႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 20:1-10

ရက္သတၱပတ္​၏​ပထမ​ေန႔​၌ မာဂဒလ​ၿမိဳ႕သူ​မာရိ​သည္ ေမွာင္​လ်က္​ရွိ​ေန​ေသး​ေသာ နံနက္​ေစာေစာ​အခ်ိန္​တြင္ သခ်ႋဳင္း​ေတာ္​သို႔​ေရာက္လာ​ရာ ေက်ာက္တုံး​အား ဂူ​ဝ​မွ ဖယ္ရွား​ထား​ၿပီး​ျဖစ္​သည္​ကို​ျမင္​ေလ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​သည္ ရွိမုန္​ေပတ႐ု​ႏွင့္ ေယရႈ​ခ်စ္​ေတာ္မူ​ေသာ အျခား​တပည့္​ေတာ္​ထံသို႔ ေျပး​သြား​၍ “သခင္​ဘုရား​ကို သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ထဲမွ သူ​တို႔​ယူ​သြား​ၾက​ၿပီ။ အဘယ္မွာ​ထား​ၾက​သည္​ကို​မ​သိ​ပါ”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ု​ႏွင့္ ထို​အျခား​တပည့္​ေတာ္​သည္ ထြက္လာ​၍ သခ်ႋဳင္း​ေတာ္​သို႔​သြား​ၾက​၏။ သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး​သည္ အတူတူ​ေျပး​ၾက​ေသာ္လည္း အျခား​တပည့္​ေတာ္​သည္ ေပတ႐ု​ထက္ လ်င္ျမန္​စြာ​ေျပး​၍ သခ်ႋဳင္း​ေတာ္​သို႔​ဦးစြာ​ေရာက္​သျဖင့္ ငုံ႔ၾကည့္​လိုက္​ရာ ပိတ္ထည္​မ်ား​ရွိ​ေန​သည္​ကို​ျမင္​ရ​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​သည္ အထဲသို႔​မ​ဝင္​ဘဲ​ေန​၏။ ထိုအခါ ေနာက္​မွ​လိုက္​လာ​ေသာ ရွိမုန္​ေပတ႐ု​သည္​လည္း​ေရာက္လာ​၍ သခ်ႋဳင္း​ဂူ​ထဲသို႔​ဝင္​ၿပီးလွ်င္ ပိတ္ထည္​မ်ား​ရွိ​ေန​သည္​ကို​လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဦးေခါင္း​ေတာ္​ကို​ပတ္စည္း​ထား​ေသာ​ပဝါ​သည္ ပိတ္ထည္​မ်ား​ႏွင့္အတူ​မ​ရွိ​ဘဲ တစ္​ေနရာ​တြင္​သီးျခား​လိပ္​ထား​သည္​ကို​လည္းေကာင္း ျမင္​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ သခ်ႋဳင္း​ေတာ္​သို႔​ဦးစြာ​ေရာက္​ေသာ အျခား​တပည့္​ေတာ္​သည္​လည္း​ဝင္လာ​၍ ျမင္​သျဖင့္ ယုံၾကည္​ေလ​၏။ (သူ​တို႔​သည္ ေသ​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲမွ ကိုယ္ေတာ္​ထေျမာက္​ရ​မည္​ဟူေသာ​က်မ္းခ်က္​ကို နား​မ​လည္​ၾက​ေသး။) ထို႔ေနာက္ ထို​တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​အိမ္​သို႔ ျပန္​သြား​ၾက​၏။