႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 14:26-50

ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ ခ်ီးမြမ္း​သီခ်င္း​သီဆို​ၿပီးမွ သံလြင္​ေတာင္​သို႔​ထြက္သြား​ၾက​၏။ ထိုအခါ ေယရႈ​က“ ‘ငါ​သည္ သိုးထိန္း​ကို​ခုတ္​သတ္​သျဖင့္ သိုး​တို႔​သည္ ကြဲလြင့္​သြား​ၾက​ရ​လိမ့္မည္’ဟု က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​သည္​ျဖစ္၍ သင္​တို႔​အားလုံး​သည္ စိတ္ပ်က္ၾက​လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ငါ​သည္​ထေျမာက္​ၿပီးေနာက္ ဂါလိလဲ​နယ္​သို႔ သင္​တို႔​ထက္​အလ်င္​ဦးစြာ​သြား​ႏွင့္​မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ု​က “အားလုံး​စိတ္ပ်က္​ၾက​လွ်င္​လည္း အကြၽႏ္ုပ္​သည္ စိတ္ပ်က္​မည္​မ​ဟုတ္​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင့္​အား ငါ​အမွန္​ဆို​သည္​ကား ယေန႔၊ ဤ​ည​တြင္​ပင္ ၾကက္​ႏွစ္​ႀကိမ္​မ​တြန္​မီ သင္​သည္ ငါ့​ကို သုံး​ႀကိမ္​တိုင္တိုင္​ျငင္းပယ္​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ေပတ႐ု​က “အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​အတြက္​ေသ​ရ​လွ်င္​ပင္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​လုံးဝ​မ​ျငင္းပယ္​ပါ”​ဟု အခိုင္အမာ​ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ တပည့္​ေတာ္​အားလုံး​တို႔​သည္​လည္း ထိုနည္းတူ​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ ေဂသေရွမန္​အမည္​ရွိ​ေသာ​အရပ္​သို႔ ေရာက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က“ငါ​ဆုေတာင္း​စဥ္​တြင္ ဤ​ေနရာ​၌ ထိုင္​ေန​ၾက​ေလာ့”​ဟု တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ ေပတ႐ု၊ ယာကုပ္​ႏွင့္ ေယာဟန္​တို႔​ကို မိမိ​ႏွင့္အတူ​ေခၚသြား​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဝမ္းနည္း​ပူေဆြး​ျခင္း​ႏွင့္ စိတ္ပူပန္​ျခင္း​ရွိ​သျဖင့္ “ငါ​၏​စိတ္​ဝိညာဥ္​သည္ ေသ​လုမတတ္ အလြန္​ဝမ္းနည္း​ျခင္း​ရွိ​၏။ ဤ​ေနရာ​၌​ေန​၍ သတိ​ႏွင့္​ေစာင့္​ေန​ၾက​ေလာ့”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ေရွ႕သို႔​အနည္းငယ္​ႂကြ​ေတာ္မူ​ၿပီး ေျမ​ေပၚ၌​ပ်ပ္ဝပ္​လ်က္ ျဖစ္ႏိုင္​လွ်င္ ဤ​အခ်ိန္​နာရီ​ကို မိမိ​ထံမွ​လြန္​သြား​ေစ​မည့္​အေၾကာင္း ဆုေတာင္း​ကာ “အို အဖ​ခမည္းေတာ္၊ ကိုယ္ေတာ္​အတြက္ အရာ​ခပ္သိမ္း​သည္ ျဖစ္ႏိုင္​ပါ​၏။ ဤ​ခြက္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​ထံမွ ဖယ္ရွား​ေပး​ေတာ္မူ​ပါ။ သို႔ေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အလို​အတိုင္း​မ​ဟုတ္​ဘဲ ကိုယ္ေတာ္​၏​အလို​ေတာ္​အတိုင္း​ျဖစ္​ေစ​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေတာင္းေလွ်ာက္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ျပန္လာ​၍ သူ​တို႔​အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို​ေတြ႕​ေတာ္မူ​လွ်င္ ေပတ႐ု​အား“ရွိမုန္၊ သင္​သည္ အိပ္ေပ်ာ္​ေန​သေလာ။ တစ္​နာရီ​မွ် သတိ​ႏွင့္​မ​ေစာင့္​ႏိုင္​သေလာ။ ျဖားေယာင္း​ေသြးေဆာင္​ရာ​ထဲသို႔ မ​က်ေရာက္​ေစရန္ သတိ​ႏွင့္​ေစာင့္​ေန​လ်က္ ဆုေတာင္း​ၾက​ေလာ့။ စိတ္​ဝိညာဥ္​သည္ ထက္သန္​ေသာ္လည္း ကိုယ္ကာယ​မူကား