႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 5:17-32

တစ္​ေန႔​သ၌ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သြန္သင္​လ်က္​ေန​ေတာ္မူ​စဥ္ ဂါလိလဲ​နယ္​ႏွင့္ ယုဒ​နယ္​ရွိ ေက်း႐ြာ​အေပါင္း​တို႔​မွ​လည္းေကာင္း၊ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​မွ​လည္းေကာင္း ေရာက္လာ​ၾက​ေသာ ဖာရိရွဲ​ႏွင့္​က်မ္းတတ္​ဆရာ​တို႔​သည္ ထိုင္​ေန​ၾက​၏။ အနာေရာဂါ​ၿငိမ္း​ေစရန္ ထာဝရ​ဘုရား​၏​တန္ခိုး​ေတာ္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၌​ရွိ​၏။ ထိုအခါ လူ​တို႔​သည္ ေလျဖတ္​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​ကို အိပ္ရာ​ႏွင့္တကြ​သယ္ေဆာင္​လာ​ၿပီး သူ႔​ကို​အထဲသို႔​သြင္း​၍ ကိုယ္ေတာ္​ေရွ႕​၌​ခ်​ထား​ရန္ ႀကိဳးစား​ၾက​၏။ သို႔ရာတြင္ လူ​အစုအေဝး​တို႔​ေၾကာင့္ သူ႔​ကို​သယ္​သြား​ရ​မည့္​လမ္း​ကို မ​ေတြ႕​သျဖင့္ ေလသာေဆာင္​အေပၚသို႔​တက္​ကာ အုတ္ႂကြပ္​ကို​ခြာ​၍ လူနာ​ကို ပရိသတ္​အလယ္ ေယရႈ​၏​ေရွ႕​ေတာ္​သို႔ အိပ္ရာ​ႏွင့္တကြ​ေလွ်ာခ်​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထို​သူ​တို႔​၏​ယုံၾကည္​ျခင္း​ကို​ျမင္​လွ်င္“အခ်င္း​လူ၊ သင္​၏​အျပစ္​မ်ား​ခြင့္လႊတ္​ျခင္း​ခံရ​ၿပီ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​ႏွင့္​ဖာရိရွဲ​တို႔​က “ဘုရားသခင္​ကို​ေစာ္ကား​ေျပာဆို​ေသာ​ဤ​သူ​ကား မည္သူ​နည္း။ ဘုရားသခင္​မွတစ္ပါး မည္သူ​သည္ အျပစ္​မ်ား​ကို​ခြင့္လႊတ္​ႏိုင္​သနည္း”​ဟု ေတြးေတာ​ဆင္ျခင္​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ သူ​တို႔​၏​ေတြးေတာ​ႀကံစည္​မႈ​မ်ား​ကို သိ​ေတာ္မူ​၍“အဘယ္ေၾကာင့္ သင္​တို႔​၏​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌ ထိုသို႔​ေတြးေတာ​ဆင္ျခင္​ေန​ၾက​သနည္း။ ‘သင္​၏​အျပစ္​မ်ား​ခြင့္လႊတ္​ျခင္း​ခံရ​ၿပီ’​ဟု ဆို​ရန္​ႏွင့္ ‘ထ​၍ လမ္းေလွ်ာက္​ေလာ့’​ဟု ဆို​ရန္ မည္သည့္​အရာ​က ပို၍​လြယ္ကူ​သနည္း။ သို႔ေသာ္ လူ႔သား​သည္ ေျမႀကီး​ေပၚတြင္ အျပစ္​မ်ား​ခြင့္လႊတ္​ပိုင္ခြင့္​ရွိ​ေၾကာင္း သင္​တို႔​သိ​ေစရန္”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ ေလျဖတ္​ေသာ​သူ​အား“သင့္​ကို ငါ​ဆို​မည္။ ထ​ေလာ့။ သင္​၏​အိပ္ရာ​ကို​ေဆာင္ယူ​၍ အိမ္​သို႔​ျပန္​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ေလျဖတ္​ေသာ​သူ​သည္ လူ​တို႔​ေရွ႕​တြင္ ခ်က္ခ်င္း​ထ​၍ မိမိ​လဲေလ်ာင္း​ခဲ့​ေသာ​အိပ္ရာ​ကို ေဆာင္ယူ​ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​လ်က္ မိမိ​အိမ္​သို႔​ျပန္သြား​ေလ​၏။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ မိန္းေမာ​ေတြေဝ​၍ ဘုရားသခင္​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​ကာ “ယေန႔ ငါ​တို႔​သည္ အံ့ဖြယ္​ေသာ​အမႈ​ကို ျမင္​ရ​ၾက​ၿပီ”​ဟု အလြန္​ထိတ္လန႔္​အံ့ဩ​ေသာ​စိတ္​ျဖင့္​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထြက္ခြာ​သြား​၍ အခြန္​ေကာက္ခံ​ရာ​စခန္း​တြင္​ထိုင္​ေန​သည့္ ေလဝိ​အမည္​ရွိ အခြန္​ေကာက္ခံ​သူ​တစ္​ဦး​ကို​ျမင္​သျဖင့္“ငါ့​ေနာက္​သို႔​လိုက္​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ေသာ္ သူ​သည္ ရွိသမွ်​တို႔​ကို​စြန႔္​ၿပီး ထ​၍ ေနာက္​ေတာ္​သို႔​လိုက္​ေလ​၏။ ေလဝိ​သည္ မိမိ​၏​အိမ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​အတြက္ ဧည့္ခံပြဲ​ႀကီး​ကို​က်င္းပ​ေလ​ရာ အခြန္​ေကာက္ခံ​သူ​အစုအေဝး​ႏွင့္​အျခား​ေသာ​သူ​မ်ားစြာ​တို႔​သည္ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ထိုင္​၍ စား​ေသာက္​ေန​ၾက​၏။ ထိုအခါ ဖာရိရွဲ​တို႔​ႏွင့္ သူ​တို႔​ထဲမွ​က်မ္းျပဳ​ဆရာ​တို႔​က “သင္​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အခြန္​ေကာက္ခံ​သူ​မ်ား၊ အျပစ္သား​မ်ား​ႏွင့္အတူ စား​ေသာက္​ၾက​သနည္း”​ဟု တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား မေက်မနပ္​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“က်န္းမာ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ ေဆးဆရာ​ကို​မ​လိုအပ္​ၾက​ေပ။ နာမက်န္း​ျဖစ္​ေသာ​သူ​တို႔​သာလွ်င္ လိုအပ္​ၾက​၏။ ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​တို႔​ကို​ေခၚ​ရန္ ငါ​လာ​သည္​မ​ဟုတ္။ အျပစ္သား​တို႔​ကို ေနာင္တ​သို႔​ေခၚ​ရန္​ငါ​လာ​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။