႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 12:1-44
႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 12:1-44 MSBZ
ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ပုံဥပမာမ်ားျဖင့္ သူတို႔အား ႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ“လူတစ္ဦးသည္ စပ်စ္ၿခံကိုစိုက္ပ်ိဳး၍ ၿခံစည္း႐ိုးခတ္လ်က္ စပ်စ္သီးနယ္ရာက်င္းကိုတူးကာ ေမွ်ာ္စင္ကိုေဆာက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုၿခံကို ၿခံသမားတို႔အားငွားရမ္း၍ ခရီးထြက္ေလ၏။ အသီးေပၚခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ၿခံသမားတို႔ထံမွ စပ်စ္ၿခံထြက္အသီးမ်ားကိုရယူရန္ အေစအပါးတစ္ဦးကို ၿခံသမားတို႔ထံသို႔ေစလႊတ္ေလ၏။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ထိုအေစအပါးကို ဖမ္းဆီး၍႐ိုက္ႏွက္ကာ လက္ခ်ည္းသက္သက္ျပန္လႊတ္ၾက၏။ ေနာက္တစ္ဖန္ အျခားအေစအပါးတစ္ဦးကို သူတို႔ထံသို႔ေစလႊတ္လိုက္ရာ ဦးေခါင္းကို႐ိုက္၍ သူ႔ကိုအရွက္ခြဲၾက၏။ တစ္ဖန္ အျခားတစ္ဦးကို ေစလႊတ္ျပန္လွ်င္ သူ႔ကိုသတ္ပစ္ၾက၏။ အျခားေသာသူမ်ားစြာတို႔ကိုေစလႊတ္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕တို႔ကို႐ိုက္ႏွက္၍ အခ်ိဳ႕တို႔ကိုသတ္ပစ္ၾက၏။ သူ၌ခ်စ္ေသာသားတစ္ဦးတည္းရွိေတာ့၏။ ၿခံပိုင္ရွင္က ‘သူတို႔သည္ ငါ့သားကို႐ိုေသၾကလိမ့္မည္’ဟု ဆိုလ်က္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုသားကို သူတို႔ထံသို႔ေစလႊတ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ၿခံသမားတို႔က ‘ဤသူသည္အေမြခံျဖစ္၏။ လာၾက။ သူ႔ကိုသတ္ၾကစို႔။ သို႔ျပဳလွ်င္ အေမြသည္ ငါတို႔ဥစၥာျဖစ္လာလိမ့္မည္’ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾကလ်က္ သူ႔ကိုဖမ္းဆီး၍ သတ္ၿပီးလွ်င္ စပ်စ္ၿခံအျပင္သို႔ ထုတ္ပစ္ၾက၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ စပ်စ္ၿခံပိုင္ရွင္သည္ မည္သို႔ျပဳမည္နည္း။ သူသည္လာ၍ ၿခံသမားတို႔ကိုအဆုံးစီရင္ကာ စပ်စ္ၿခံကို အျခားေသာသူတို႔အားေပးလိမ့္မည္။ ‘တိုက္ေဆာက္သူမ်ားပယ္ထားေသာေက်ာက္သည္ ထိပ္ဆုံးေထာင့္ခ်ဳပ္ေက်ာက္ျဖစ္လာ၏။ ဤအမႈသည္ ထာဝရဘုရားအားျဖင့္ျဖစ္လာ၍ ငါတို႔၏မ်က္ေမွာက္၌ အံ့ၾသဖြယ္ျဖစ္၏’ဟူေသာက်မ္းခ်က္ကို မဖတ္ဖူးၾကသေလာ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ထိုပုံဥပမာကို မိမိတို႔အားရည္ၫႊန္း၍ မိန႔္ေတာ္မူေၾကာင္းသိၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုဖမ္းဆီးရန္ ရွာႀကံၾက၏။ သို႔ေသာ္ လူထုပရိသတ္ကိုေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုထားခဲ့၍ ထြက္သြားၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားအားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုအျပစ္ရွာႏိုင္ရန္ ဖာရိရွဲႏွင့္ေဟ႐ုဒ္၏လူအခ်ိဳ႕တို႔ကို အထံေတာ္သို႔ေစလႊတ္ၾက၏။ သူတို႔သည္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္အား “ဆရာ၊ ဆရာသည္ ေျဖာင့္မွန္ေသာသူျဖစ္ၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ်အားမနာေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔သိၾကပါ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆရာသည္ လူ႔မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ဘဲ ဘုရားသခင္၏တရားလမ္းကို သမၼာတရားႏွင့္အညီသြန္သင္ပါ၏။ ဆီဇာဧကရာဇ္ကို အခြန္ဆက္သျခင္းသည္ တရားေတာ္ႏွင့္ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မညီသေလာ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ဆက္သသင့္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မဆက္သသင့္သေလာ”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔၏သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္မႈကို