႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 24:25-35

ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​က“အို မိုက္မဲ​၍ ပေရာဖက္​မ်ား​ေဟာေျပာ​ခဲ့​သမွ်​တို႔​ကို​ယုံၾကည္​ရန္ စိတ္ႏွလုံး​ထိုင္းမႈိင္း​ေသာ​သူ​တို႔၊ ခရစ္ေတာ္​သည္ ဤသို႔​ဒုကၡ​ေဝဒနာ​ခံစား​ရ​၍ မိမိ​၏​ဘုန္း​အသေရ​ထဲသို႔​ဝင္စား​ရ​မည္​မ​ဟုတ္​ေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေမာေရွ​ႏွင့္​ပေရာဖက္​အေပါင္း​တို႔​၏​က်မ္း​မ်ား​မွ​အစျပဳ​၍ က်မ္းစာ​တစ္ခုလုံး​တြင္ မိမိ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ေရး​ထား​သည့္​အေၾကာင္းအရာ​တို႔​ကို သူ​တို႔​အား ရွင္းျပ​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သြား​ေန​သည့္​႐ြာ​အနီး​သို႔​ေရာက္​ၾက​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေရွ႕​သို႔​ခရီး​ဆက္​မည့္​ဟန္​ရွိ​သျဖင့္ သူ​တို႔​က “မိုးခ်ဳပ္​ခါနီး​၍ တစ္ေန႔တာ​လည္း ကုန္​လုနီး​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ​တည္းခို​ပါ”​ဟု ဆို​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​မရအရ​ဖိတ္ေခၚ​ၾက​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္​သည္​သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​တည္းခို​ရန္ လိုက္​သြား​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ စားပြဲ​၌​ထိုင္​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မုန႔္​ကို​ယူ​၍ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးလွ်င္ မုန႔္​ကို​ဖဲ့​၍ သူ​တို႔​အား ေပး​ေတာ္မူ​၏။ ထိုစဥ္ သူ​တို႔​၏​မ်က္စိ​သည္​ပြင့္​လာ​၍ ကိုယ္ေတာ္​ျဖစ္​ေၾကာင္း​သိ​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​၏​ျမင္ကြင္း​မွ ေပ်ာက္ကြယ္​သြား​ေလ​၏။ သူ​တို႔​က​လည္း “လမ္း​၌ ငါ​တို႔​ႏွင့္​စကား​ေျပာ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ​၌​ျဖစ္ေစ၊ ငါ​တို႔​အား က်မ္းစာ​အနက္​ကို ဖြင့္ျပ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ​၌​ျဖစ္ေစ ငါ​တို႔​၏​စိတ္ႏွလုံး​ထဲတြင္ မီး​ေတာက္ေလာင္​သကဲ့သို႔​ျဖစ္​ခဲ့​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ထ​၍ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ျပန္​သြား​ၾက​ရာ တစ္ဆယ့္တစ္​ပါး​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​တို႔​ႏွင့္ သူ​တို႔​၏​အေပါင္းအေဖာ္​မ်ား စုေဝး​ေန​ၾက​သည္​ကို​ေတြ႕​ရ​ၾက​၏။ ထို​သူ​အေပါင္း​တို႔​က “သခင္​ဘုရား​သည္ အမွန္ပင္​ထေျမာက္​ေတာ္မူ​၍ ရွိမုန္​ထံ​ထင္ရွား​ျပ​ေတာ္မူ​ၿပီ”​ဟု ေျပာဆို​ေန​ၾက​၏။ ထို​သူ​ႏွစ္​ဦး​တို႔​က​လည္း လမ္း​၌​ျဖစ္ပ်က္​ခဲ့​သည့္​အေၾကာင္းအရာ​မ်ား​ႏွင့္ မုန႔္​ကို​ဖဲ့​ေတာ္မူ​စဥ္ ကိုယ္ေတာ္​ျဖစ္ေၾကာင္း​သိ​ခဲ့​ရ​ပုံ​တို႔​ကို ေျပာျပ​ၾက​၏။