ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 22:31-40

ေသ​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ရွင္ျပန္​ထေျမာက္​ျခင္း​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္​က ‘ငါ​သည္ အာျဗဟံ​၏​ဘုရား၊ ဣဇက္​၏​ဘုရား၊ ယာကုပ္​၏​ဘုရား​ျဖစ္​၏’ဟု သင္​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​ခဲ့​ေသာ​စကား​ကို မ​ဖတ္​ဖူး​ၾက​သေလာ။ ဘုရားသခင္​သည္ ေသ​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ဘုရား​မ​ဟုတ္​ဘဲ အသက္ရွင္​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ဘုရား​ျဖစ္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ လူထု​ပရိသတ္​တို႔​သည္ ၾကား​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​၏​သြန္သင္​ခ်က္​ကို အံ့ဩ​ခ်ီးမြမ္း​ၾက​၏။ ဇဒၵဳကဲ​တို႔​ကို ကိုယ္ေတာ္​ႏႈတ္ဆိတ္​ေစ​ေတာ္မူ​ခဲ့​ေၾကာင္း ဖာရိရွဲ​တို႔​ၾကား​လွ်င္ အတူတကြ​စုေဝး​လာ​ၾက​၍ သူ​တို႔​ထဲမွ က်မ္းတတ္​ပုဂၢိဳလ္​တစ္​ဦး​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​စမ္းသပ္​လို​သျဖင့္ “ဆရာ၊ ပညတ္​တရား​ထဲတြင္ မည္သည့္​ပညတ္​ခ်က္​သည္ ႀကီးျမတ္​သနည္း”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“ ‘သင္​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရ​ဘုရား​ကို သင္​၏​စိတ္ႏွလုံး​အႂကြင္းမဲ့၊ သင္​၏​စိတ္​ဝိညာဥ္​တစ္ခုလုံး​ႏွင့္ သင္​၏​အသိဉာဏ္​ရွိသမွ်​တို႔​ျဖင့္ ခ်စ္​ရ​မည္။’ ဤသည္ကား ႀကီးျမတ္​သည့္ ပထမ​ပညတ္​ခ်က္​ျဖစ္​၏။ ဒုတိယ​ပညတ္ခ်က္​သည္​လည္း ၎​နည္းတူ​ျဖစ္​ၿပီး ‘ကိုယ့္​ဝန္းက်င္​၌​ရွိ​ေသာ​သူ​ကို ကိုယ္​ႏွင့္အမွ်​ခ်စ္​ရ​မည္’ဟူ၍ ျဖစ္​၏။ ပညတ္​တရား​က်မ္း​ႏွင့္ ပေရာဖက္​က်မ္း​အလုံးစုံ​တို႔​သည္ ဤ​ပညတ္​ခ်က္​ႏွစ္​ပါး​အေပၚတြင္​တည္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။