႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 13:31-37

ေကာင္းကင္​ႏွင့္​ေျမႀကီး​သည္ ကြယ္ေပ်ာက္​သြားလိမ့္မည္။ ငါ့​စကား​မူကား မည္သည့္အခါမွ်​ကြယ္ေပ်ာက္​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ထို​ေန႔ရက္​၊ သို႔မဟုတ္ ထို​အခ်ိန္​နာရီ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍​မူကား ခမည္းေတာ္​မွတစ္ပါး မည္သူမွ်​မ​သိ။ ေကာင္းကင္​ရွိ ေကာင္းကင္တမန္​မ်ား​လည္း​မ​သိ။ သား​ေတာ္​လည္း​မ​သိ။ သတိျပဳ​၍​ႏိုးႏိုးၾကားၾကား​ရွိ​ၾက​ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ထို​အခ်ိန္​သည္ မည္သည့္​အခါ​၌​က်ေရာက္​မည္​ကို သင္​တို႔​မ​သိ​ၾက။ ဤသည္ကား ခရီးထြက္​မည့္​လူ​တစ္​ဦး​သည္ မိမိ​အိမ္​မွ​ထြက္ခြာ​ရာ​တြင္ မိမိ​အေစအပါး​အသီးသီး​တို႔​အား သူ​တို႔​လုပ္ေဆာင္​ရ​မည့္​အမႈ​ႏွင့္တကြ အခြင့္​အာဏာ​ကို​ေပး​၍ တံခါးမႉး​ကို​လည္း သတိ​ႏွင့္​ေစာင့္​ေန​ရန္ မွာၾကား​သည္​ႏွင့္​တူ​၏။ သို႔ျဖစ္၍ အိမ္ရွင္​သည္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစခ်ိန္၊ သို႔မဟုတ္ သန္းေခါင္​အခ်ိန္၊ သို႔မဟုတ္ ၾကက္ဦး​တြန္​ခ်ိန္၊ သို႔မဟုတ္ နံနက္​ေစာေစာ​အခ်ိန္​တို႔​ထဲမွ မည္သည့္​အခ်ိန္​၌​ေရာက္လာ​မည္​ကို သင္​တို႔​မ​သိ​ေသာေၾကာင့္ သတိ​ႏွင့္​ေစာင့္​ေန​ၾက​ေလာ့။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ သူ​သည္​႐ုတ္တရက္​ျပန္လာ​၍ သင္​တို႔​အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို ေတြ႕​လိမ့္မည္။ သတိ​ႏွင့္​ေစာင့္​ေန​ၾက​ေလာ့​ဟု သင္​တို႔​ကို ငါ​ဆို​သည့္​အတိုင္း လူ​ခပ္သိမ္း​တို႔​အား ငါ​ဆို​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။