ေယရမိျမည္တမ္းစကား 3:1-48

ငါ​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​အမ်က္​ေတာ္​ႀကိမ္လုံး​ေၾကာင့္ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈ​ကို ႀကဳံေတြ႕​ခဲ့​ရ​ေသာ​သူ​ျဖစ္​ပါ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို​ႏွင္ထုတ္​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ အလင္း​မ​ရွိ​ေသာ ေမွာင္မိုက္​၌ သြားလာ​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ စင္စစ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လက္​ကို​ဆန႔္​၍ ငါ့​ကို တစ္ေန႔လုံး အႀကိမ္ႀကိမ္​ဆုံးမ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​၏​အသား​အေရ​ကို ႐ြတ္တြ​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ​၏​အ႐ိုး​တို႔​ကို ခ်ိဳး​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​ကို ဝန္းရံ​တိုက္ခိုက္​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ခါးသီးမႈ​၊ ခက္ခဲမႈ​ျဖင့္ ဝိုင္းထား​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ကာလ​ၾကာျမင့္​စြာ​က​ေသဆုံး​သြား​သူ​ကဲ့သို႔ ငါ့​ကို​ေမွာင္မိုက္​ေသာ​အရပ္​ထဲ၌​ေန​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ​မ​ထြက္သြား​ႏိုင္​ေအာင္ ေၾကးနီ​ႀကိဳး​ျဖင့္​ခ်ဳပ္ေႏွာင္​၍ ပိတ္ေလွာင္​ထား​ၿပီ​။ ငါ​အကူအညီ​ေအာ္ဟစ္​ေတာင္းခံ​ေသာ္လည္း ငါ​၏​ဆုေတာင္းခ်က္​ကို နားေညာင္း​ေတာ္​မ​မူ​။ ငါ​သြား​ေသာ​လမ္း​ကို ေက်ာက္နံရံ​ျဖင့္ ပိတ္​ထား​ၿပီး လမ္းခရီး​ကို ေကြ႕ေကာက္​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို ေခ်ာင္းေျမာင္း​ေန​ေသာ​ဝက္ဝံ​၊ ကြယ္​ရာ​၌​ပုန္း​ေန​ေသာ​ျခေသၤ့​ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​ကို လမ္း​လြဲ​ေစ​၍ အပိုင္းပိုင္း​ဆြဲျဖတ္​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​ကို အထီးက်န္​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေလး​ကို​တင္​ၿပီး ငါ့​ကို​ပစ္မွတ္​ထား​၍ ျမား​ျဖင့္​ခ်ိန္႐ြယ္​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ျမား​တို႔​သည္ ငါ့​ႏွလုံးသား​ကို ထိုးေဖာက္​ေလ​ၿပီ​။ ငါ​သည္ ငါ့​လူမ်ိဳး​တို႔​တြင္ ေန႔စဥ္ ျပက္ရယ္ျပဳစရာ​၊ သီခ်င္းဆိုစရာ ျဖစ္​ေလ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို ခါး​ေသာ​ဟင္း႐ြက္​ျဖင့္ ဝအီ​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ေဒါနရည္​ျဖင့္ မူး​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​သြား​တို႔​ကို ေက်ာက္စရစ္​မ်ား​ျဖင့္ က်ိဳး​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​ကို ျပာပုံ​ထဲတြင္ လူး​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ၿငိမ္သက္​ျခင္း​ကင္း​လ်က္ ေကာင္းစား​ျခင္း​ကို​လည္း ေမ့ေလ်ာ့​ေလ​ၿပီ​။ သို႔ျဖစ္၍ “​ငါ့​ခြန္အား ကုန္ခန္း​ၿပီ​။ ထာဝရဘုရား​ထံ​ေတာ္​မွ ငါ့​ေမွ်ာ္လင့္​ျခင္း ကုန္ဆုံး​ၿပီ​”​ဟု ငါ​ဆို​ရ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​ခံရ​ေသာ​ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈ​၊ ဆင္းရဲဒုကၡ​တို႔​ကို သတိရ​ေတာ္မူ​ပါ​။ အကြၽႏ္ုပ္​ေသာက္​ရ​ေသာ ေဒါနရည္​၊ အဆိပ္ရည္​တို႔​ကို​လည္း သတိရ​ေတာ္မူ​ပါ​။ ထို​အရာ​တို႔​ကို အၿမဲတမ္း​အမွတ္ရ​လ်က္ ငါ့​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ညႇိဳးငယ္​ရ​ပါ​ၿပီ​။ သို႔ေသာ္ ျပန္​၍​ဆင္ျခင္​ၾကည့္​ေသာအခါ ငါ​၌ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္​ရွိ​လာ​ပါ​ၿပီ​။ ထာဝရဘုရား​၏​ေမတၱာက႐ုဏာ​ေတာ္​ေၾကာင့္ ငါ​တို႔​သည္ ပ်က္စီး​ျခင္း​သို႔​မ​ေရာက္​ပါ​။ ကိုယ္ေတာ္​၏​သနားစုံမက္​ျခင္း​သည္​လည္း အဆုံး​မ​ရွိ​ပါ​။ နံနက္တိုင္း