႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 7:1-10

ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဤ​တရား​စကား​အားလုံး​ကို လူ​တို႔​အား​ေဟာၾကား​ၿပီးေနာက္ ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ဝင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုစဥ္ တပ္မႉး​တစ္​ေယာက္​၏​အလြန္​အားထား​ရ​ေသာ အေစအပါး​တစ္​ဦး​သည္ နာမက်န္း​ျဖစ္​ၿပီး ေသအံ့ဆဲဆဲ​ျဖစ္​ေန​၏။ ထို​တပ္မႉး​သည္ ေယရႈ​၏​သတင္း​ကို​ၾကား​ေသာအခါ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား​ကို ကိုယ္ေတာ္​ထံသို႔​ေစလႊတ္​ကာ ႂကြလာ​၍ သူ႔​အေစအပါး​ကို က်န္းမာ​ေစ​ေတာ္မူ​မည့္​အေၾကာင္း ေလွ်ာက္​ေစ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ေယရႈ​ထံသို႔​ေရာက္လာ​၍ “သူ႔​အတြက္ ထိုသို႔​ကိုယ္ေတာ္​ျပဳ​ေပး​ျခင္း​ကို သူ​ခံထိုက္​ပါ​သည္။ အေၾကာင္းမူကား သူ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​လူမ်ိဳး​ကို​ခ်စ္​၍ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အတြက္ ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​ကို​ေဆာက္​ေပး​ခဲ့​ပါ​သည္”​ဟု ဆို​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို အေလးအနက္​ေတာင္းပန္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ေယရႈ​သည္ ထို​သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ တပ္မႉး​၏​အိမ္​ႏွင့္ မ​ေဝး​လွ​ေသာ​ေနရာ​သို႔​ေရာက္​ေတာ္မူ​ေသာအခါ တပ္မႉး​သည္ မိတ္ေဆြ​မ်ား​ကို​ေစလႊတ္​၍ “သခင္​ဘုရား၊ အပင္ပန္း​ခံ​ေတာ္​မ​မူ​ပါ​ႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား အကြၽႏ္ုပ္​၏​အိမ္​ေခါင္မိုး​ေအာက္သို႔ ကိုယ္ေတာ္​ႂကြ​ဝင္​ေတာ္မူ​ျခင္း​ေက်းဇူး​ကို အကြၽႏ္ုပ္​မ​ခံ​ထိုက္​ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္​ကိုယ္တိုင္​သည္​လည္း ကိုယ္ေတာ္​ထံသို႔​မ​လာ​ထိုက္​ပါ​ဟု​မွတ္ယူ​ပါ​သည္။ အမိန႔္​ေတာ္​ကို​သာ ေပး​ေတာ္မူ​ပါ။ သို႔ျပဳလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ငယ္သား​သည္ က်န္းမာ​ပါ​လိမ့္မည္။ ဤသို႔ဆိုျခင္းမွာ အကြၽႏ္ုပ္​သည္​လည္း အမိန႔္​အာဏာ​ေအာက္၌​ရွိ​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​ျဖစ္​ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္​၏​လက္​ေအာက္​တြင္ စစ္သား​မ်ား​ရွိ​ပါ​သည္။ ဤ​တစ္​ဦး​ကို ‘သြား​ပါ’​ဟု အကြၽႏ္ုပ္​ဆို​လွ်င္ သူ​သည္​သြား​၍ အျခား​တစ္​ဦး​ကို ‘လာ​ပါ’​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ​သည္​လာ​ပါ​သည္။ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အေစအပါး​ကို​လည္း ‘ဤ​အရာ​ကို​လုပ္​ပါ’​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ​သည္​လုပ္​ပါ​သည္”​ဟူ၍ ေလွ်ာက္​ေစ​၏။ ေယရႈ​သည္ ထို​စကား​တို႔​ကို​ၾကား​လွ်င္ တပ္မႉး​ကို​အံ့ၾသ​၍ ေနာက္​ေတာ္​သို႔​လိုက္​ေသာ​သူ​တို႔​ကို လွည့္ၾကည့္​ကာ“သင္​တို႔​အား ငါ​ဆို​မည္။ ဤမွ်ေလာက္​ႀကီးမား​ေသာ​ယုံၾကည္​ျခင္း​ကို အစၥေရး​လူမ်ိဳး​၌​ပင္ ငါ​မ​ေတြ႕​ဖူး​ေခ်”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ေစလႊတ္​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ အိမ္​သို႔​ျပန္​ေရာက္​ေသာအခါ ထို​အေစအပါး​က်န္းမာ​လ်က္​ရွိ​ေန​သည္​ကို​ေတြ႕​ၾက​၏။