သိေတာ္မူ၍“အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကိုစမ္းသပ္ၾကသနည္း။ ငါၾကည့္ရန္အတြက္ ေဒနာရိတစ္ျပားကို ငါ့ထံယူခဲ့ၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔ယူလာၾကေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္က“ဤသည္ကား မည္သူ၏ပုံ၊ မည္သူ၏ကမၸည္းစာျဖစ္သနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔က “ဆီဇာဧကရာဇ္၏ပုံႏွင့္ကမၸည္းစာျဖစ္ပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“ဆီဇာဧကရာဇ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို ဆီဇာဧကရာဇ္အားဆက္သ၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္အားဆက္သၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူရာ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုအံ့ၾသၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းမရွိဟုေျပာၾကေသာ ဇဒၵဳကဲတို႔သည္ အထံေတာ္သို႔လာ၍ “ဆရာ၊ တစ္စုံတစ္ဦး၏အစ္ကိုသည္ သားသမီးမထြန္းကားဘဲေသဆုံး၍ မယားကိုထားခဲ့လွ်င္ ညီျဖစ္သူသည္ မိမိအစ္ကို၏မ်ိဳးဆက္ကိုေပါက္ပြားေစရန္ ထိုမိန္းမကိုယူရမည္ဟု ေမာေရွက အကြၽႏ္ုပ္တို႔အတြက္ စီရင္ေရးထားခဲ့ပါသည္။ ညီအစ္ကိုခုနစ္ဦးရွိခဲ့ရာ အစ္ကိုအႀကီးဆုံးသည္ မိန္းမယူၿပီး မ်ိဳးဆက္မထားခဲ့ဘဲ ေသဆုံးသြားပါသည္။ ထိုအခါ ဒုတိယညီသည္ ထိုမိန္းမကိုယူ၍ မ်ိဳးဆက္မထားခဲ့ဘဲ ေသဆုံးသြားျပန္သည္။ တတိယညီသည္လည္း ထိုနည္းတူျဖစ္ၿပီး ခုနစ္ဦးစလုံးသည္မ်ိဳးဆက္မထားခဲ့ဘဲ ေသဆုံးၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုမိန္းမသည္လည္း ေသဆုံးသြားပါသည္။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာကာလ၌ သူတို႔ထေျမာက္ၾကေသာအခါ ထိုမိန္းမသည္ မည္သူ၏မယားျဖစ္ပါမည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား ခုနစ္ဦးစလုံး ထိုမိန္းမကို မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ခဲ့ၾကပါသည္”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔သည္ က်မ္းစာကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏တန္ခိုးေတာ္ကိုလည္းေကာင္း မသိေသာေၾကာင့္ ဤသို႔အယူလြဲေနၾကသည္မဟုတ္ေလာ။ အေၾကာင္းမူကား လူတို႔သည္ ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ၾကေသာအခါ ထိမ္းျမားစုံဖက္ျခင္းကိုမျပဳ၊ ေပးစားေဆာင္ႏွင္းျခင္းလည္းမရွိဘဲ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေသာ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္ၾက၏။ ေသေသာသူတို႔၏ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမာေရွ၏က်မ္း၌ ခ်ဳံပုတ္အေၾကာင္းေရးထားေသာအခန္းတြင္ ဘုရားသခင္က ‘ငါသည္ အာျဗဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇက္၏ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ဘုရားျဖစ္၏’ဟု ေမာေရွအား မိန႔္ေတာ္မူခဲ့သည္ကို သင္တို႔မဖတ္ဖူးၾကသေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ေသေသာသူတို႔၏ဘုရားမဟုတ္ဘဲ အသက္ရွင္ေသာသူတို႔၏ဘုရားျဖစ္၏။ သင္တို႔သည္ လြန္စြာအယူလြဲၾကၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ က်မ္းျပဳဆရာတစ္ဦးသည္ ခ်ဥ္းကပ္လာ၍ သူတို႔ျငင္းခုံေျပာဆိုေနၾကသည္ကိုၾကားၿပီး ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔အား ေလ်ာက္ပတ္စြာေျဖၾကားေတာ္မူသည္ကိုျမင္လွ်င္ “ပညတ္ခ်က္အားလုံးတြင္ မည္သည့္ပညတ္ခ်က္သည္ ပထမျဖစ္သနည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈက“ပထမပညတ္ခ်က္မွာ‘အို အစၥေရးအမ်ိဳး၊ နားေထာင္ေလာ့။ ငါတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားသည္ တစ္ဆူတည္းေသာထာဝရဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို သင္၏စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ သင္၏စိတ္ဝိညာဥ္တစ္ခုလုံး၊ သင္၏အသိဉာဏ္ရွိသမွ်ႏွင့္ သင္၏အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်တို႔ျဖင့္ ခ်စ္ရမည္’ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ဒုတိယပညတ္ခ်က္မွာ ‘ကိုယ့္ဝန္းက်င္၌ရွိေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ရမည္’ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ဤပညတ္ခ်က္ႏွစ္ပါးထက္ႀကီးျမတ္ေသာ အျခားပညတ္မရွိ”ဟု ေျဖၾကားေတာ္မူ၏။ ထိုက်မ္းျပဳဆရာကလည္း “မွန္ပါ၏ဆရာ။ ဘုရားသခင္သည္ တစ္ဆူတည္းရွိ၍ ထိုဘုရားသခင္မွတစ္ပါး အျခားဘုရားမရွိဟု ဆရာေျပာသည္မွာ ဟုတ္မွန္ပါ၏။ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်တို႔ျဖင့္ခ်စ္၍ ဝန္းက်င္၌ရွိေသာသူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ျခင္းသည္လည္း မီးရႈိ႕ရာယဇ္ႏွင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းအေပါင္းတို႔ထက္ သာ၍ျမတ္ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုသူသည္ ပညာရွိစြာေျဖၾကားသည္ကို ေယရႈျမင္ေတာ္မူလွ်င္“သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္မေဝး”ဟု သူ႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မည္သူမွ် ကိုယ္ေတာ္အား ေမးခြန္းမ်ားမေမးဝံ့ေတာ့ေခ်။ တစ္ဖန္ ေယရႈသည္ ဗိမာန္ေတာ္၌ သြန္သင္ေတာ္မူစဥ္“ခရစ္ေတာ္သည္ ဒါဝိဒ္၏သားျဖစ္သည္ဟု က်မ္းျပဳဆရာတို႔က မည္သို႔ေျပာဆိုႏိုင္ၾကသနည္း။ ဒါဝိဒ္ကိုယ္တိုင္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ‘ထာဝရဘုရားသည္ ငါ၏သခင္အား သင္၏ရန္သူတို႔ကို သင္၏ေျခဖဝါးေအာက္၌ငါခ်ထားသည့္တိုင္ေအာင္ ငါ၏လက္ယာဘက္၌ ထိုင္ေနေလာ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏’ဟူ၍ ဆိုထား၏။ ဒါဝိဒ္ကိုယ္တိုင္ ခရစ္ေတာ္ကို ‘သခင္’ဟု ေခၚလွ်င္ ခရစ္ေတာ္သည္ မည္ကဲ့သို႔ သူ၏သားျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏စကားေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာနားေထာင္ေနၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဆက္၍ေဟာေျပာသြန္သင္ေတာ္မူရာ၌“က်မ္းျပဳဆရာတို႔ကို သတိထားၾကေလာ့။ သူတို႔သည္ ဝတ္လုံကိုဝတ္၍ သြားလာျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ေဈးအရပ္၌ ႏႈတ္ဆက္ခံရျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းမ်ား၌ အထူးထိုင္ခုံမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ စားေသာက္ပြဲမ်ား၌ အထူးေနရာမ်ားကိုလည္းေကာင္း ႏွစ္သက္ၾက၏။ သူတို႔သည္ မုဆိုးမတို႔၏အိမ္ကိုမတရားသိမ္းယူၿပီး ဟန္ျပ၍ ရွည္လ်ားစြာဆုေတာင္းတတ္ၾက၏။ သူတို႔သည္ ပို၍ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္စီရင္ျခင္းကို ခံရၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ အလႉခံေသတၱာဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူလ်က္ ထိုင္ေတာ္မူ၍ လူတို႔သည္ ေၾကးဒဂၤါးကို အလႉခံေသတၱာထဲသို႔ ထည့္ေနၾကပုံကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူ၏။ ခ်မ္းသာေသာသူမ်ားစြာတို႔သည္ အေျမာက္အျမားထည့္ၾက၏။ ထိုစဥ္ ဆင္းရဲေသာမုဆိုးမတစ္ဦးသည္ လာ၍ ကြတ္ရန္ေတးတစ္ျပားႏွင့္ညီေသာ လတၱာႏွစ္ျပားကိုထည့္ေလ၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍“သင္တို႔အား ငါအမွန္ဆိုသည္ကား ဤဆင္းရဲေသာမုဆိုးမသည္ အလႉခံေသတၱာထဲသို႔ ထည့္ေသာသူအားလုံးထက္ ပို၍ထည့္ေလၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔အားလုံးသည္ မိမိတို႔၏ႂကြယ္ဝျပည့္စုံမႈထဲမွ ထည့္ၾက၏။ ဤမုဆိုးမမူကား မိမိ၏ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့မႈထဲမွ သူ၌ရွိသမွ်ေသာအရာအားလုံး၊ သူ၏အသက္ေမြးစရာအားလုံးကို ထည့္ေလၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
Bible App
Bible App for Kids
