​သို႔​ေခၚသြား​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ သူ​၏​မ်က္စိ​ေပၚသို႔ တံေတြး​ေထြး​ကာ သူ႔​အေပၚ​လက္​ေတာ္​တင္​လ်က္“တစ္စုံတစ္ခု​ကို​ျမင္​ရ​သေလာ”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​၏။ သူ​သည္ ေမာ့ၾကည့္​လ်က္ “လူ​တို႔​ကို​ျမင္​ရ​ပါ​၏။ သစ္ပင္​မ်ား​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၾက​ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္​ေန​ၾက​သည္​ကို ျမင္​ရ​ပါ​၏”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​၏​မ်က္စိ​ေပၚသို႔ လက္​ေတာ္​ကို တစ္ဖန္​တင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ သူ​သည္ ရွင္းလင္း​စြာ​ျမင္​ရ​၍ အေကာင္း​ပကတိ​ျဖစ္လာ​၏​။ အလုံးစုံ​ကို​လည္း ၾကည္လင္​စြာ​ျမင္​ရ​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“႐ြာ​ထဲသို႔​မ​ဝင္​ႏွင့္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီး သူ႔​ကို မိမိ​အိမ္​သို႔ ျပန္လႊတ္​ေတာ္မူ​၏။