႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 13:3-30

ေယရႈ​သည္ အရာ​ခပ္သိမ္း​တို႔​ကို မိမိ​လက္​သို႔ ခမည္းေတာ္​ေပးအပ္​ေတာ္မူ​သည္​ကို​လည္းေကာင္း၊ မိမိ​သည္ ဘုရားသခင္​ထံမွ​ႂကြလာ​ၿပီး ဘုရားသခင္​ထံသို႔​ျပန္​သြား​ေတာ့မည္​ကို​လည္းေကာင္း သိ​ေတာ္မူ​သျဖင့္ ညစာ​စားပြဲ​မွ​ထ​၍ ဝတ္႐ုံ​ေတာ္​ကို​ခြၽတ္​ၿပီးလွ်င္ ပဝါ​ကို​ယူ​လ်က္ မိမိ​ခါး​၌​စည္း​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ဇလုံ​၌​ေရ​ထည့္​၍ တပည့္​ေတာ္​တို႔​၏​ေျခ​ကို​ေဆး​ၿပီးမွ ခါး​၌​စည္း​ထား​ေသာ​ပဝါ​ျဖင့္ သုတ္​ေတာ္မူ​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ရွိမုန္​ေပတ႐ု​ထံ​ေရာက္​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ေပတ႐ု​က “သခင္​ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ေျခ​ကို ေဆး​ေတာ္မူ​မည္​ေလာ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင္​သည္ ငါ​ျပဳ​ေန​ေသာ​အရာ​ကို ယခု​နား​မ​လည္​ေသာ္လည္း ေနာင္​အခါ​သေဘာေပါက္​လိမ့္မည္”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​လွ်င္ ေပတ႐ု​က “အကြၽႏ္ုပ္​၏​ေျခ​ကို လုံးဝ​ေဆး​ေတာ္​မ​မူ​ပါ​ႏွင့္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင့္​ကို​ငါ​မ​ေဆး​ရ​လွ်င္ သင္​သည္ ငါ​ႏွင့္​မ​သက္ဆိုင္”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ရွိမုန္​ေပတ႐ု​က “သခင္​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ေျခ​ကို​သာ​မ​ဟုတ္​ဘဲ လက္​ႏွင့္​ဦးေခါင္း​တို႔​ကို​ပါ ေဆး​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ေရခ်ိဳး​ၿပီး​ေသာ​သူ​သည္ တစ္ကိုယ္လုံး​စင္ၾကယ္​သည္​ျဖစ္​၍ ေျခ​မွလြဲ၍ ေဆး​ရန္​မ​လို။ သင္​တို႔​သည္ စင္ၾကယ္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ သင္​တို႔​အားလုံး​မ​ဟုတ္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မိမိ​ကို မည္သူ​အပ္ႏွံ​မည္​ကို​သိ​ေတာ္မူ​ေသာေၾကာင့္“သင္​တို႔​အားလုံး​စင္ၾကယ္​သည္​မ​ဟုတ္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ျခင္း​ျဖစ္​၏။ ထိုသို႔ သူ​တို႔​၏​ေျခ​ကို​ေဆး​ၿပီး​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဝတ္႐ုံ​ေတာ္​ကို​ျပန္​ဝတ္​၍ တစ္ဖန္​ထိုင္​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား​ႁမြက္ဆို​ေတာ္မူ​သည္​မွာ“သင္​တို႔​၌ ငါ​ျပဳ​ခဲ့​ေသာ​အရာ​ကို နားလည္​ၾက​သေလာ။ သင္​တို႔​သည္ ငါ့​ကို ဆရာ​ဟူ၍​လည္းေကာင္း၊ သခင္​ဘုရား​ဟူ၍​လည္းေကာင္း ေခၚ​ၾက​၏။ ငါ​သည္ ထို​အတိုင္း​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ သင္​တို႔ ထိုသို႔​ေခၚ​ၾက​သည္​မွာ ေလ်ာက္ပတ္​ေပ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္​ဘုရား​လည္း​ျဖစ္၍ ဆရာ​လည္း​ျဖစ္​ေသာ​ငါ​သည္ သင္​တို႔​၏​ေျခ​ကို​ေဆး​လွ်င္ သင္​တို႔​သည္​လည္း အခ်င္းခ်င္း​တို႔​၏​ေျခ​ကို​ေဆး​ၾက​ရ​မည္။ သင္​တို႔​၌ ငါ​ျပဳ​သကဲ့သို႔ သင္​တို႔​သည္​လည္း​ျပဳ​ၾက​ရန္ စံနမူနာ​ကို ငါ​ျပ​ခဲ့​၏။ သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္အကန္​ဆို​မည္။ ကြၽန္​သည္ သူ႔​သခင္​ထက္ ႀကီးျမတ္​သည္​မ​ဟုတ္။ ေစတမန္​သည္​လည္း သူ႔​ကို​ေစလႊတ္​ေသာ​သူ​ထက္ ႀကီးျမတ္​သည္​မ​ဟုတ္။ ဤ​အရာ​မ်ား​ကို သင္​တို႔​သိမွတ္​၍ ထို​အတိုင္း​က်င့္သုံး​လွ်င္ သင္​တို႔​သည္ မဂၤလာရွိ​ၾက​၏။ သင္​တို႔​အားလုံး​ကို ငါ​ရည္ၫႊန္း​ေျပာဆို​သည္​မ​ဟုတ္။ ငါ​ေ႐ြးေကာက္​ေသာ​သူ​တို႔​ကို ငါ​သိ​၏။ သို႔ေသာ္ ‘ငါ့​မုန႔္​ကို​စား​ေသာ​သူသည္ ငါ့​ကို ဖေနာင့္​ႏွင့္​ေပါက္​ေလ​၏’ဟူေသာ​က်မ္းခ်က္​သည္ ျပည့္စုံ​ရ​မည္။ ထို​အျခင္းအရာ​ျဖစ္ပ်က္​လာ​ေသာအခါ ငါ​သည္ ထို​အရွင္​ျဖစ္​ေၾကာင္း သင္​တို႔​ယုံၾကည္​ၾက​ရန္ ထို​အျခင္းအရာ​မ​ျဖစ္ပ်က္​မီ ယခု​က​ပင္ သင္​တို႔​အား ငါ​ေျပာ​ႏွင့္​ၿပီ။ သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္အကန္​ဆို​မည္။ ငါ​ေစလႊတ္​ေသာ​သူ​ကို လက္ခံ​ေသာ​သူ​သည္ ငါ့​ကို​လက္ခံ​၏။ ငါ့​ကို​လက္ခံ​ေသာ​သူ​သည္​လည္း ငါ့​ကို​ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ကို​လက္ခံ​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ေယရႈ​သည္ ဤ​အေၾကာင္းအရာ​မ်ား​ကို မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီး​ေသာအခါ စိတ္​ေတာ္​ပူပန္​လ်က္“သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္အကန္​ဆို​မည္။ သင္​တို႔​အထဲမွ တစ္​ေယာက္​သည္ ငါ့​ကို​အပ္ႏွံ​လိမ့္မည္”​ဟု သက္ေသခံ​လ်က္ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မည္သူ႔​ကို​ရည္ၫႊန္း​၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္​ကို ေတြးမရ​ျဖစ္​သျဖင့္ တစ္ဦး​ကို​တစ္ဦး​ၾကည့္​ေန​ၾက​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ထဲမွ တစ္​ပါး​ျဖစ္​သည့္ ေယရႈ​ခ်စ္​ေတာ္မူ​ေသာ​သူ​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ရင္ခြင္​ေတာ္​နား​မွာ ထိုင္​လ်က္​ေန​သျဖင့္ မည္သူ႔​ကို​ရည္ၫႊန္း​၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္​ကို​ေမး​ရန္ ရွိမုန္​ေပတ႐ု​က ထို​တပည့္​ေတာ္​အား အခ်က္ျပ​ေလ​၏။ သို႔ျဖစ္၍ ထို​တပည့္​ေတာ္​သည္ သူ႔​ေနရာ​မွ ေယရႈ​၏​ရင္ခြင္​ေတာ္​သို႔ ခ်ဥ္းကပ္​လ်က္ “သခင္​ဘုရား၊ ထို​သူ​သည္ မည္သူ​နည္း”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ထို​သူ​ကား မုန႔္​တစ္​ဖဲ့​ကို​ငါ​ႏွစ္​၍ ေပး​ေသာ​သူ​ျဖစ္​၏”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ မုန႔္​တစ္​ဖဲ့​ကို​ႏွစ္​ၿပီးမွ ၎​ကို​ယူ​၍ ရွိမုန္​၏​သား ယုဒ​ဣရွကာ႐ုတ္​အား ေပး​ေတာ္မူ​၏။ ထို​မုန႔္​တစ္​ဖဲ့​ကို​ခံယူ​ၿပီး​ေသာအခါ စာတန္​သည္ သူ႔​အထဲသို႔​ဝင္​ေလ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈ​သည္ ယုဒ​အား“သင္​ျပဳ​ေန​သည့္​အမႈ​ကို အျမန္​ျပဳ​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ယုဒ​အား အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္​ကို စားပြဲ​၌​ထိုင္​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​တြင္ မည္သူမွ်​မ​သိ​ၾက​ေပ။ အခ်ိဳ႕​တို႔​က ယုဒ​သည္ ေငြ​အိတ္​ကို​ကိုင္​ရ​သည္​ျဖစ္၍ ေယရႈ​က ပြဲေတာ္​အတြက္​လိုအပ္​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို ဝယ္ယူ​ေလာ့၊ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲသား​တို႔​အား တစ္စုံတစ္ခု​ေပး​သင့္​သည္​ဟူ၍ သူ႔​ကို​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္​ဟု ထင္မွတ္​ၾက​၏။ ယုဒ​သည္ မုန႔္​တစ္​ဖဲ့​ကို​ခံယူ​ၿပီးလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း​ထြက္သြား​ေလ​၏။ ထို​အခ်ိန္​ကား ည​အခ်ိန္​ျဖစ္​၏။