ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 15:32-37

ထိုအခါ ေယရႈ​သည္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ကို​ေခၚ​၍“ဤ​လူထု​ပရိသတ္​ကို ငါ​သနား​၏။ အေၾကာင္းမူကား သူ​တို႔​သည္ သုံး​ရက္​တိုင္တိုင္ ငါ​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ၾက​ၿပီး သူ​တို႔​၌ မည္သည့္​စား​စရာ​မွ်​မ​ရွိ။ သူ​တို႔​ကို​ဘာမွ်​မ​ေကြၽး​ဘဲ ျပန္သြား​ေစရန္ ငါ​အလို​မ​ရွိ။ ထိုသို႔​ျပန္​ေစ​လွ်င္ သူ​တို႔​သည္ လမ္း​ခရီး​၌ အားျပတ္​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​က​လည္း “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ ဤမွ်ေလာက္​မ်ားျပား​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​အား ဝလင္​စြာ​ေကြၽး​ႏိုင္​ေလာက္​သည့္ မ်ားစြာ​ေသာ​မုန႔္​ကို ဤ​ေတာ​ကႏၲာရ​၌ အဘယ္က​ရ​ႏိုင္​ပါ​မည္နည္း”​ဟု ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင္​တို႔​တြင္ မုန႔္​မည္မွ်​ရွိ​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​ရာ သူ​တို႔​က “မုန႔္​ခုနစ္​လုံး​ႏွင့္ ငါး​ကေလး​အနည္းငယ္​ရွိ​ပါ​သည္”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လူထု​ပရိသတ္​ကို ေျမ​ေပၚ၌​ထိုင္​ၾက​ရန္ မိန႔္မွာ​ေတာ္မူ​လ်က္ မုန႔္​ခုနစ္​လုံး​ႏွင့္ ငါး​တို႔​ကို​ယူ​၍ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးလွ်င္ ၎​တို႔​ကို​ဖဲ့​ကာ တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား ေပး​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း လူထု​ပရိသတ္​တို႔​အား ေဝေပး​ၾက​၏။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ စား​၍​ဝ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ႂကြင္းက်န္​ေသာ​မုန႔္​အက်ိဳးအပဲ့​မ်ား​ကို ေကာက္သိမ္း​ၾက​ရာ ခုနစ္​ေတာင္း​အျပည့္​ရ​ၾက​၏။