အားနည္း​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တစ္ဖန္ ထြက္သြား​၍ အထက္​က​ေတာင္းေလွ်ာက္​ခဲ့​သည့္​အတိုင္း ဆုေတာင္း​ၿပီးမွ ေနာက္တစ္ဖန္ ျပန္လာ​၍ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မ်က္စိ​ေလးလံ​သျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို​ေတြ႕​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သည္​လည္း ကိုယ္ေတာ္​အား မည္သို႔​ေလွ်ာက္​ရ​မည္​ကို​မ​သိ​ၾက။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ တတိယ​အႀကိမ္​ျပန္လာ​၍“ယခု​တိုင္ေအာင္​အိပ္ေပ်ာ္​လ်က္ အနားယူ​ေန​ၾက​သေလာ။ ေတာ္ေလာက္​ေပ​၏။ အခ်ိန္​ေရာက္လာ​ၿပီ။ ၾကည့္ရႈ​ေလာ့။ လူ႔သား​သည္ အျပစ္သား​တို႔​၏​လက္​သို႔ အပ္ႏွံ​ျခင္း​ခံရ​ေတာ့မည္။ ထ​ၾက။ သြား​ၾက​စို႔။ ငါ့​ကို​အပ္ႏွံ​မည့္​သူ​ေရာက္လာ​ၿပီ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္​မိန႔္​ေတာ္မူ​စဥ္​၌​ပင္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ပါး​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​တို႔​ထဲမွ တစ္​ပါး​ျဖစ္​ေသာ​ယုဒ​သည္ ေရာက္လာ​၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား၊ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​ႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား​က​ေစလႊတ္​လိုက္​ေသာ လူ​အစုအေဝး​တို႔​သည္​လည္း တုတ္​၊ ဓား​မ်ား​ကိုင္ေဆာင္​လ်က္ သူ​ႏွင့္အတူ​ပါ​လာ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ကို​အပ္ႏွံ​ေသာ​သူ​က “ငါ​နမ္း​ေသာ​သူ​သည္ ေယရႈ​ျဖစ္​၏။ သူ႔​ကို​ဖမ္းဆီး​၍ လုံၿခဳံ​စြာ​ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​ေလာ့”​ဟု ဆို​လ်က္ အခ်က္ျပ​အမွတ္အသား​ကို သူ​တို႔​အား​ေပး​ထား​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​သည္ ေရာက္လာ​သည္​ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္​ထံသို႔ ခ်က္ခ်င္း​ခ်ဥ္းကပ္​၍ “ရဗၺိ”​ဟု ဆို​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​နမ္း​ေလ​၏။ ထိုအခါ လူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ဖမ္းဆီး​ခ်ဳပ္ကိုင္​ထား​ၾက​၏။ ထိုစဥ္ အနီး​၌​ရပ္​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲမွ တစ္​ဦး​သည္ ဓား​ကို​ဆြဲ​ထုတ္​လ်က္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​မင္း​၏​အေစအပါး​တစ္​ဦး​ကို​ခုတ္​သျဖင့္ ထို​သူ​၏​နား႐ြက္​ျပတ္​သြား​ေလ​၏။ ေယရႈ​က ထို​သူ​တို႔​အား“သင္​တို႔​သည္ ဓားျပ​ကို​ဖမ္း​သကဲ့သို႔ တုတ္၊ ဓား​မ်ား​ကိုင္ေဆာင္​လ်က္ ငါ့​ကို​ဖမ္းဆီး​ရန္​လာ​ၾက​သေလာ။ ငါ​သည္ ေန႔တိုင္း သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​လ်က္ ဗိမာန္​ေတာ္​၌​သြန္သင္​ေန​ခဲ့​ေသာ္လည္း သင္​တို႔​သည္ ငါ့​ကို​မ​ဖမ္းဆီး​ၾက။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔ျဖစ္ျခင္းမွာ က်မ္းစာ​ျပည့္စုံ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​မည့္​အေၾကာင္း​တည္း”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ တပည့္​ေတာ္​အားလုံး​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ထားခဲ့​၍ ထြက္ေျပး​ၾက​၏။