႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 6:59-65

ကိုယ္ေတာ္​သည္ ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​၌ သြန္သင္​ေတာ္မူ​စဥ္ ဤ​အေၾကာင္းအရာ​မ်ား​ကို ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​တြင္ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ထဲမွ​အမ်ားစု​သည္ ၾကား​လွ်င္ “ဤ​စကား​သည္ ျပင္းထန္​လွ​၏။ မည္သူ​နားေထာင္​ႏိုင္​မည္နည္း”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ဤ​အေၾကာင္းအရာ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ တပည့္​ေတာ္​တို႔​မေက်မနပ္​ေျပာဆို​ေန​ၾက​သည္​ကို ေယရႈ​သည္ အလိုအေလ်ာက္​သိ​ေတာ္မူ​သျဖင့္“ဤ​စကား​ေၾကာင့္ သင္​တို႔​စိတ္ပ်က္​ၾက​သေလာ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ လူ႔သား​သည္ ယခင္​ေန​ခဲ့​ရာ​အရပ္​သို႔​တက္​သြား​သည္​ကို သင္​တို႔​ျမင္​ရ​ပါမူ မည္သို႔​ျဖစ္​မည္နည္း။ ဝိညာဥ္​ေတာ္က​သာ အသက္ရွင္​ေစ​၏။ ကိုယ္ကာယ​သည္ မည္သည့္​အက်ိဳး​ကို​မွ်​မ​ေပး။ ငါ​ေဟာေျပာ​ေသာ​စကား​တို႔​သည္ ဝိညာဥ္​ျဖစ္​ၿပီး အသက္​လည္း​ျဖစ္​၏။ သို႔ေသာ္ သင္​တို႔​တြင္ မ​ယုံၾကည္​ေသာ​သူ​အခ်ိဳ႕​ရွိ​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုသို႔​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည့္​အေၾကာင္း​ကား မ​ယုံၾကည္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မည္သူ​တို႔​ျဖစ္​ၾက​သည္​ကို​လည္းေကာင္း၊ မိမိ​ကို​အပ္ႏွံ​မည့္​သူ​သည္ မည္သူ​ျဖစ္​သည္​ကို​လည္းေကာင္း ေယရႈ​သည္ အစအဦး​က​ပင္ သိ​ထား​ေတာ္မူ​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​က“ဤ​အေၾကာင္း​ေၾကာင့္ ခမည္းေတာ္​သည္ အခြင့္​ေပး​ေတာ္​မ​မူ​လွ်င္ မည္သူမွ် ငါ့​ထံသို႔​မ​လာ​ႏိုင္​ဟု သင္​တို႔​အား ငါ​ေျပာ​ခဲ့​ၿပီ”​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။