ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 8:14-22

ထို႔ေနာက္ ေယရႈ​သည္ ေပတ႐ု​အိမ္​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​လွ်င္ ေပတ႐ု​၏​ေယာကၡမ​သည္ ဖ်ားနာ​လ်က္ အိပ္ရာ​ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္း​ေန​သည္​ကို ေတြ႕ျမင္​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထို​အမ်ိဳးသမီး​၏​လက္​ကို တို႔ထိ​ေတာ္မူ​ရာ သူ​သည္ အဖ်ား​ေပ်ာက္​သျဖင့္ ထ​၍ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ဧည့္ဝတ္​ျပဳ​ေလ​၏။ ညေနခ်မ္း​အခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ လူ​တို႔​သည္ နတ္ဆိုး​ပူး​သူ​မ်ားစြာ​တို႔​ကို အထံ​ေတာ္​သို႔​ေခၚေဆာင္​လာ​ၾက​ရာ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထို​နတ္​တို႔​ကို ႏႈတ္​ေတာ္​ထြက္​စကား​ျဖင့္ ႏွင္ထုတ္​ေတာ္မူ​၏။ နာမက်န္း​ျဖစ္​သူ​ရွိသမွ်​တို႔​ကို​လည္း က်န္းမာ​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ ဤသည္ကား “ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​အားနည္း​ျခင္း​မ်ား​ကို ယူေဆာင္​၍ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​ေရာဂါ​မ်ား​ကို သယ္ေဆာင္​သြား​ေတာ္မူ​၏”​ဟု ပေရာဖက္​ေဟရွာယ​အားျဖင့္ မိန႔္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရာ ျပည့္စုံ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​မည့္​အေၾကာင္း​တည္း။ ေယရႈ​သည္ မိမိ​ပတ္လည္​၌​ရွိ​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​ကို ျမင္​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ပင္လယ္​တစ္ဖက္ကမ္း​သို႔​ကူး​သြား​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​တစ္​ဦး​သည္ ခ်ဥ္းကပ္​လာ​၍ “ဆရာ၊ ဆရာ​သြား​သည့္​ေနရာ​တိုင္း​သို႔ အကြၽႏ္ုပ္​လိုက္​ပါ​မည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ေျမေခြး​တို႔​၌ တြင္း​ရွိ​ၾက​၏။ မိုး​ေကာင္းကင္​ငွက္​တို႔​၌​လည္း အသိုက္​ရွိ​ၾက​၏။ လူ႔​သား​၌​မူကား ေခါင္း​ခ်​စရာ​ေနရာ​မ​ရွိ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တစ္ဖန္ အျခား​တပည့္​ေတာ္​တစ္​ပါး​က “သခင္​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဖခင္​ကို ဦးစြာ​သြား​၍ သၿဂႋဳဟ္​ခြင့္ျပဳ​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ငါ့​ေနာက္​သို႔​လိုက္​ေလာ့။ လူေသ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​၏​လူေသ​တို႔​ကို သၿဂႋဳဟ္​ၾက​ပါေလေစ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။