ေယာဘဝတၳဳ 6:1-16

ထိုအခါ ေယာဘ​က “​ငါ​ခံရ​ေသာ ပူေဆြး​ျခင္း​ႏွင့္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံး​ျခင္း​မ်ား​ကို ခ်ိန္ခြင္​တြင္ စုပုံ​ခ်ိန္တြယ္​ၾကည့္​မည္​ဆို​လွ်င္ သမုဒၵရာ​သဲလုံး​ထက္ပင္ ပို​ေလး​လိမ့္မည္​။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ​သည္ စကား​ကို မဆင္မျခင္​ေျပာ​မိ​ၿပီ​။ အကယ္စင္စစ္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္​ထံမွ ျမား​တို႔​သည္ ငါ့​ကိုယ္​၌​စိုက္ဝင္​လ်က္​ရွိ​၏​။ ငါ့​စိတ္ဝိညာဥ္​သည္ ထို​ျမား​တို႔​၏​အဆိပ္ရည္​ကို ေသာက္သုံး​ေန​ရ​၏​။ ဘုရားသခင္​ထံမွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္​ရာ​တို႔​သည္ ငါ့​ေရွ႕​၌ တန္းစီ​လ်က္​ရွိ​၏​။ ျမည္း႐ိုင္း​သည္ ျမက္ႏု​ရွိ​လ်က္​ႏွင့္ ဟီ​မည္ေလာ​။ ႏြား​သည္​လည္း အစာ​ရွိ​လ်က္​ႏွင့္ ေအာ္​မည္ေလာ​။ အရသာမရွိ​ေသာ​အစာ​ကို ဆား​မပါ​ဘဲ စား​ႏိုင္​သေလာ​။ ၾကက္ဥ​အကာ​၌ အရသာ​ရွိ​သေလာ​။ ငါ့​အဖို႔ ႐ြံရွာဖြယ္​ေသာ​အစာ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၍ တို႔ထိ​လို​စိတ္​ပင္​မ​ရွိ​။ ငါ​ေတာင္းဆို​ေသာ​အရာ​ကို ရ​ပါေစေသာ​။ ဘုရားသခင္​သည္ ငါ့​ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္​ကို ျဖည့္ဆည္း​ေပး​ပါေစေသာ​။ ဘုရားသခင္​သည္ ငါ့​ကို အမႈန႔္ေခ်​ပစ္​ဖို႔​ရန္ အလို​ေတာ္​ရွိ​ပါေစေသာ​။ လက္​ေတာ္​ကို​ဆန႔္​၍ ငါ့​ကို ကြပ္မ်က္​ပါေစေသာ​။ သို႔မွ ငါ​ခံစား​ရ​သက္သာ​လိမ့္မည္​။ မညႇာမတာ​ခံစား​ရ​ေသာ​ေဝဒနာ​မ်ား​ထဲမွ ဝမ္းေျမာက္​မိ​ပါ​လိမ့္မည္​။ ငါ​သည္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​အရွင္​၏​စကား​ေတာ္​ကို မ​ျငင္းဆန္​ခဲ့​ပါ​။ မည္သည့္​ခြန္အား​ျဖင့္ ငါ​ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေန​ရ​မည္နည္း​။ ငါ​စိတ္ရွည္​သည္းခံ​ရ​ေအာင္ ငါ့​ဘဝနိဂုံး​ကား မည္သို႔​နည္း​။ ငါ့​ခြန္အား​ကား ေက်ာက္တုံး​ခြန္အား​ေလာ​။ ငါ့​အသား​ကား ေၾကးနီ​အသား​ေလာ​။ ငါ​သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မ​ကယ္​ႏိုင္​။ ဉာဏ္ပညာ​သည္ ငါ့​ထံမွ ထြက္သြား​ေလ​ၿပီ​တကား​။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့​သူ​အဖို႔ မိတ္ေဆြ​ထံမွ ေမတၱာ​ကို ခံရ​သင့္​ေပ​၏​။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ သူ​သည္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္​အား ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသ​ျခင္း​ကို စြန႔္ပယ္​မည္​မ​ဟုတ္​ေပ​။ ငါ့​ညီအစ္ကို​တို႔​သည္ ေခ်ာင္းေရ​ကဲ့သို႔​လည္းေကာင္း​၊ ျဖတ္သန္းစီးဆင္း​သြား​ေသာ​ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရ​ကဲ့သို႔​လည္းေကာင္း သစၥာမဲ့​ၾက​၏​။ ထို​ေခ်ာင္းေရ​သည္ အရည္ေပ်ာ္​သြား​ေသာ ေရခဲ​၊ ႏွင္းခဲ​မ်ား​ေၾကာင့္ ေနာက္က်ိ​သြား​၏​။