႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 23:26-32

သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​စဥ္ ေတာ႐ြာ​မွ​လာ​ေသာ ကုေရေန​ၿမိဳ႕သား​ရွိမုန္​ကို​ဖမ္းဆီး​၍ သူ႔​အေပၚ၌ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို​တင္​လ်က္​ထမ္း​ေစ​ကာ ေယရႈ​၏​ေနာက္​မွ လိုက္​ေစ​ၾက​၏။ လူ​အေျမာက္အျမား​ႏွင့္တကြ ကိုယ္ေတာ္​အတြက္ ရင္ဘတ္​စည္တီး​လ်က္​ျမည္တမ္း​ေန​ၾက​ေသာ အမ်ိဳးသမီး​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေနာက္​မွ​လိုက္​သြား​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ ထို​အမ်ိဳးသမီး​တို႔​ဘက္​သို႔​လွည့္​၍“ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၏​သမီး​တို႔၊ ငါ့​အတြက္​မ​ငိုေႂကြး​ၾက​ႏွင့္။ သင္​တို႔​ႏွင့္ သင္​တို႔​၏​သားသမီး​မ်ား​အတြက္​သာ ငိုေႂကြး​ၾက​ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ၿမဳံ​ေသာ​မိန္းမ၊ သေႏၶ​မ​လြယ္​ဖူး​ေသာ​ဝမ္း​ႏွင့္ သူငယ္​မ​စို႔​ဖူး​ေသာ​သားျမတ္​တို႔​သည္ မဂၤလာရွိ​၏​ဟု​ဆို​ၾက​မည့္​ေန႔ရက္​မ်ား​ေရာက္လာ​လိမ့္မည္။ ထိုအခါ လူ​တို႔​သည္ ေတာင္​မ်ား​အား ‘ငါ​တို႔​အေပၚသို႔​ၿပိဳက်​ၾက​ပါ’​ဟူ၍​လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ကုန္း​မ်ား​အား ‘ငါ​တို႔​ကို​ဖုံးအုပ္​ၾက​ပါ’​ဟူ၍​လည္းေကာင္း ဆို​ၾက​လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား သူ​တို႔​သည္ စိမ္းစို​ေသာ​အပင္​ကို ဤသို႔​ျပဳ​ၾက​လွ်င္ ေျခာက္ေသြ႕​ေသာ​အပင္​၌ မည္သို႔​ျဖစ္​လိမ့္မည္​နည္း”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ရာဇဝတ္သား​ႏွစ္​ေယာက္​တို႔​ကို​လည္း ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ​သတ္​ရန္ ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏။