တရားသူႀကီးမွတ္စာ 9:1-15

ေယ႐ုဗၺာလ​၏​သား အဘိမလက္​သည္ မိခင္​ဘက္​မွ ညီအစ္ကို​တို႔​ရွိ​ရာ ေရွခင္​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​ၿပီး မိခင္​ဘက္​မွ ဘိုးေဘး​မ်ိဳးႏြယ္စု​တို႔​အား “ ‘​သင္​တို႔​ကို ေယ႐ုဗၺာလ​၏​သား အေယာက္​ခုနစ္ဆယ္​အုပ္စိုး​သည္​က ပိုေကာင္း​သေလာ​။ သို႔မဟုတ္ တစ္ဦးတည္း​အုပ္စိုး​သည္​က ပိုေကာင္း​သေလာ’​ဟူ၍ ေရွခင္​ၿမိဳ႕သား​အေပါင္း​တို႔​အား ေျပာၾကား​ေလာ့​။ ငါ​သည္ သင္​တို႔​၏​ေသြးရင္းသားရင္း​ျဖစ္​သည္​ကို သတိရ​ၾက​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။ သူ​၏​မိခင္​ဘက္​မွ ညီအစ္ကို​တို႔​သည္ ထို​စကား​အလုံးစုံ​ကို ေရွခင္​ၿမိဳ႕သား​တို႔​အား ေျပာၾကား​ေသာအခါ သူ​တို႔​က “​အဘိမလက္​သည္ ငါ​တို႔​၏​အမ်ိဳးသားခ်င္း​ျဖစ္​၏​”​ဟု ဆို​လ်က္ သူ႔​ေနာက္သို႔ စိတ္ပါ​သြား​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ဗာလေဗရိတ္​ဝတ္ေက်ာင္း​ထဲမွ ေငြ​ခုနစ္ဆယ္​ရွယ္ကယ္​ကို အဘိမလက္​အား​ေပး​ရာ သူ​က ထို​ေငြ​ျဖင့္ လူဆိုး​လူမိုက္​တို႔​ကို ငွားရမ္း​၍ သူ႔​ေနာက္​လိုက္​ေစ​၏​။ အဘိမလက္​သည္ ဖခင္​၏​အိမ္​ရွိ​ရာ ဩဖရ​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​ၿပီး ေယ႐ုဗၺာလ​၏​သား မိမိ​ညီအစ္ကို အေယာက္​ခုနစ္ဆယ္​တို႔​ကို ေက်ာက္ဖ်ာ​တစ္ခုတည္း​ေပၚတြင္ သတ္​ေလ​၏​။ ေယ႐ုဗၺာလ​၏​သား​ေထြး ေယာသံ​သည္ ပုန္း​ေန​ေသာေၾကာင့္ အသက္ရွင္​က်န္ရစ္​ခဲ့​၏​။ ထို႔ေနာက္ ေရွခင္​ၿမိဳ႕သား​၊ ဗက္မိေလႅာ​ၿမိဳ႕သား​အေပါင္း​တို႔​သည္ ေရွခင္​ၿမိဳ႕​ရွိ အထိမ္းအမွတ္​ဝက္သစ္ခ်ပင္​ရွိ​ရာ​သို႔ စု႐ုံး​သြား​ၾက​ၿပီး အဘိမလက္​ကို မင္းေျမႇာက္​ၾက​၏​။ ထို​သတင္း​ကို ေယာသံ​ၾကား​ေသာအခါ ထြက္သြား​၍ ေဂရဇိမ္​ေတာင္​ထိပ္​ေပၚ၌ ရပ္​လ်က္ “​ေရွခင္​အမ်ိဳးသား​တို႔​၊ ငါ့​စကား​ကို နားေထာင္​ၾက​ေလာ့​။ သို႔ျပဳလွ်င္ ဘုရားသခင္​လည္း သင္​တို႔​စကား​ကို နားေထာင္​ေတာ္မူ​မည္​။ တစ္ခါက သစ္ပင္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ကို​အုပ္စိုး​မည့္​ရွင္ဘုရင္​တစ္ပါး​ကို ဘိသိက္ေပး​ရန္ လိုက္ရွာ​ၾက​ရာ သံလြင္ပင္​ထံသို႔​ေရာက္​၍ ‘​အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို အုပ္စိုး​ပါ​ေလာ့​’​ဟု ဆို​ၾက​၏​။ သို႔ေသာ္ သံလြင္ပင္​က ‘​ဘုရား​ႏွင့္ လူ​တို႔​ကို ဂုဏ္ျပဳခ်ီးမြမ္း​ရာ​တြင္ သုံး​ၾက​ေသာ ငါ့​အဆီ​ကို မ​ထုတ္​ေပး​ေတာ့​ဘဲ သစ္ပင္​တို႔​ကို သြား​၍​အုပ္စိုး​ရ​မည္ေလာ​’​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ တစ္ဖန္ သဖန္းပင္​ထံ​သြား​ၿပီး ‘​အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို လာ​အုပ္စိုး​ပါ​ေလာ့​’​ဟု ဆို​ျပန္​လွ်င္ သဖန္းပင္​က​လည္း ‘​ငါ​၏​ခ်ိဳၿမိန္​ေသာ​အသီး​၊ ေကာင္း​ေသာ​အသီး သီး​ျခင္း​မွ​ရပ္​ၿပီး သစ္ပင္​တို႔​ကို သြား​၍​အုပ္စိုး​ရ​မည္ေလာ​’​ဟု ဆို​၏​။ တစ္ဖန္ စပ်စ္​ပင္​ထံ​သြား​ၿပီး ‘​အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို လာ​အုပ္စိုး​ပါ​ေလာ့​’​ဟု ဆို​ျပန္​၏​။ စပ်စ္ပင္​က​လည္း ‘​ဘုရား​ႏွင့္ လူ​တို႔​ကို​ဝမ္းေျမာက္​ေစ​ေသာ ငါ​၏​စပ်စ္ဝိုင္​အသစ္​ကို မထုတ္​ေပး​ေတာ့​ဘဲ သစ္ပင္​တို႔​အား သြား​၍​အုပ္စိုး​ရ​မည္ေလာ​’​ဟု ဆို​၏​။ ေနာက္ဆုံး​၌ သစ္ပင္​အေပါင္း​တို႔​သည္ ဆူးေလပင္​ထံ​သြား​ၿပီး ‘​အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို လာ​အုပ္စိုး​ပါ​ေလာ့​’​ဟု ဆို​ၾက​၏​။ ဆူးေလပင္​က​လည္း သစ္ပင္​တို႔​အား ‘​စင္စစ္ သင္​တို႔​သည္ ငါ့​ကို ဘိသိက္ေပး​၍ သင္​တို႔​ကို အုပ္စိုး​ေစ​လို​လွ်င္ လာ​ၾက​၊ ငါ့​အရိပ္​၌ ခိုလႈံ​ၾက​။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ဆူးေလပင္​ထဲက မီး​ထြက္​ၿပီး လက္ဘႏြန္​ေတာင္​ရွိ သစ္ကတိုးပင္​မ်ား​ကို ေလာင္ကြၽမ္း​ပစ္​မည္​’​ဟု ဆို​ေလ​၏​။