ေယာဘဝတၳဳ 14:7-12

သစ္ပင္​၌ပင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္​ရွိ​၏​။ ခုတ္လွဲ​ခံရ​ေသာ္လည္း ေသ​မ​သြား​ဘဲ အတက္​ျပန္ေပါက္​၍ အၫြန႔္​မ်ား​ထြက္လာ​တတ္​၏​။ အျမစ္​တို႔​သည္ ေျမ​ေအာက္​တြင္​အို​သြား​၍ အငုတ္​သည္ ေျမ​ေပၚတြင္​ေသ​သြား​လွ်င္​လည္း ေရ​အေငြ႕အသက္​ရ​ေသာအခါ အတက္ေပါက္​၍ အပင္ေပါက္​ကဲ့သို႔ အခက္အလက္ ထြက္လာ​လိမ့္မည္​။ လူ​မူကား ေသ​သြား​ၿပီးလွ်င္ ေဆြးျမည့္​သြား​၏​။ အသက္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း​ၿပီးလွ်င္ အဘယ္မွာ​ရွိ​ႏိုင္​ေတာ့​မည္နည္း​။ ပင္လယ္​ေရ​သည္ အေငြ႕ျပန္​သြား​တတ္​၏​။ ျမစ္​သည္​လည္း ခန္းေျခာက္​တိမ္ေကာ​သြား​တတ္​၏​။ လူ​သည္​လည္း အိပ္ေပ်ာ္​ရာ​မွ ႏိုးလာ​မည္​မ​ဟုတ္​။ မိုးေကာင္းကင္​မ​ၿပိဳ​မ​ခ်င္း သူ​တို႔​ႏိုး​လာ​ၾက​မည္​မ​ဟုတ္​။ သူ​တို႔​ကို အိပ္စက္​ရာ​မွ ႏိုးလာ​ေစ​ႏိုင္​မည္​မ​ဟုတ္​။