႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 8:1-10

ထို​ေန႔ရက္​တို႔​၌ မ်ားစြာ​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​သည္ တစ္ဖန္​စုေဝး​လာ​ၾက​၏။ ထို​သူ​တို႔​၌ စား​စရာ​မ​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ ေယရႈ​သည္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ကို​ေခၚ​၍ “ဤ​လူထု​ပရိသတ္​ကို ငါ​သနား​၏။ အေၾကာင္းမူကား သူ​တို႔​သည္ သုံး​ရက္​တိုင္တိုင္ ငါ​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ၾက​ၿပီး သူ​တို႔​၌ မည္သည့္​စား​စရာ​မွ်​မ​ရွိ။ သူ​တို႔​ထဲမွ အခ်ိဳ႕​တို႔​သည္ အေဝး​မွ​လာ​ၾက​သည္​ျဖစ္၍ သူ​တို႔​ကို​ဘာမွ်​မ​ေကြၽး​ဘဲ မိမိ​တို႔​အိမ္​သို႔​ျပန္​သြား​ေစ​လွ်င္ သူ​တို႔​သည္ လမ္း​ခရီး​၌ အားျပတ္​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​က​လည္း “ဤ​ေတာ​ကႏၲာရ​၌ မည္သူ​သည္ အဘယ္က​မုန႔္​ကို​ယူ​၍ ဤ​သူ​တို႔​အား ဝလင္​စြာ​ေကြၽး​ႏိုင္​ပါ​မည္နည္း”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင္​တို႔​တြင္ မုန႔္​မည္မွ်​ရွိ​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​ရာ သူ​တို႔​က “မုန႔္​ခုနစ္​လုံး​ရွိ​ပါ​သည္”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လူထု​ပရိသတ္​ကို ေျမ​ေပၚ၌​ထိုင္​ၾက​ရန္ မိန႔္မွာ​ေတာ္မူ​လ်က္ မုန႔္​ခုနစ္​လုံး​ကို​ယူ​၍ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးလွ်င္ ၎​တို႔​ကို​ဖဲ့​ကာ လူ​အစုအေဝး​တို႔​အား​ေဝ​ေပး​ရန္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ကို​ေပး​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း လူထု​ပရိသတ္​တို႔​အား​ေဝ​ေပး​ၾက​၏။ သူ​တို႔​၌ ငါး​ကေလး​အနည္းငယ္​ရွိ​သျဖင့္ ၎​တို႔​အတြက္ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးမွ ထို​ငါး​တို႔​ကို​လည္း ေဝ​ေပး​ရန္ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ လူ​တို႔​သည္ စား​၍​ဝ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ႂကြင္းက်န္​ေသာ​မုန႔္​အက်ိဳးအပဲ့​မ်ား​ကို ေကာက္သိမ္း​ၾက​ရာ ခုနစ္​ေတာင္း​ရ​ၾက​၏။ ထို​ေနရာ​၌ လူ​ေလးေထာင္​ခန႔္​ရွိ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လူ​တို႔​ကို ျပန္လႊတ္​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ႏွင့္အတူ ေလွ​ေပၚသို႔​ခ်က္ခ်င္း​တက္​၍ ဒါလမႏုသ​နယ္ေျမ​ေဒသ​မ်ား​သို႔ ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။