ေယာဘဝတၳဳ 23:1-17

ထိုအခါ ေယာဘ​က “​ယေန႔​တြင္ ေဝဒနာ​ကို ခါးသီး​စြာ​ခံစား​ေန​ရ​ပါ​၏​။ ညည္းတြား​ရ​လြန္း​၍ ငါ​လက္ပန္းက်​ကုန္​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​အား မည္သည့္​အရပ္​၌​ေတြ႕​ႏိုင္​မည္​ကို ငါ​သိလို​ပါ​၏​။ စံျမန္း​ေတာ္မူ​ရာ​သို႔ ငါ​ေရာက္​လို​ပါ​၏​။ သို႔မွသာ ငါ့​အမႈ​ကို ကိုယ္ေတာ့္​ေရွ႕​တြင္ တင္ျပ​ႏိုင္​မည္​။ ငါ့​ႏႈတ္​ျဖင့္ အလုံးစုံ​ေခ်ပေျပာဆို​ႏိုင္​မည္​။ ကိုယ္ေတာ္​ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​မည့္​စကား​တို႔​ကို​လည္း ငါ​သိ​ရ​မည္​။ ကိုယ္ေတာ္​မိန႔္ဆို​ေသာ​စကား​တို႔​ကို​လည္း ငါ​နားလည္​ႏိုင္​မည္​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မဟာ​တန္ခိုး​ေတာ္​ျဖင့္ ငါ့​ကို ျငင္းဆန္​မည္ေလာ​။ ထိုသို႔​မ​ဟုတ္​ပါ​။ အကယ္စင္စစ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​စကား​ကို နားေထာင္​ေပး​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။ ထို​အရပ္​တြင္ ေျဖာင့္မွန္​ေသာ​သူ​တို႔ ေလွ်ာက္လဲ​ခြင့္​ရွိ​၏​။ ငါ့​ကို​စီရင္​ေသာ​အရွင္​သည္ ငါ့​ကို​ထာဝရ​လြတ္ေျမာက္​ခြင့္​ေပး​လိမ့္မည္​။ ယခု​မူကား အေရွ႕ဘက္​သို႔​သြား​လွ်င္​လည္း ကိုယ္ေတာ္​မ​ရွိ​။ အေနာက္ဘက္​သို႔​သြား​လွ်င္လည္း ကိုယ္ေတာ့္​ကို​မ​ေတြ႕​။ ေျမာက္ဘက္​တြင္ အလုပ္လုပ္​ေတာ္မူ​သည္​ဟု​ဆို​ေသာ္လည္း ငါ​မ​ေတြ႕​ရ​။ ေတာင္ဘက္​သို႔​လွည့္​ေတာ္မူ​ၿပီ​ဟု​ဆို​ျပန္​ေသာ္လည္း ငါ​မ​ျမင္​ရ​ပါ​တကား​။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ​သြား​ရာ​လမ္း​ကို သိ​ေတာ္မူ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို စစ္ေဆး​ေတာ္မူ​ၿပီးမွ ငါ​သည္ ေ႐ႊ​ကဲ့သို႔ ေပၚလာ​လိမ့္မည္​။ ငါ​သည္ ေျခေတာ္ရာ​အတိုင္း ထက္ၾကပ္မကြာ​လိုက္​ပါ​၏​။ လမ္း​ေတာ္​ကို​မ​လႊဲ​မ​ေရွာင္​ဘဲ လိုက္ေလွ်ာက္​ပါ​၏​။ ႏႈတ္​ေတာ္​ထြက္​ပညတ္ေတာ္​တို႔​ကို ငါ​မ​ပယ္​၊ ႏႈတ္​ေတာ္​ထြက္​စကား​ေတာ္​တို႔​ကို အစားအစာ​ထက္ ပို၍​ႏွစ္သက္​ပါ​၏​။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေျပာင္းလဲ​ျခင္း​မ​ရွိ​။ ကိုယ္ေတာ္​ကို မည္သူ​မွ် ေျပာင္းလဲ​ေအာင္​မ​ျပဳ​ႏိုင္​။ စိတ္​အလို​ေတာ္​ရွိ​သည့္​အတိုင္း ျပဳ​ေတာ္မူ​ပါ​၏​။ ငါ့​အဖို႔ ႀကံ႐ြယ္​ထား​ေသာ​အရာ​ကို ျပဳ​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။ ထိုသို႔ ျပဳ​ေတာ္မူ​မည့္​အရာ မ်ားစြာ​ရွိ​ေသး​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ​သည္ ကိုယ္ေတာ့္​ေရွ႕​တြင္ တုန္လႈပ္​ေန​ရ​ပါ​၏​။ ေတြးမိ​တိုင္း ကိုယ္ေတာ္​ကို ေၾကာက္႐ြံ႕​ေန​ရ​ပါ​၏​။ ဘုရားသခင္​သည္ ငါ့​ကို စိတ္​အားေလ်ာ့​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္​သည္ ငါ့​ကို ထိတ္လန႔္​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ ငါ့​မ်က္ႏွာ​ကို အေမွာင္ထုႀကီး ဖုံးလႊမ္း​ေန​၍ ငါ့​ေရွ႕​တြင္ အေမွာင္ထု​ကာ​ေန​ေသာ္လည္း ငါ​ႏႈတ္ဆိတ္​ေန​မည္​မ​ဟုတ္​ပါ​။