႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 21:3-7

ရွိမုန္​ေပတ႐ု​က “အကြၽႏ္ုပ္​ငါး​သြား​ဖမ္း​မည္”​ဟု ဆို​၏။ ထို​သူ​တို႔​က “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​လည္း သင္​ႏွင့္အတူ​လိုက္​မည္”​ဟု ဆို​လ်က္ ထြက္သြား​၍ ေလွ​ေပၚသို႔​တက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ထို​ည​တြင္ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​မ​ရ​ၾက​ေခ်။ မိုးလင္း​ခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ ေယရႈ​သည္ ကမ္းစပ္​တြင္​ရပ္​ေန​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ရာတြင္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ေယရႈ​ျဖစ္​ေၾကာင္း​ကို​မ​သိ​ၾက။ ထိုအခါ ေယရႈ​က“ခ်စ္​သား​တို႔၊ သားငါး​တစ္စုံတစ္ရာ​ရွိ​သေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား​ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ သူ​တို႔​က “မ​ရွိ​ပါ”​ဟု ျပန္​ေျပာ​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“ေလွ​၏​ယာ​ဘက္​တြင္ ပိုက္ကြန္​ကို​ပစ္ခ်​ၾက​ေလာ့။ ထိုသို႔ျပဳလွ်င္ ရ​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​တို႔​သည္ ပိုက္ကြန္​ကို​ပစ္ခ်​ၾက​ရာ ငါး​မ်ားစြာ​မိ​သျဖင့္ ပိုက္ကြန္​ကို​ဆြဲ​တင္​၍​မ​ရ​ႏိုင္​ၾက​ေတာ့​ေပ။ ထိုအခါ ေယရႈ​ခ်စ္​ေတာ္မူ​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​က ေပတ႐ု​အား “သခင္​ဘုရား​ေပ​တည္း”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ရွိမုန္​ေပတ႐ု​သည္ သခင္​ဘုရား​ျဖစ္​ေၾကာင္း ၾကား​ေသာအခါ အဝတ္ခြၽတ္​ထား​သည္​ျဖစ္၍ အေပၚ​အဝတ္​ကို ခါး​၌​စည္း​ၿပီးလွ်င္ ပင္လယ္​ထဲသို႔​ခုန္ဆင္း​ေလ​၏။