႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 23:44-56

ထို​အခ်ိန္​ကား မြန္းတည့္​ခ်ိန္​ခန႔္​ျဖစ္​၏။ ထိုမွ​မြန္းလြဲ​သုံး​နာရီ​တိုင္ေအာင္ ေျမ​တစ္ျပင္လုံး​၌ အေမွာင္​က်ေရာက္​ေလ​၏။ ေန​၏​အလင္း​ကြယ္ေပ်ာက္​သြား​ၿပီး ဗိမာန္​ေတာ္​ကန႔္လန႔္ကာ​သည္ အလယ္​မွ​ကြဲ​သြား​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေယရႈ​သည္ က်ယ္ေလာင္​ေသာ​အသံ​ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္​လ်က္“အို အဖ၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဝိညာဥ္​ကို ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္​သို႔ အပ္ႏွံ​ပါ​၏”​ဟု ႁမြက္ဆို​ေတာ္မူ​၏။ ထိုသို႔​ႁမြက္ဆို​ၿပီးေနာက္ အသက္​ခ်ဳပ္ၿငိမ္း​ေတာ္မူ​၏။ ဤ​အျဖစ္အပ်က္​မ်ား​ကို ေတြ႕ျမင္​ေသာ​တပ္မႉး​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​လ်က္ “ဤ​သူ​သည္ အမွန္ပင္​ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​ျဖစ္​၏”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထို​အမႈအရာ​ကို​ၾကည့္ရႈ​ရန္ စုေဝး​လာ​ၾက​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​အေပါင္း​တို႔​သည္​လည္း ဤ​အျဖစ္အပ်က္​မ်ား​ကို​ျမင္​၍ ရင္ဘတ္စည္တီး​လ်က္​ျပန္​သြား​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ကို​သိကြၽမ္း​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​မွစ၍ ဂါလိလဲ​နယ္​မွ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေနာက္​သို႔​လိုက္​လာ​ၾက​ေသာ အမ်ိဳးသမီး​တို႔​သည္ အေဝး​မွ​ရပ္​လ်က္ ဤ​အျခင္းအရာ​မ်ား​ကို​ၾကည့္​ေန​ၾက​၏။ ထို​အခ်ိန္အခါ​၌ ေျဖာင့္မတ္​၍​သူေတာ္ေကာင္း​ျဖစ္​သည့္ ေယာသပ္​အမည္​ရွိ​ေသာ လႊတ္ေတာ္​အဖြဲ႕ဝင္​တစ္ဦး​ရွိ​၏။ သူ​သည္ လႊတ္ေတာ္​၏​ဆုံးျဖတ္​ခ်က္​ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္​ခ်က္​တို႔​ကို သေဘာ​မ​တူ​ခဲ့​ေပ။ ေယာသပ္​သည္ ယုဒ​ျပည္၊ အရိမသဲ​ၿမိဳ႕သား​ျဖစ္​ၿပီး ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေန​သူ​လည္း​ျဖစ္​၏။ သူ​သည္ ပိလတ္​မင္း​ထံသို႔​သြား​၍ ေယရႈ​၏​အေလာင္း​ေတာ္​ကို ေတာင္း​ၿပီးလွ်င္ အေလာင္း​ေတာ္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွ​ခ်​၍ ပိတ္ေခ်ာ​ျဖင့္​ပတ္ရစ္​ကာ မည္သူ႔​ကို​မွ်​မ​သၿဂႋဳဟ္​ရ​ေသး​ေသာ ေက်ာက္​သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ထဲတြင္ သြင္းထား​၏။ ထို​ေန႔​ကား ျပင္ဆင္​ရာ​ေန႔​ျဖစ္​၍ ဥပုသ္ေန႔​သို႔​ကူး​ရန္ နီးကပ္​လာ​ၿပီ​ျဖစ္​၏။ ဂါလိလဲ​နယ္​မွ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ​ပါ​လာ​ေသာ အမ်ိဳးသမီး​မ်ား​သည္​လည္း ေနာက္မွ​လိုက္လာ​ၾက​၍ သခ်ႋဳင္း​ေတာ္​ကို​လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္​၏​အေလာင္း​ေတာ္​ကို မည္သို႔​ထား​ၾက​သည္​ကို​လည္းေကာင္း ေတြ႕ျမင္​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္​ျပန္​သြား​၍ ဆီေမႊး​ႏွင့္​အေမႊးနံ႔သာ​တို႔​ကို ျပင္ဆင္​ၾက​၏။ ဥပုသ္ေန႔​၌​ကား ပညတ္​ေတာ္​အတိုင္း အနားယူ​ၾက​၏။