ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 51:54-64
ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 51:54-64 MSBZ
ေဘဘီလုံၿမိဳ႕မွ ေအာ္ဟစ္သံပါတကား။ ခါလဒဲျပည္မွ ႀကီးမားေသာပ်က္စီးျခင္းပါတကား။ ထာဝရဘုရားသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီး၍ ထိုၿမိဳ႕မွ ဆူညံပြက္ေလာေသာအသံကို ဆိတ္သုဥ္းေစေတာ္မူ၏။ ရန္သူလႈိင္းလုံးႀကီးသည္ အဟုန္ျပင္းေသာေရႏွင့္တူ၏။ သူတို႔ျမည္ဟည္းေသာအသံသည္ ပဲ့တင္ထပ္ေလၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးမည့္သူ ေရာက္လာၿပီ။ ေဘဘီလုံစစ္သူရဲတို႔ အဖမ္းခံရၿပီ။ သူတို႔၏ေလးတို႔သည္လည္း က်ိဳးေလၿပီ။ ထာဝရဘုရားသည္ အက်ိဳးအျပစ္အေလ်ာက္ ျပန္ေပးဆပ္ေသာဘုရားသခင္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အမွန္ပင္ ျပန္ေပးဆပ္ေတာ္မူမည္။ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားဟူသည့္ နာမေတာ္ရွိေသာရွင္ဘုရင္က “ငါသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕၏မႉးမတ္မ်ား၊ ပညာရွိမ်ား၊ ဘုရင္ခံမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၊ စစ္သူရဲမ်ားကို ယစ္မူးေစ၍ မႏိုးေသာအိပ္ျခင္းျဖင့္ ထာဝရအိပ္ေပ်ာ္ေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားက “ထုထည္ႀကီးမားေသာ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕႐ိုးသည္ လုံးလုံးၿဖိဳဖ်က္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ ျမင့္မားေသာၿမိဳ႕တံခါးတို႔သည္လည္း မီးရႈိ႕ခံရလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ၾကၿပီ။ လူမ်ိဳးတကာတို႔ ပင္ပန္းခဲ့သမွ် မီးစာျဖစ္သြားၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ပေရာဖက္ေယရမိသည္ ယုဒဘုရင္ေဇဒကိမင္းႀကီး နန္းစံေလးႏွစ္တြင္ ေဇဒကိမင္းႀကီးႏွင့္အတူ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔လိုက္ပါသြားေသာ မာေသယ၏ေျမး၊ ေနရိ၏သား စရာယအား စာေပးလိုက္၏။ ထိုစာကား ေဘဘီလုံၿမိဳ႕အေပၚက်ေရာက္မည့္ ေဘးအႏၲရာယ္အလုံးစုံကို စာလိပ္တစ္ခုတြင္ ေယရမိ ေရးသားထားေသာစာျဖစ္၏။ ထိုေရးထားေသာစာအားလုံးသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကိုရည္ၫႊန္း၏။ ေယရမိက စရာယအား “ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သင္သည္ ဤစာကို အကုန္အစင္ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ျပၿပီးလွ်င္ ‘အို ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္က ဤအရပ္ကို ငါဖ်က္ဆီးပစ္မည္။ ေနထိုင္သူမရွိ။ လူမွစ၍ တိရစာၦန္လည္းမရွိ။ လူသူကင္းမဲ့ရာအရပ္ အစဥ္ျဖစ္ေစမည္ဟု ဤအရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ၿပီ’ဟူ၍ ေလွ်ာက္ဆိုရမည္။ ဤစာကို သင္ဖတ္ျပၿပီးေသာအခါ စာလိပ္ကိုေက်ာက္ခဲႏွင့္အတူခ်ည္၍ ယူဖေရးတီးျမစ္ထဲသို႔ ပစ္ခ်ၿပီးလွ်င္ ‘ငါသည္ ထိုၿမိဳ႕ေပၚသို႔ ေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ေစမည္ျဖစ္၍ ထိုစာလိပ္ကဲ့သို႔ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သည္ နစ္ျမဳပ္ရလိမ့္မည္။ ျပန္ေပၚလာေတာ့မည္မဟုတ္။ သူတို႔သည္ အားအင္ကုန္ခန္းၾကလိမ့္မည္’ဟူ၍ သင္ဆိုရမည္”ဟု မွာၾကားေလ၏။ ဤတြင္ ေယရမိစကား ၿပီးဆုံးသတည္း။