႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 4:31-37

ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဂါလိလဲ​နယ္၊ ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ဆင္းသြား​၍ ဥပုသ္ေန႔​၌ လူ​တို႔​ကို​သြန္သင္​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​၏​စကား​ေတာ္​သည္ အခြင့္​အာဏာ​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ လူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​သြန္သင္​ခ်က္​ကို အံ့ဩ​ခ်ီးမြမ္း​ၾက​၏။ ထို​ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​တြင္ နတ္ဆိုး​တည္းဟူေသာ​ညစ္ညဴး​ေသာ​နတ္​ပူး​ေန​သူ​တစ္​ဦး​ရွိ​၏။ ထို​သူ​သည္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္ “အို နာဇရက္​ၿမိဳ႕သား​ေယရႈ၊ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္​အကြၽႏ္ုပ္​တို႔ မည္သို႔​ဆိုင္​သနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို​ဖ်က္ဆီး​ရန္​ႂကြလာ​ေတာ္မူ​သေလာ။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မည္သူ​ျဖစ္​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​သိ​ပါ​သည္။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဘုရားသခင္​၏​သန႔္ရွင္း​သူ​ျဖစ္​ပါ​သည္”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း ထို​နတ္​ကို​ဆုံးမ​လ်က္“တိတ္ဆိတ္​၍ သူ႔​အထဲမွ ထြက္သြား​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ နတ္ဆိုး​သည္ ထို​သူ​ကို လူ​မ်ား​အလယ္​တြင္​လွဲခ်​၍ အနာတရ​မ​ျဖစ္​ေစ​ဘဲ သူ႔​အထဲမွ ထြက္သြား​ေလ​၏။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ အံ့အားသင့္​လ်က္ “ဤ​စကား​သည္ မည္သို႔ေသာ​စကား​နည္း။ ညစ္ညဴး​ေသာ​နတ္​မ်ား​ကို အခြင့္​အာဏာ​ႏွင့္ တန္ခိုး​တို႔​ျဖင့္ အမိန႔္​ေပး​ေလ​ရာ ၎​တို႔​သည္ ထြက္သြား​ၾက​ပါ​သည္​တကား”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​၏​သတင္း​သည္ ပတ္ဝန္းက်င္​ရွိ ေဒသ​တစ္ခုလုံး​သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔​သြား​ေလ​၏။