ေယာဘဝတၳဳ 31:1-40

ငါ့​မ်က္စိ​ႏွင့္ ကတိ​ျပဳ​ထား​ၿပီ​ျဖစ္၍ မိန္းမပ်ိဳ​ကို အဘယ္သို႔​ၾကည့္​ႏိုင္​မည္နည္း​။ အထက္​အရပ္​ရွိ​ဘုရားသခင္​ထံမွ မည္သည့္​ေဝစု​ကို ရ​မည္နည္း​။ ျမင့္ရာအရပ္​ရွိ​အနႏၲတန္ခိုးရွင္​ထံမွ မည္သည့္​အေမြ​ကို ရ​မည္နည္း​။ ေဘးဒုကၡ​သည္ ဒုစ႐ိုက္ျပဳ​ေသာ​သူ​တို႔​အဖို႔​၊ ကပ္ေဘး​သည္ အျပစ္​က်ဴးလြန္​ေသာ​သူ​တို႔​အဖို႔ မ​ဟုတ္​ေလာ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​ေလွ်ာက္​ေသာ​လမ္း​ကို ျမင္​ေတာ္မူ​သည္​ျဖစ္၍ ငါ​၏​ေျခလွမ္း​တိုင္း​ကို ေရတြက္​ေတာ္မူ​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ အကယ္၍ ငါ​သည္ လမ္းမွား​ကို လိုက္ေလွ်ာက္​၍ ငါ့​ေျခ​သည္ လိမ္လည္လွည့္ျဖား​ျခင္း​ေနာက္​သို႔ ေျပးလိုက္​ခဲ့​မိ​လွ်င္ ေျဖာင့္မတ္​ျခင္း​ခ်ိန္ခြင္​ျဖင့္ ခ်ိန္စက္​ၾကည့္​ပါေစ​။ ငါ​ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္​ေၾကာင္း​ကို ဘုရားသခင္ သိ​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။ ငါ​သည္ သြား​ေန​ေသာ​လမ္း​မွ ေျခလွမ္း​လြဲ​ခဲ့​လွ်င္​၊ ငါ့​စိတ္ႏွလုံး​သည္ မ်က္စိ​အလို​ေနာက္သို႔ လိုက္​ခဲ့​လွ်င္​၊ ငါ့​လက္​သည္ အညစ္အေၾကး​စြန္းထင္း​ခဲ့​လွ်င္ ငါ​ႀကဲ​ေသာ​မ်ိဳးေစ့​ကို အျခား​သူ​စား​ပါေစ​။ ငါ့​ေကာက္ပဲသီးႏွံ​မ်ား​သည္​လည္း ႏုတ္ပစ္​ျခင္း​ခံရ​ပါေစ​။ ငါ​သည္ မိန္းမ​၏​ေသြးေဆာင္​ရာ​သို႔ စိတ္ပါ​သြား​ၿပီး အိမ္နီးခ်င္း​တံခါးဝ​တြင္ ေခ်ာင္းေျမာင္း​မိ​လွ်င္ ငါ့​မိန္းမ​သည္ အျခား​သူ​၏​မိန္းမ​အတြက္ ႀကိတ္ဆုံႀကိတ္​ရ​ပါေစ​။ အျခား​သူ​တို႔​သည္ သူ႔​ကို ရႈတ္ခ်​ၾက​ပါေစ​။ အေၾကာင္းမူကား ဤသို႔​ျပဳ​ျခင္း​သည္ ညစ္ညမ္းေသာအမႈ​၊ အျပစ္ဒဏ္​ခံထိုက္​ေသာ​အမႈ​ျဖစ္​၏​။ ပ်က္စီး​ျခင္း​ႏိုင္ငံ​တိုင္ေအာင္ ေလာင္ကြၽမ္း​ေသာ​မီး​၊ ငါ​၏​ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္​အားလုံး​ကို အျမစ္ပါမက်န္ ေလာင္ကြၽမ္း​ေသာ​မီး​ျဖစ္​၏​။ ငါ့​ကြၽန္ေယာက္်ား​၊ ကြၽန္မိန္းမ​တို႔​သည္ ငါ့​အေပၚ​မေက်မနပ္​ျဖစ္​ေသာအခါ ငါ​သည္ တရားမွ်တ​စြာ​မစီရင္​ေပး​သျဖင့္ ဘုရားသခင္​ထ​ေတာ္မူ​လွ်င္ ငါ​မည္သို႔​ျပဳ​ရ​မည္နည္း​။ စစ္ေဆး​ေတာ္မူ​လွ်င္ ငါ​မည္သို႔​ေလွ်ာက္​ရ​မည္နည္း​။ ငါ့​ကို အမိ​ဝမ္း​ထဲ၌ ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​သည္ သူ​တို႔​ကို​လည္း ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ ငါ​တို႔​ကို အမိ​ဝမ္း​ထဲ၌ ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​သည္ တစ္ပါးတည္း​ျဖစ္​ေတာ္မူ​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ ငါ​သည္ ဆင္းရဲသား​တို႔ ေတာင္းဆို​သည္​ကို မျဖည့္ဆည္း​ေပး​ဘဲ မုဆိုးမ​မ်က္ႏွာ​ကို​လည္း ညႇိဳးငယ္​ေစ​ခဲ့​ဖူး​သေလာ​။ မိဘမဲ့​အား မ​ေကြၽး​ဘဲ ကိုယ့္​မုန႔္​ကို ကိုယ္​တစ္ေယာက္တည္း​စား​ခဲ့​ဖူး​သေလာ​။ ငါ​သည္ ငယ္စဥ္​ကပင္ မိဘမဲ့​ကို ဖခင္​သဖြယ္ ေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာက္​ခဲ့​၏​။ အမိ​ဝမ္းတြင္း​မွ​ထြက္လာ​ကတည္းက မုဆိုးမ​ကို မစ​ခဲ့​၏​။ ဝတ္စရာ​မ​ရွိ​၊ ၿခဳံစရာ​မ​ရွိ​သျဖင့္ ဘဝပ်က္​ေန​ရ​သည့္​ႏြမ္းပါး​သူ​တစ္စုံတစ္ဦး​ကို ျမင္​ရ​ေသာအခါ ငါ့​သိုးေမြးထည္​ျဖင့္ သူ႔​ကို ေႏြး​ေအာင္​မ​လုပ္ေပး​ခဲ့​၍ သူ​၏​ကိုယ္​သည္​လည္း ငါ့​ကို ေက်းဇူး​မ​တင္​ခဲ့​လွ်င္​၊ ၿမိဳ႕​တံခါး​တြင္ ငါ့​ကို​ကူညီ​မည့္​သူ​ကို​ေတြ႕​ေသာေၾကာင့္ မိဘမဲ့​တို႔​ကို ငါ​လက္႐ြယ္​ခဲ့​မိ​လွ်င္ ငါ့​လက္ေမာင္း​သည္ ပခုံး​မွ ျပဳတ္ထြက္​ပါေစ​။ လက္ေမာင္း​အဆစ္ က်ိဳး​ပါေစ​။ ဘုရားသခင္​ထံမွ​လာ​မည့္​ေဘးဒုကၡ​ကို ငါ​ေၾကာက္​၏​။ ဘုန္း​ေတာ္​ေၾကာင့္ မည္သည့္​အမႈ​ကို​မွ် ငါ​မ​ျပဳ​ဝံ့​ပါ​။ ငါ​သည္ ေ႐ႊ​ကို​အားကိုး​၍ ေ႐ႊစင္​ကို ကိုးစား​ခဲ့​မိ​လွ်င္​၊ ငါ​၌ ဥစၥာပစၥည္း​မ်ားစြာ​ရွိ​၍ ငါ့​လက္ဝယ္ေငြ​အေျမာက္အျမား​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ ငါ​ဝမ္းေျမာက္​မိ​ခဲ့​လွ်င္​၊ ငါ​သည္ ေတာက္ပ​ေသာ​ေနမင္း​ႏွင့္ က်က္သေရရွိရွိ ေ႐ြ႕​ေန​ေသာ​လ​ကို ၾကည့္​ၿပီး ငါ့​စိတ္​သည္ တိတ္တဆိတ္​ေသြးေဆာင္​ခံရ​၍ လက္အုပ္ခ်ီ​ရွိခိုး​မိ​လွ်င္ ဤသို႔​ျပဳ​ျခင္း​သည္​လည္း အထက္​အရပ္​ရွိ​ဘုရားသခင္​ကို ျငင္းဆန္​ရာ​ေရာက္​သျဖင့္ ဒဏ္ခံထိုက္​ေသာ​အျပစ္ ျဖစ္​၏​။ ငါ့​ကို​မုန္း​ေသာ​သူ​တို႔ ဘဝပ်က္​ေသာအခါ ငါ​ဝမ္းေျမာက္​၍ ဒုကၡ​ေရာက္​ေသာအခါ ငါ​ကခုန္​ခဲ့​ဖူး​သေလာ​။ သူတစ္ပါး​အသက္ေဘး​ေရာက္​ေအာင္ က်ိန္ဆဲ​ျခင္း​ျဖင့္ ငါ့​ႏႈတ္​ကို​အျပစ္ျပဳ​ခြင့္ မ​ေပး​ခဲ့​ပါ​။ ငါ့​တဲ​၌​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​က ‘​သူ​ေကြၽး​ေသာ​အသား​ကို ဝလင္​စြာ​မ​စား​ရ​ေသာ​သူ ရွိ​သေလာ’​ဟု ဆို​ေလ့​ရွိ​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ ခရီးသြားဧည့္သည္​တို႔ လမ္း​ေပၚတြင္ မ​အိပ္​ရ​ေအာင္ ခရီးသည္​အဖို႔ ငါ့​အိမ္​တံခါး​ကို ဖြင့္​ထား​လ်က္​ရွိ​၏​။ ငါ​သည္ အျခား​ေသာ​သူ​တို႔​ျပဳ​တတ္​သကဲ့သို႔ ကိုယ့္​အျပစ္​ကို ဖုံးကြယ္​ဖူး​သေလာ​။ ကိုယ့္​ဒုစ႐ိုက္​ကို စိတ္​ထဲ၌​ဝွက္​ထား​ဖူး​သေလာ​။ ငါ​သည္ လူအုပ္​ႀကီး​ကို ေၾကာက္​၍ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း​တို႔ ကဲ့ရဲ႕​မည္​ကို စိုးရိမ္​သျဖင့္ တံခါး​အျပင္​သို႔​မ​ထြက္​ဘဲ တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​ဖူး​သေလာ​။ ငါ​ေျပာ​ေသာ​စကား​မ်ား​ကို မည္သူ​နားေထာင္​ေပး​မည္နည္း​။ ၾကည့္​ၾက​ပါ​။ ငါ​လက္မွတ္​ထိုး​ၿပီ​ျဖစ္၍ အနႏၲတန္ခိုးရွင္​သည္ ငါ့​စကား​ကို​နားေညာင္း​ေတာ္မူ​ပါေစေသာ​။ ငါ့​ကို​စြဲခ်က္တင္​ေသာ​သူ​သည္ စြဲခ်က္​ကို ေရးမွတ္​ပါေစေသာ​။ သို႔ျပဳလွ်င္ ထို​စြဲခ်က္​ကို ငါ့​ပခုံး​ထက္​တြင္ တင္​ထား​မည္​။ သရဖူ​ကဲ့သို႔ ေဆာင္း​ထား​မည္​။ ငါ​ေလွ်ာက္​သည့္​လမ္း​ကို ကိုယ္ေတာ္​အား ေလွ်ာက္တင္​မည္​။ အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္း​တစ္​ပါး​ကဲ့သို႔ ကိုယ္ေတာ့္​ထံ ခ်ဥ္းကပ္​မည္​။ ငါ့​ေျမကြက္​သည္ ငါ့​ကို ဆန႔္က်င္​လ်က္​ေအာ္ဟစ္​၍ ထြန္ေၾကာင္း​မ်ား တစ္ၿပိဳင္တည္း​ငိုေႂကြး​ၾက​လွ်င္​လည္းေကာင္း​၊ ငါ​သည္ ေျမ​အသီးအႏွံ​ကို အဖိုးအခ​မ​ေပး​ဘဲ စားသုံး​၍ ေျမရွင္​၏​အသက္​ကို ဆုံးရႈံး​ေစ​ခဲ့​လွ်င္​လည္းေကာင္း ဂ်ဳံပင္​အစား ဆူးပင္​ေပါက္​ပါေစ​။ မုေယာပင္​အစား ေပါင္းပင္​ေပါက္​ပါေစ​”​ဟု ႁမြက္ဆို​ေလ​၏​။ ေယာဘ​ေျပာဆို​ေသာ​စကား ၿပီးဆုံး​ပါ​ၿပီ​။