တရားသူႀကီးမွတ္စာ 21:1-25
တရားသူႀကီးမွတ္စာ 21:1-25 MSBZ
အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔က “ငါတို႔သမီးပ်ိဳကို ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ႏွင့္ လုံးဝမေပးစား”ဟု မိဇပါၿမိဳ႕တြင္ က်ိန္ဆိုၾက၏။ လူတို႔သည္ ေဗသလၿမိဳ႕သို႔လာ၍ ေနဝင္ခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္တြင္ ထိုင္၍ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးလ်က္ “အို အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၊ အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္ထဲတြင္ အမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္ရမည့္အျဖစ္မ်ိဳး အဘယ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္ဆိုၾက၏။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ လူတို႔သည္ ေစာေစာထ၍ ထိုေနရာတြင္ ယဇ္ပလႅင္ကိုတည္ကာ မီးရႈိ႕ရာယဇ္၊ မိတ္သဟာယယဇ္တို႔ကို ပူေဇာ္ၾက၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔က “မိဇပါၿမိဳ႕သို႔ မလာေသာသူ၊ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္သို႔ မလာေသာသူသည္ မုခ်အသတ္ခံရမည္”ဟု တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္က်ိန္ဆိုထားၾကသည္ျဖစ္၍ “အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔တြင္ မည္သူသည္ ဤလူစုေဝးရာထာဝရဘုရားထံေတာ္သို႔ မလာဘဲ ေနၾကသနည္း”ဟု စစ္ေဆးေမးျမန္းၾက၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔က ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးအႏြယ္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္၍ “ယေန႔ အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔တြင္ အမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ျဖတ္ေတာက္ခံရေလၿပီ။ ငါတို႔သည္ ကိုယ့္သမီးကို သူတို႔ႏွင့္မေပးစားႏိုင္ဟု ထာဝရဘုရားကိုတိုင္တည္၍ က်ိန္ဆိုခဲ့ၿပီျဖစ္၍ က်န္ရစ္ေသာဗယၤာမိန္အမ်ိဳးအႏြယ္တို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ မည္သို႔ကူညီေပးႏိုင္မည္နည္း”ဟု ဆိုၾက၏။ သူတို႔က “အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔တြင္ မည္သူသည္ မိဇပါၿမိဳ႕သို႔ မလာၾကသနည္း။ မည္သူသည္ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္သို႔ မလာၾကသနည္း”ဟု စစ္ေဆးေမးျမန္းၾကေသာအခါ ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္မွ် လူစုေဝးရာစခန္းသို႔ ေရာက္မလာၾကသည္ကို သိရေလ၏။ လူတို႔ကို ေရတြက္ၾကည့္ေသာအခါ ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္မွ် မပါသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။ ထိုအခါ သူတို႔က ရဲစြမ္းသတၱိရွိေသာစစ္သူရဲတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကို ေစလႊတ္၍ “ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သားတို႔ကို မိန္းမေရာ ကေလးပါမက်န္ ဓားႏွင့္သတ္ပစ္ရမည္။ အထူးသျဖင့္ ေယာက္်ားအားလုံး၊ ေယာက္်ားႏွင့္ဆက္ဆံဖူးေသာမိန္းမအားလုံးကို သတ္ပစ္ရမည္”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ စစ္သူရဲတို႔ကလည္း ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕ရွိ ေယာက္်ားႏွင့္မဆက္ဆံေသးေသာ အပ်ိဳကညာမိန္းကေလးအေယာက္ေလးရာကို ခါနာန္ျပည္၊ ရွိေလာတပ္စခန္းသို႔ ေခၚေဆာင္လာၾက၏။ ထို႔ေနာက္ လူအစုအေဝးအေပါင္းတို႔သည္ ရိမၼဳန္ေက်ာက္ေဆာင္တြင္ ေနေသာဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ထံ စစ္ေျပၿငိမ္းၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္၏။ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ ျပန္လာေသာအခါ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕မွေခၚလာေသာအသက္ရွင္က်န္ရစ္သူအမ်ိဳးသမီးတို႔ႏွင့္ သူတို႔ကိုေပးစား၏။ သို႔ေသာ္ မလုံမေလာက္ ျဖစ္ေလ၏။ ဤသို႔ ထာဝရဘုရားသည္ အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္ထဲမွ အမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးကို ျပတ္ေတာက္သြားေစေသာေၾကာင့္ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးအတြက္ လူတို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾက၏။ လူထုအႀကီးအကဲတို႔ကလည္း “ဗယၤာမိန္သမီးပ်ိဳတို႔သည္ သုတ္သင္ပယ္ရွင္းျခင္းထဲသို႔ ပါသြားၾကၿပီျဖစ္၍ က်န္ခဲ့ေသာဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ မည္သို႔ကူညီရမည္နည္း”ဟု ဆို၏။ တစ္ဖန္ သူတို႔က “အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္ထဲမွ အမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးမေပ်ာက္ပ်က္ေစရန္ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ေသာဗယၤာမိန္အမ်ိဳးထဲတြင္ အေမြခံရွိရမည္။ ငါတို႔မူကား ‘ကိုယ့္သမီးကို ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ ေပးစားေသာသူသည္ က်ိန္ျခင္းခံရမည္’ဟု အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ က်ိန္ဆိုထားၿပီျဖစ္၍ ငါတို႔သမီးမ်ားကို သူတို႔ႏွင့္ ေပးစား၍မရ”ဟု ဆို၏။ တစ္ဖန္ သူတို႔က “ၾကည့္ပါ။ ေဗသလၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္၊ ေဗသလၿမိဳ႕မွေရွခင္ၿမိဳ႕သို႔တက္သြားေသာလမ္းအေရွ႕ဘက္၊ ေလေဗာနၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္တြင္ရွိေသာ ရွိေလာၿမိဳ႕၌ ႏွစ္စဥ္ ထာဝရဘုရားအဖို႔ ပြဲေတာ္က်င္းပေလ့ရွိ၏”ဟု ဆို၍ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ကို ေခၚၿပီး “သြားၾက။ စပ်စ္ၿခံမ်ား၌ ပုန္း၍ေစာင့္ေနၾက။ ရွိေလာသမီးပ်ိဳတို႔ထြက္လာ၍ ကခုန္ၾကေသာအခါ သင္တို႔လည္း စပ်စ္ၿခံတို႔မွ ထြက္လာ၍ ရွိေလာသမီးပ်ိဳတို႔ကို ကိုယ့္မယားအျဖစ္ ဖမ္းဆီး၍ ဗယၤာမိန္ျပည္သို႔ ျပန္သြားေလာ့။ သူတို႔၏ဖခင္၊ သူတို႔၏အစ္ကိုမ်ား၊ ေမာင္မ်ား လာရန္ေတြ႕လွ်င္ ငါတို႔က ‘ငါတို႔ကို သနားပါ။ စစ္ျဖစ္စဥ္က သူတို႔၏မယားတစ္ေယာက္မွ် မခ်န္ထားမိခဲ့။ ယခုကဲ့သို႔ ေပးစားျခင္းျဖင့္လည္း သင္တို႔အေပၚ အျပစ္သက္ေရာက္မည္မဟုတ္ပါ’ဟု သူတို႔အား ေတာင္းပန္မည္”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔လည္း ထိုသို႔ ျပဳၾက၏။ သူတို႔၌လိုေနေသာမိန္းမအေရအတြက္အတိုင္း ကပြဲလာအမ်ိဳးသမီးတို႔ကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၾက၏။ သူတို႔အေမြေျမသို႔ျပန္သြား၍ ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားကိုတည္ၿပီး ေနထိုင္ၾက၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔လည္း ထိုေနရာမွ ကိုယ့္အမ်ိဳး၊ ကိုယ့္အႏြယ္အလိုက္ အေမြခံရာေျမသို႔ အသီးသီးျပန္သြားၾက၏။ ထိုကာလတြင္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၌ ရွင္ဘုရင္မရွိ။ လူတိုင္း မွန္သည္ဟုထင္သည့္အတိုင္း ျပဳၾက၏။
Bible App
Bible App for Kids
