ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 3:7-17

သို႔ေသာ္ သူ​၏​ဗတၱိဇံ​ကို​ခံ​ရန္ မ်ားစြာ​ေသာ​ဖာရိရွဲ​ႏွင့္​ဇဒၵဳကဲ​တို႔​လာ​ၾက​သည္​ကို​ျမင္​လွ်င္ ေယာဟန္​က “ေႁမြဆိုး​အမ်ိဳး​တို႔၊ ေရာက္လာ​မည့္​အမ်က္​ေတာ္​မွ ထြက္ေျပး​ရန္ မည္သူ​က သင္​တို႔​ကို သတိေပး​ခဲ့​သနည္း။ သို႔ျဖစ္၍ ေနာင္တ​ႏွင့္​ထိုက္တန္​ေသာ​အသီး​ကို သီး​ၾက​ေလာ့။ ‘ငါ​တို႔​တြင္ အဖ​အာျဗဟံ​ရွိ​သည္’​ဟူ၍ သင္​တို႔​စိတ္​ထဲ၌​ေျပာဆို​ရန္​ပင္ မ​စဥ္းစား​ၾက​ႏွင့္။ သင္​တို႔​အား ငါ​ဆို​သည္​ကား ဘုရားသခင္​သည္ အာျဗဟံ​အတြက္​သားသမီး​မ်ား​ကို ဤ​ေက်ာက္ခဲ​တို႔​ထဲမွ ေပၚထြန္း​ေစ​ႏိုင္​သည္။ ပုဆိန္​ကို သစ္ပင္​တို႔​၏​အျမစ္​နား​တြင္​ခ်​ထား​ၿပီ​ျဖစ္၍ ေကာင္း​ေသာ​အသီး​ကို​မ​သီး​ေသာ​အပင္​တိုင္း​သည္ ခုတ္လွဲ​ျခင္း​ခံရ​၍ မီး​ထဲသို႔​ပစ္ခ်​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္။ ငါ​သည္ သင္​တို႔​ကို ေနာင္တ​အတြက္ ေရ​၌​ဗတၱိဇံ​ေပး​၏။ သို႔ေသာ္ ငါ့​ထက္ ႀကီးျမတ္​ေသာ​အရွင္​သည္ ငါ့​ေနာက္​တြင္​ႂကြလာ​မည္။ ထို​အရွင္​၏​ေျခနင္း​ေတာ္​ကို​ခြၽတ္​ေပး​ရန္​ပင္ ငါ​သည္ မ​ထိုက္တန္။ ထို​အရွင္​သည္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ဝိညာဥ္​ေတာ္​ႏွင့္​မီး​၌ သင္​တို႔​ကို ဗတၱိဇံ​ေပး​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္။ လက္​ေတာ္​၌​လည္း ဆန္ေကာ​ကို​ကိုင္​ထား​လ်က္ မိမိ​၏​ေကာက္နယ္​တလင္း​ကို အကုန္အစင္​ရွင္းလင္း​ၿပီး မိမိ​၏​ဂ်ဳံဆန္​ကို က်ီ​၌​စုသိမ္း​၍ အဖ်င္း​ကို​ကား မ​ၿငိမ္း​ႏိုင္​ေသာ​မီး​ျဖင့္​ရႈိ႕​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထို​ကာလ​တြင္ ေယရႈ​သည္ ေယာဟန္​ထံ၌​ဗတၱိဇံ​ခံ​ရန္ ဂါလိလဲ​နယ္​မွ ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္​နား​ရွိ ေယာဟန္​ထံသို႔ ႂကြလာ​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ရာတြင္ ေယာဟန္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​တားဆီး​လ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္​ကသာ​ကိုယ္ေတာ္​ထံ၌ ဗတၱိဇံ​ခံ​ရ​မည္​ျဖစ္​ပါလ်က္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ထံသို႔ ႂကြလာ​ေတာ္မူ​ပါ​သေလာ”​ဟု ဆို​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ယခု​အခါ​တြင္ အခြင့္​ေပး​ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ငါ​တို႔​သည္ ေျဖာင့္မတ္​ျခင္း​အလုံးစုံ​ကို ဤသို႔​ျပည့္စုံ​ေစ​သင့္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ေယာဟန္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​အခြင့္​ေပး​ေလ​၏။ ေယရႈ​သည္ ဗတၱိဇံ​ခံ​ၿပီးေနာက္ ေရ​ထဲမွ​ထြက္​လာ​သည္ႏွင့္ ေကာင္းကင္​သည္​ပြင့္​၍ ဘုရားသခင္​၏​ဝိညာဥ္​ေတာ္​သည္ ခ်ိဳးငွက္​ကဲ့သို႔​ဆင္းသက္​ကာ မိမိ​အေပၚသို႔ ႂကြလာ​ေတာ္မူ​သည္​ကို ျမင္​ေတာ္မူ​၏။ ေကာင္းကင္​မွ​လည္း “ဤ​သူ​ကား ငါ​၏​ခ်စ္​သား​ေပတည္း။ သူ႔​ကို​ငါ​ႏွစ္သက္​၏”​ဟု အသံ​ေတာ္​ထြက္ေပၚ​လာ​၏။