ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 8:1-7

ထာဝရဘုရား​က “​ထို​ကာလ​၌ ယုဒ​ဘုရင္​တို႔​၏​အ႐ိုး​မ်ား​၊ အႀကီးအကဲ​တို႔​၏​အ႐ိုး​မ်ား​၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​တို႔​၏​အ႐ိုး​မ်ား​၊ ပေရာဖက္​တို႔​၏​အ႐ိုး​မ်ား​၊ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕သား​တို႔​၏​အ႐ိုး​မ်ား​ကို သူ​တို႔​၏​သခ်ႋဳင္းတြင္း​မ်ား​ထဲမွ ထုတ္ပစ္​ၾက​လိမ့္မည္​။ ထို​အ႐ိုး​တို႔​သည္ သူ​တို႔​ခ်စ္​၍​အေစခံ​ေသာ​၊ သူ​တို႔​လိုက္စား​ေသာ​၊ သူ​တို႔​ဆည္းကပ္​ကိုးကြယ္​ေသာ​အရာ​မ်ား​ျဖစ္​သည့္ ေန​၊ လ စေသာ ေကာင္းကင္တန္ဆာ​အားလုံး​တို႔​ေအာက္​၌ ျဖန႔္ထား​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္​။ စုသိမ္း​သၿဂႋဳဟ္​ျခင္း ခံရ​မည္​မ​ဟုတ္​။ ေျမျပင္​ေပၚတြင္ ေနာက္ေခ်း​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​သြား​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏​။ ေကာင္းကင္​ဗိုလ္ေျခ​အရွင္​ထာဝရဘုရား​က “ငါ​ႏွင္ထုတ္​၍ အရပ္ရပ္​သို႔​ေရာက္သြား​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲမွ ႂကြင္းက်န္​ေသာ​သူ​တည္းဟူေသာ ဤ​မေကာင္း​ေသာ​မ်ိဳးႏြယ္စု​ထဲမွ အသက္ရွင္​က်န္ရစ္​သူ​အားလုံး​တို႔​သည္ အသက္ရွင္​ျခင္း​ထက္ ေသ​ျခင္း​ကို​ေ႐ြးခ်ယ္​ၾက​လိမ့္မည္​”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏​။ သင္​သည္ သူ​တို႔​အား “​ထာဝရဘုရား​က ‘လဲက်​ေသာ​သူ​သည္ ျပန္​မ​ထ​ဘဲ​ေန​မည္ေလာ​။ ထြက္သြား​ေသာ​သူ​သည္ ျပန္​မ​လာ​ဘဲ​ေန​မည္ေလာ​။ ဤ​ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထြက္သြား​၍ ေဖာက္ျပန္​ၿမဲ​ေဖာက္ျပန္​ၾက​သနည္း​။ သူ​တို႔​သည္ လွည့္စားမႈ​ကို​ဆုပ္ကိုင္​ထား​ၾက​၏​။ ျပန္လွည့္​လာ​ရန္ ျငင္းဆန္​ၾက​၏​။ ငါ​သည္ အာ႐ုံစိုက္​၍ နားေထာင္​၏​။ မွန္မွန္ကန္ကန္​မ​ေျပာ​ၾက​။ “ငါ​အဘယ္​အမႈ ျပဳ​ခဲ့​မိ​ပါ​သနည္း”​ဟု ဆို​လ်က္ မိမိ​ဆိုးညစ္မႈ​အတြက္ ေနာင္တရ​ေသာ​သူ​တစ္ေယာက္​မွ်​မ​ရွိ​။ တိုက္ပြဲ​ထဲသို႔ ဒုန္းစိုင္းေျပးဝင္​ေသာ​ျမင္း​ကဲ့သို႔ အသီးသီး မိမိ​တို႔​၏​လမ္း​သို႔​ေျပးလိုက္​သြား​ၾက​၏’​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္”​ဟု ေျပာၾကား​ေလာ့​။ “မိုးေကာင္းကင္​၌​ပ်ံဝဲ​ေသာ​ငွက္က်ား​ပင္လွ်င္ ရာသီ​အခ်ိန္​ကို​သိ​၏​။ ခ်ိဳးငွက္​၊ ႀကိဳးၾကာ​၊ ပ်ံလႊား​တို႔​သည္​လည္း သြားလာ​ရ​မည့္​အခ်ိန္​ကို မွတ္​တတ္​ၾက​၏​။ ငါ့​လူမ်ိဳး​ေတာ္​မူကား ထာဝရဘုရား​၏​စီရင္ထုံးဖြဲ႕ခ်က္​ကို မ​သိ​ၾက​။