႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 11:5-10

ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​က“သင္​တို႔​ထဲမွ​တစ္စုံတစ္ေယာက္​တြင္ မိတ္ေဆြ​တစ္​ဦး​ရွိ​သည္​ဆို​ပါ​စို႔။ သူ​သည္ သန္းေခါင္​အခ်ိန္​၌ ထို​မိတ္ေဆြ​ထံ​သြား​၍ ‘အေဆြ၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​မိတ္ေဆြ​တစ္​ဦး​သည္ ခရီး​သြား​ရာ​မွ အကြၽႏ္ုပ္​ထံသို႔​ေရာက္လာ​၏။ အကြၽႏ္ုပ္​၌ သူ႔​ကို​ေကြၽး​ရန္ မည္သည့္​အရာ​မွ်​မ​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္​အား မုန႔္​သုံး​လုံး​ေခ်း​ေပး​ပါ’​ဟု ဆို​ေသာ္လည္း ထို​သူ​က ‘ငါ့​ကို​အေႏွာင့္အယွက္​မ​ေပး​ပါ​ႏွင့္။ တံခါး​ပိတ္​ထား​ၿပီ။ ငါ့​သားသမီး​မ်ား​သည္​လည္း ငါ​ႏွင့္အတူ​အိပ္ရာ​ဝင္​ၾက​ၿပီ။ ငါ​သည္​ထ​၍ သင့္​အား မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​မ​ေပး​ႏိုင္​ပါ’​ဟု အိမ္​တြင္း​မွ ျပန္ေျပာ​လိမ့္မည္။ သင္​တို႔​အား ငါ​ဆို​မည္။ ထို​သူ​သည္ မိမိ​မိတ္ေဆြ​ျဖစ္​သည္​ကို​ေထာက္၍ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ် ထ​၍​မ​ေပး​ေသာ္လည္း အား​မ​ေလွ်ာ့​ဘဲ​ေတာင္းဆို​သည္​ကို​ေထာက္၍ လို​သမွ်​ကို ထ​၍​ေပး​လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္​တို႔​အား ငါ​ဆို​မည္။ ေတာင္း​ၾက​ေလာ့။ ေတာင္း​လွ်င္ သင္​တို႔​ရ​ၾက​လိမ့္မည္။ ရွာ​ၾက​ေလာ့။ ရွာ​လွ်င္ သင္​တို႔​ေတြ႕​ၾက​လိမ့္မည္။ တံခါး​ကို​ေခါက္​ၾက​ေလာ့။ ေခါက္​လွ်င္ သင္​တို႔​ကို ဖြင့္​ေပး​လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ေတာင္း​ေသာ​သူ​တိုင္း​သည္​ရ​၏။ ရွာ​ေသာ​သူ​သည္​လည္း​ေတြ႕​၏။ တံခါး​ေခါက္​ေသာ​သူ​ကို​လည္း ဖြင့္​ေပး​လိမ့္မည္။