႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 2:44-51

ခရီးသြားေဖာ္​မ်ား​ၾကား​တြင္ သူ​ရွိ​ေန​မည္​ဟု​ထင္မွတ္​လ်က္ တစ္ေန႔တာ​ခရီး​ျပဳ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ အေဆြအမ်ိဳး​အသိအကြၽမ္း​တို႔​ၾကား​တြင္ လိုက္ရွာ​ေသာ္လည္း မ​ေတြ႕​သျဖင့္ သူ႔​ကို​လိုက္ရွာ​ရင္း ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ျပန္သြား​ၾက​၏။ သုံး​ရက္​ၾကာ​ေသာအခါ ေယရႈ​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ဆရာ​မ်ား​ၾကား​တြင္​ထိုင္​၍ သူ​တို႔​ကို​နားေထာင္​လ်က္ ေမးျမန္း​လ်က္​ေန​သည္​ကို မိဘ​တို႔​ေတြ႕​ၾက​၏။ ေယရႈ​၏​စကား​ကို​ၾကား​ရ​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ သူ​၏​ဉာဏ္စြမ္း​ႏွင့္ ေျဖၾကား​ခ်က္​မ်ား​ကို အံ့ဩ​ေငးေမာ​ေန​ၾက​၏။ မိဘ​တို႔​သည္ သူ႔​ကို​ေတြ႕​ေသာအခါ အံ့အားသင့္​၍ မယ္ေတာ္​က “ငါ့​သား၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ​တို႔​အား ဤသို႔​ျပဳ​ရ​သနည္း။ သင့္​ဖခင္​ႏွင့္​ငါ​သည္ သင့္​ကို​စိုးရိမ္တႀကီး​ရွာ​ခဲ့​ရ​၏”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ရွာ​ၾက​သနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ခမည္းေတာ္​၏​အိမ္​၌​ေန​ရ​မည္​ကို မ​သိ​ၾက​သေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား​ျပန္ေျပာ​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ မိဘ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​အား ေယရႈ​ေျပာ​ေသာ​စကား​ကို နား​မ​လည္​ၾက​ေခ်။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈ​သည္ မိဘ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ျပန္သြား​၍ နာဇရက္​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ေသာအခါ သူ​တို႔​ကို​နာခံ​လ်က္​ေန​ေတာ္မူ​၏။ မယ္ေတာ္​မူကား ဤ​အေၾကာင္းအရာ​အလုံးစုံ​တို႔​ကို မိမိ​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌​မွတ္က်ဳံး​ထား​ေလ​၏။