႐ွင္မာကုခရစ္ဝင္ 10:48-52

လူ​အမ်ား​တို႔​သည္ သူ႔​ကို တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​ရန္ ဆူေငါက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​သည္ “ဒါဝိဒ္​၏​သား​ေတာ္၊ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​သနား​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ပို၍​ေအာ္ဟစ္​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေယရႈ​သည္​ရပ္တန႔္​လ်က္“သူ႔​ကို​ေခၚ​ခဲ့​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ လူ​တို႔​သည္​လည္း ထို​မ်က္မျမင္​ကို​ေခၚ​၍ “အားမငယ္​ႏွင့္။ ထ​ေလာ့။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သင့္​ကို​ေခၚ​ေတာ္မူ​၏”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ သူ​သည္​လည္း မိမိ​ဝတ္႐ုံ​ကို ေဘး​သို႔​ပစ္ခ်​ၿပီး ထ​၍ ေယရႈ​ထံသို႔​လာ​ေလ​၏။ ေယရႈ​က“သင့္​အတြက္ မည္သည့္​အမႈ​ကို​ျပဳ​ေစ​လို​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ မ်က္မျမင္​က “ရဗၺဳနိ၊ မ်က္စိ​ျမင္​ေအာင္​လုပ္ေပး​ေစ​လို​ပါ​သည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သြား​ေလာ့။ သင္​၏​ယုံၾကည္​ျခင္း​သည္ သင့္​ကို​ကယ္တင္​ၿပီ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​ခဏခ်င္း​တြင္ သူ​သည္ မ်က္စိ​ျမင္​၍ လမ္း​ခရီး​တစ္ေလွ်ာက္ ေနာက္​ေတာ္​သို႔​လိုက္​သြား​ေလ​၏။