ေယာဘဝတၳဳ 30:25-31

ဒုကၡ​ေရာက္​ေသာ​သူ​အတြက္ ငါ​မ​ငိုေႂကြး​ဘဲ​ေန​ခဲ့​သေလာ​။ ႏြမ္းပါး​ေသာ​သူ​အတြက္ ငါ​ဝမ္း​မ​နည္း​ဘဲ​ေန​ခဲ့​သေလာ​။ အေကာင္း​ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေသာအခါ အဆိုး​မ်ား​သာ ေရာက္လာ​၏​။ အလင္း​ကို ေမွ်ာ္လင့္​ေသာအခါ အေမွာင္​သာ ေရာက္လာ​၏​။ ငါ့​ရင္​ထဲတြင္ မနားတမ္း​ဗေလာင္ဆူ​ေန​၏​။ ဒုကၡ​ေန႔ရက္​မ်ား​ကို​သာ ငါ​ႀကဳံ​ေန​ရ​၏​။ ငါ​သည္ ေနေရာင္​ကြယ္​ရာ အေမွာင္​ထဲတြင္ သြားလာ​ရ​၏​။ လူစုလူေဝး​ထဲတြင္​ရပ္​၍ အကူအညီ​ေအာ္ဟစ္​ေတာင္းခံ​ရ​၏​။ ေခြးအ​တို႔​ႏွင့္ ညီအစ္ကို​ေတာ္​ရ​၏​။ ငွက္ကုလားအုတ္​တို႔​ႏွင့္ မိတ္ေဆြ​ဖြဲ႕​ရ​၏​။ ငါ့​အေရျပား​မ်ား ညိဳမဲ​သြား​ၿပီး ကြာက်​ကုန္​ပါ​ၿပီ​။ ငါ့​ကိုယ္ခႏၶာ​သည္​လည္း အဖ်ား​ေၾကာင့္ ပူျခစ္​လ်က္​ရွိ​ပါ​၏​။ ငါ့​ေစာင္း​သည္ ျမည္တမ္းသီခ်င္း​သီဆို​ရန္​၊ ငါ့​ပေလြ​သည္​လည္း ငိုေႂကြးသီခ်င္း​သီဆို​ရန္ ျဖစ္သြား​ရ​ၿပီ​။