က႐ုဏာ​ေတာ္​အသစ္​ကို ခံစား​ရ​ပါ​၏​။ သစၥာ​ေတာ္​သည္ ႀကီးျမတ္​ေတာ္မူ​ပါ​၏​။ “​ထာဝရဘုရား​သည္ ငါ​၏​ေဝစု​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏​”​ဟု ငါ့​စိတ္​ထဲ၌​ဆို​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ေမွ်ာ္လင့္ကိုးစား​ပါ​မည္​။ ထာဝရဘုရား​ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေသာ​သူ​၊ ထာဝရဘုရား​ကို ရွာ​ေသာ​သူ​ကို ကိုယ္ေတာ္​ေကာင္းစား​ေစ​ေတာ္မူ​ပါ​၏​။ ထာဝရဘုရား​၏​ကယ္တင္​ျခင္း​ကို ၿငိမ္ဝပ္​စြာ​ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား​ေသာ​သူ​သည္ ေကာင္းက်ိဳး​ကို ခံစား​ရ​၏​။ လူ​သည္ ငယ္႐ြယ္​စဥ္အခါ ထမ္းပိုး​ထမ္း​သည္​မွာ ေကာင္း​ေပ​၏​။ သူ႔​အေပၚ ထမ္းပိုး​ကို တင္​ေတာ္မူ​သည္​ျဖစ္၍ သူ​သည္ တစ္ေယာက္တည္း ၿငိမ္ဝပ္​စြာ​ထိုင္​ေန​ေစ​။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္​ရွိ​ေကာင္း​ရွိ​ႏိုင္​သည္​ျဖစ္၍ သူ​သည္ မ်က္ႏွာ​ကို ေျမမႈန႔္​၌​အပ္​ပါေစ​။ ႐ိုက္​လို​ေသာ​သူ​အား ပါး​ကို​လွည့္ေပး​၍ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္​သမွ်​ကို​ခံ​ပါေစ​။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားရွင္​သည္ အစဥ္​စြန႔္ပစ္​ေတာ္မူ​မည္​မ​ဟုတ္​။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ​ေစ​ေတာ္မူ​ေသာ္လည္း ေမတၱာက႐ုဏာ​ႀကီးမား​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ သနားစုံမက္​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လူသား​တို႔​ကို ဒုကၡေဝဒနာ​ခံစား​ေစ​လို​ေသာ​သေဘာ​၊ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ​ေစ​လို​ေသာ​သေဘာ​ရွိ​ေတာ္​မ​မူ​။ ေျမႀကီး​ေပၚရွိ အက်ဥ္းသား​တို႔​ကို ႏွိပ္ကြပ္​ျခင္း​၊ အျမင့္ဆုံး​ေသာ​အရွင္​ေရွ႕ေမွာက္​တြင္ မတရားသျဖင့္​စီရင္​ျခင္း​၊ အမႈကိစၥ​မ်ား​ကို တရားမွ်တ​စြာ​မ​စီရင္​ျခင္း စသည္​တို႔​ကို ဘုရားရွင္ ႏွစ္သက္​ေတာ္​မ​မူ​။ ဘုရားရွင္ မ​မိန႔္မွာ​ဘဲ မည္သူ​သည္ ႏႈတ္ႁမြက္​သည့္​အတိုင္း ျဖစ္လာ​တတ္​သနည္း​။ အျမင့္ဆုံး​ေသာ​အရွင္ ႏႈတ္ႁမြက္​သည့္​အတိုင္း အေကာင္း​၊ အဆိုး ျဖစ္လာ​တတ္​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ လူ​၊ အသက္ရွင္​ေသာ​လူ​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မိမိ​အျပစ္​အတြက္ ေစာဒကတက္​ရ​သနည္း​။ ကိုယ့္​အက်င့္အႀကံ​မ်ား​ကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္​၍ ထာဝရဘုရား​ထံ ျပန္လွည့္​ၾက​စို႔​။ ေကာင္းကင္ဘုံ​ရွိ ထာဝရဘုရား​ထံ ငါ​တို႔​စိတ္ႏွလုံး​ပါ​လ်က္ လက္​ကို ခ်ီ​ၾက​စို႔​။ ငါ​တို႔ အျပစ္က်ဴးလြန္​မိ​ၿပီ​၊ ပုန္ကန္​မိ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​တို႔​ကို ခြင့္လႊတ္​ေတာ္​မ​မူ​။ ျပင္းစြာ​အမ်က္ထြက္​လ်က္ ငါ​တို႔​ကို လိုက္​၍ မ​ညႇာ​မ​တာ​ကြပ္မ်က္​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ အထံ​ေတာ္​သို႔ ငါ​တို႔​ဆုေတာင္း​သံ​မ​ေရာက္​ေအာင္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိမ္တိုက္​ျဖင့္ ကာ​ထား​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​တို႔​ကို လူမ်ိဳး​တကာ​အလယ္​တြင္ အညစ္အေၾကး​၊ အမႈိက္သ႐ိုက္ ျဖစ္​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ရန္သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ငါ​တို႔​ကို​ဆန႔္က်င္​ေျပာဆို​ၾက​ပါ​ၿပီ​။ ငါ​တို႔​သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေဘး​ႏွင့္ ႀကဳံ​ရ​ၿပီ​။ ေျမတြင္း​ထဲသို႔ က်​ေလ​ၿပီ။ အထီးက်န္​ျခင္း​၊ ပ်က္စီး​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​ပါ​ၿပီ​။ ငါ့​လူမ်ိဳး​သမီးပ်ိဳ ပ်က္စီး​ေသာေၾကာင့္ ငါ့​မ်က္စိ​မွ မ်က္ရည္​ေခ်ာင္း​စီး​ရ​ေလ​ၿပီ​။