ေယာဘဝတၳဳ 3:1-13

ေနာက္ဆုံးတြင္ ေယာဘ​သည္ ႏႈတ္​ကို​ဖြင့္​၍ မိမိ​ေမြး​ေသာ​ေန႔​ကို က်ိန္ဆဲ​ေလ​၏​။ ေယာဘ​က “​ငါ​ေမြးဖြား​ေသာ​ေန႔ ‘​သားေယာက္်ား သေႏၶတည္​ၿပီ​’​ဟု ဆို​ေသာ​ည​သည္ ပ်က္စီး​ပါေစ​။ ထို​ေန႔ရက္​သည္ ေမွာင္မိုက္​ျဖစ္​ပါေစ​။ အထက္​အရပ္​ရွိ​ဘုရားသခင္​သည္ ထို​ေန႔ရက္​ကို အမွတ္​မ​ထား​ပါေစ​ႏွင့္​။ ထို​ေန႔ရက္​သည္ အလင္း မ​ထြန္းလင္း​ပါေစ​ႏွင့္​။ ထို​ေန႔ရက္​ကို ေမွာင္မိုက္​ျခင္း​ႏွင့္ ေသမင္း​အရိပ္​တို႔​သည္ သိမ္းယူ​ပါေစ​။ တိမ္တိုက္​ဖုံးလႊမ္း​ပါေစ​။ ေန႔​၏​အေမွာင္ထု​သည္ ထို​ေန႔ရက္​ကို ေျခာက္လွန႔္​ပါေစ​။ ထို​ည​ကို​လည္း အေမွာင္ထု သိမ္းပိုက္​သြား​ပါေစ​။ တစ္ႏွစ္တာ​၏​ေန႔ရက္​မ်ား​တြင္ ထို​ည​သည္ ဝမ္းသာအားရ​ခြင့္ မ​ရ​ပါေစ​ႏွင့္​။ လ​တို႔​၏​အေရအတြက္​ထဲတြင္​လည္း စာရင္း​မ​ဝင္​ပါေစ​ႏွင့္​။ ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ ထို​ည​သည္ ၿမဳံ​ပါေစ​။ ႐ႊင္လန္း​ျခင္း​အသံ​မွ် မ​ရွိ​ပါေစ​ႏွင့္​။ ေန႔​ကို​က်ိန္ဆဲ​သူ​မ်ား​၊ လဝိသန္​ကို​ႏႈိးဆြ​ဖို႔ အသင့္ရွိ​ေသာ​သူ​မ်ား​သည္ ထို​ည​ကို က်ိန္ဆဲ​ၾက​ပါေစ​။ ထို​ည​၏​ညဦးယံ​ၾကယ္​တို႔ ကြယ္​ပါေစ​။ အလင္း​ကို​ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေသာ္လည္း မ​ရ​ပါေစ​ႏွင့္​။ အ႐ုဏ္ဦး​လင္းေရာင္ျခည္​ကို​လည္း မ​ေတြ႕​ရ​ပါေစ​ႏွင့္​။ အေၾကာင္းမူကား ငါ့​အမိ​ဝမ္း​ကို​မ​ပိတ္​ေပး​ပါ​။ အခက္အခဲ​ျပႆနာ​ကို​လည္း ငါ့​ထံမွ မ​လႊဲေပး​ပါ​။ ငါ​သည္ ေမြးစ​ကပင္ အဘယ္ေၾကာင့္ မ​ေသ​ရ​သနည္း​။ အမိ​ဝမ္း​ထဲက​ထြက္လာ​စဥ္ကပင္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသက္​မ​ခ်ဳပ္ၿငိမ္း​ရ​သနည္း​။ ဒူး​တို႔​သည္​လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့​ကို​ႀကိဳဆို​ၾက​သနည္း​။ အဘယ္ေၾကာင့္ ႏို႔​ကို ငါ​စို႔​ရ​သနည္း​။ ထိုသို႔​သာ​မ​ျဖစ္​ခဲ့​လွ်င္ ငါ​သည္ ယခု ၿငိမ္းခ်မ္း​စြာ​လဲေလ်ာင္း​ရ​ေလ​ၿပီ​။ အိပ္စက္​အနားယူ​ရ​ေလ​ၿပီ​။