႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 8:27-56
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 8:27-56 MSBZ
ကိုယ္ေတာ္သည္ ကမ္းေပၚသို႔တက္ေတာ္မူေသာအခါ နတ္ဆိုးမ်ားပူးသျဖင့္ ကာလအတန္ၾကာ အဝတ္လည္းမဝတ္၊ အိမ္၌လည္းမေနဘဲ သခ်ႋဳင္း၌ေနတတ္ေသာ ထိုၿမိဳ႕မွလူတစ္ဦးသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုဆီးႀကိဳေလ၏။ သူသည္ ေယရႈကိုျမင္လွ်င္ ေအာ္ဟစ္လ်က္ ေရွ႕ေတာ္၌ပ်ပ္ဝပ္ကာ “အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္၏သားေတာ္ေယရႈ၊ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အကြၽႏ္ုပ္ မည္သို႔ဆိုင္သနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုမညႇဥ္းဆဲပါရန္ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပန္ပါ၏”ဟု က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ထားျခင္းမွာ ကိုယ္ေတာ္သည္ ညစ္ညဴးေသာနတ္အား ထိုသူ႔အထဲမွထြက္သြားရန္ အမိန႔္ေပးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုနတ္သည္ သူ႔ကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာဝင္ပူးသျဖင့္ သူ႔ကို သံႀကိဳးႏွင့္ေျခခ်င္းတို႔ျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ဖမ္းခ်ဳပ္လ်က္ ေစာင့္ၾကပ္ထားေသာ္လည္း သူသည္ ထိုအရာမ်ားကိုခ်ိဳးျဖတ္ကာ ေတာကႏၲာရသို႔ နတ္ဆိုး၏ႏွင္ျခင္းကိုခံရ၏။ ေယရႈကလည္း ထိုသူအား“သင့္နာမည္ မည္သို႔ေခၚသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူရာ သူ႔အထဲ၌ နတ္ဆိုးမ်ားစြာဝင္ပူးေနေသာေၾကာင့္ ထိုသူက “ေလေဂါင္ျဖစ္ပါသည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ တစ္ဖန္ နတ္ဆိုးတို႔က မိမိတို႔ကို အတိုင္းမသိနက္ရႈိင္းရာအရပ္ထဲသို႔သြားရန္ အမိန႔္မေပးပါမည့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္အားေတာင္းပန္ၾက၏။ ထိုအရပ္၌ ဝက္အုပ္ႀကီးတစ္အုပ္သည္ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ က်က္စားလ်က္ရွိ၏။ နတ္ဆိုးတို႔သည္ ထိုဝက္မ်ားထဲသို႔ဝင္ခြင့္ျပဳပါမည့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္အားေတာင္းပန္ၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ နတ္ဆိုးတို႔သည္ ထိုလူထဲမွထြက္သြား၍ ဝက္မ်ားထဲသို႔ဝင္ၾကရာ ဝက္အုပ္သည္ ေတာင္ကမ္းပါးအတိုင္း အိုင္ထဲသို႔ တစ္ဟုန္ထိုးေျပးဆင္းကာ ေရနစ္ေသဆုံးၾကကုန္၏။ ဝက္ထိန္းေက်ာင္းေသာသူတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအရာကိုျမင္ၾကေသာအခါ ထြက္ေျပး၍ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေတာ႐ြာမ်ားတြင္ ေျပာၾကားၾကေလ၏။ လူတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအရာကိုၾကည့္ရႈရန္ ထြက္လာ၍ ေယရႈထံသို႔ေရာက္လာၾကေသာအခါ နတ္ဆိုးမ်ားထြက္သြားေသာသူသည္ အဝတ္ဝတ္ထားကာ ေယရႈ၏ေျခေတာ္ရင္း၌ ပကတိစိတ္ရွိလ်က္ ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ျမင္လွ်င္ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾက၏။ မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိခဲ့သူမ်ားကလည္း နတ္ဆိုးပူးသူ မည္ကဲ့သို႔အေကာင္းပကတိျဖစ္ခဲ့သည္ကို ထိုသူတို႔အား ေျပာျပၾက၏။ ထိုအခါ ဂါရစနယ္သူနယ္သားအေပါင္းတို႔သည္ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕သျဖင့္ သူတို႔ထံမွထြက္သြားေတာ္မူရန္ ကိုယ္ေတာ္အားေတာင္းပန္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း ေလွေပၚသို႔တက္၍ ျပန္သြားေတာ္မူ၏။ နတ္ဆိုးမ်ားထြက္သြားေသာသူက ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူလိုက္ပါခြင့္ျပဳပါမည့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္ကိုေတာင္းပန္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္က “သင့္အိမ္သို႔ျပန္၍ သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္ျပဳေတာ္မူသမွ်တို႔ကို ေျပာၾကားေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူၿပီး သူ႔ကိုျပန္သြားေစ၏။ ထိုအခါ သူသည္ထြက္သြား၍ မိမိအေပၚ ေယရႈျပဳေတာ္မူသမွ်တို႔ကို တစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွံ႔ေျပာၾကားေလ၏။ ေယရႈျပန္ႂကြလာေသာအခါ လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုႀကိဳဆိုၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔အားလုံးသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾက၏။ ထိုအခါ ယာဣ႐ုအမည္ရွိေသာလူတစ္ဦးသည္ အထံေတာ္သို႔ေရာက္လာ၏။ ထိုသူသည္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံျဖစ္၏။ သူသည္ ေယရႈ၏ေျခေတာ္ရင္း၌ပ်ပ္ဝပ္ကာ မိမိအိမ္သို႔ႂကြေတာ္မူရန္ ေတာင္းပန္၏။ အေၾကာင္းမူကား တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ခန႔္ရွိေသာ သူ၏တစ္ဦးတည္းေသာသမီးသည္ ေသအံ့ဆဲဆဲျဖစ္ေန၏။ ကိုယ္ေတာ္ႂကြေတာ္မူစဥ္ လူထုပရိသတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ထံစုၿပဳံတိုးေဝွ႔ၾက၏။ ထိုအခါ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေသြးသြန္ေရာဂါစြဲကပ္၍ ေဆးဆရာမ်ားထံ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာဥစၥာပစၥည္းရွိသမွ်တို႔ကို အကုန္သုံးစြဲခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူကမွ် က်န္းမာေအာင္ မကုေပးႏိုင္ေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ေနာက္ေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ ဝတ္႐ုံေတာ္၏ပန္းဖြားကိုတို႔ထိေလ၏။ ထိုခဏခ်င္းတြင္ သူခံစားရေသာေသြးသြန္ျခင္းသည္ ရပ္သြားေလ၏။ ထိုအခါ ေယရႈက“ငါ့ကို မည္သူတို႔ထိသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ အားလုံးကျငင္းဆိုၾက၏။ ေပတ႐ုက “သခင္၊ လူထုပရိသတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုဝိုင္းရံလ်က္ တိုးေဝွ႔ေနၾကပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈက“တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ငါ့ကိုတို႔ထိ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငါ့ထံမွတန္ခိုးထြက္သည္ကို ငါသိ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ဖုံးကြယ္ထား၍မရေၾကာင္းသိေသာအခါ တုန္လႈပ္လ်က္ေရွ႕ေတာ္သို႔လာ၍ ပ်ပ္ဝပ္ကာ ကိုယ္ေတာ္ကိုတို႔ထိရသည့္အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ အနာေရာဂါခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကင္းခဲ့ပုံကိုလည္းေကာင္း လူအေပါင္းတို႔ေရွ႕တြင္ ေျပာျပေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သမီး၊ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သင့္ကိုက်န္းမာေစၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာသြားေလာ့”ဟု သူ႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္မိန႔္ေတာ္မူစဥ္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံအိမ္မွ လူတစ္ဦးသည္ေရာက္လာ၍ “သင္၏သမီးေသဆုံးသြားပါၿပီ။ ဆရာ့ကို ဆက္၍မေႏွာင့္ယွက္ပါႏွင့္”ဟု ေျပာေလ၏။ ေယရႈသည္ၾကားလွ်င္“မစိုးရိမ္ႏွင့္။ ယုံၾကည္ျခင္းသာရွိေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သူငယ္မသည္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လိမ့္မည္”ဟု ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံအား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေပတ႐ု၊ ယာကုပ္၊ ေယာဟန္ႏွင့္ သူငယ္မ၏မိခင္ဖခင္တို႔မွတစ္ပါး မည္သူ႔ကိုမွ် မိမိႏွင့္အတူ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခြင့္ျပဳေတာ္မမူ။ လူအေပါင္းတို႔သည္ သူငယ္မအတြက္ ရင္ဘတ္စည္တီးလ်က္ငိုေႂကြးေနၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“မငိုေႂကြးၾကႏွင့္။ သူငယ္မသည္ ေသသည္မဟုတ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းသာျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူရာ သူတို႔သည္ သူငယ္မ ေသဆုံးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိၾကသည္ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူငယ္မ၏လက္ကိုကိုင္လ်က္“သူငယ္မ၊ ထေလာ့”ဟု ေခၚေတာ္မူလွ်င္ သူငယ္မ၏ဝိညာဥ္သည္ျပန္ဝင္လာသျဖင့္ သူသည္ ခ်က္ခ်င္းထေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း သူ႔အား စားစရာေပးရန္ အမိန႔္ေပးေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မိဘတို႔သည္ အံ့ၾသေငးေမာၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤအျဖစ္အပ်က္ကို မည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာရန္ သူတို႔အား မိန႔္မွာေတာ္မူ၏။
Bible App
Bible App for Kids
