တရားသူႀကီးမွတ္စာ 16:1-17

ရွံဆုန္​သည္ ဂါဇ​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​ရာ ထို​ၿမိဳ႕​တြင္ ျပည့္တန္ဆာမ​တစ္ဦး​ႏွင့္​ေတြ႕​၍ သူ႔​ထံ​ဝင္​ေလ​၏​။ “​ဤ​ၿမိဳ႕​သို႔ ရွံဆုန္​ေရာက္လာ​ၿပီ​”​ဟူေသာ​သတင္း​ကို ဂါဇ​ၿမိဳ႕သား​တို႔ ၾကားသိ​ေသာအခါ ထို​ေနရာ​ကို​ဝိုင္းထား​၍ ၿမိဳ႕​တံခါး​၌ တစ္ညလုံး​ေခ်ာင္းေျမာင္း​ေန​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​က “​နံနက္​မိုးလင္း​လွ်င္ သူ႔​ကို ငါ​တို႔​သတ္​မည္​”​ဟု ဆို​လ်က္ တစ္ညလုံး တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​ၾက​၏​။ သို႔ေသာ္ ရွံဆုန္​သည္ ညသန္းေခါင္​တိုင္ အိပ္​ၿပီးမွ သန္းေခါင္ခ်ိန္​တြင္​ထ​ၿပီး ၿမိဳ႕​တံခါး႐ြက္​ႏွင့္တကြ တံခါးတိုင္​ႏွစ္​တိုင္​ကို ဆုပ္ကိုင္​ၿပီး ကန႔္လန႔္က်င္​ပါ​လ်က္ ဆြဲႏုတ္​ပစ္​ေလ​၏​။ ထို႔ေနာက္ ပခုံး​ေပၚ​တင္​၍ ေဟျဗဳန္​ၿမိဳ႕​အေရွ႕ဘက္​ရွိ ေတာင္​ထိပ္​ေပၚသို႔ ထမ္းသြား​ေလ​၏​။ ထို႔ေနာက္မွ ရွံဆုန္​သည္ ေစာရက္​ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေဒသ​ရွိ ေဒလိလ​အမည္​ရွိ​ေသာ​အမ်ိဳးသမီး​တစ္ဦး​ႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္​ျပန္​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိလိတၱိ​မင္း​တို႔​သည္ ေဒလိလ​ထံသို႔​လာ​၍ “​ရွံဆုန္​၏​ႀကီးမား​ေသာ​ခြန္အား​သည္ အဘယ္​က​ျဖစ္ေၾကာင္း​၊ သူ႔​ကို မည္သည့္​နည္း​ျဖင့္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္​ႏွိပ္စက္​ႏိုင္​ေၾကာင္း​ကို သူ႔​အား ေခ်ာ့ေမာ့​ေမးျမန္း​ၾကည့္​ေလာ့​။ ငါ​တို႔​သည္ သင့္​အား ေငြစ တစ္ေထာင့္​တစ္ရာ​စီ ေပး​မည္​”​ဟု ဆို​ၾက​၏​။ ေဒလိလ​က​လည္း ရွံဆုန္​အား “​သင္​၏​ႀကီးမား​ေသာ​ခြန္အား​ကား အဘယ္​က​ျဖစ္​သနည္း​။ သင့္​ကို မည္သည့္​နည္း​ျဖင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ႏွိပ္စက္​ႏိုင္​မည္နည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​အား ေျပာျပ​ပါ​ေလာ့​”​ဟု ေမး​ေလ​၏​။ ရွံဆုန္​က သူ႔​အား “​မ​ေျခာက္​ေသး​ေသာ​ေလးႀကိဳး​အသစ္​ခုနစ္​ေခ်ာင္း​ျဖင့္ ငါ့​ကို ခ်ည္ေႏွာင္​လွ်င္ ငါ့​ခြန္အား​သည္ ေလ်ာ့သြား​၍ သာမန္လူ​ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြား​မည္​”​ဟု ျပန္ေျဖ​၏​။ ထိုအခါ ဖိလိတၱိ​မင္း​တို႔​သည္ မ​ေျခာက္​ေသး​ေသာ​ေလးႀကိဳး​အသစ္​ခုနစ္​ေခ်ာင္း​ကို ေဒလိလ​အား ယူလာ​ေပး​ရာ ေဒလိလ​က​လည္း ထို​ႀကိဳး​တို႔​ျဖင့္ ရွံဆုန္​ကို ခ်ည္ေႏွာင္​ေလ​၏​။ လူ​အခ်ိဳ႕​သည္ ေဒလိလ​၏​အတြင္းခန္း​ထဲ၌ ေစာင့္ၾကည့္​ေခ်ာင္းေျမာင္း​ေန​ၾက​၏​။ ေဒလိလ​က​လည္း “​ရွံဆုန္​၊ သင့္​ထံသို႔ ဖိလိတၱိ​လူမ်ိဳး​တို႔ ေရာက္လာ​ၿပီ​”​ဟု ဆို​ေသာ္ ရွံဆုန္​က ေလးႀကိဳး​တို႔​ကို​ျဖတ္လိုက္​ရာ ထို​ႀကိဳး​တို႔​သည္ မီး​ထိ​သကဲ့သို႔ တစ္စစီ​ျပတ္​ကုန္​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔​ခြန္အား​သည္ အဘယ္က​ျဖစ္​သည္​ကို မ​သိ​ရ​။ ထိုအခါ ေဒလိလ​က ရွံဆုန္​အား “​သင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို လိမ္လည္​လွည့္စား​ၿပီ​။ သင့္​ကို မည္သို႔​ခ်ည္ေႏွာင္​ႏိုင္​မည္​ကို ယခု ေျပာျပ​ပါ​”​ဟု ေမးျပန္​၏​။ သူ​က​လည္း “​တစ္ခါ​မွ် အသုံး​မ​ျပဳ​ရ​ေသး​ေသာ​ႀကိဳး​အသစ္​ျဖင့္ ငါ့​ကို အခိုင္အမာ​ခ်ည္ေႏွာင္​ထား​လွ်င္ ငါ့​ခြန္အား​သည္ ေလ်ာ့သြား​၍ သာမန္လူ​ကဲ့သို႔ ျဖစ္​သြား​မည္​”​ဟု ဆို​၏​။ ေဒလိလ​က​လည္း ႀကိဳး​အသစ္​ကို​ယူ​၍ ရွံဆုန္​အား ခ်ည္ေႏွာင္​ၿပီးလွ်င္ “​ရွံဆုန္​၊ သင့္​ထံသို႔ ဖိလိတၱိ​လူမ်ိဳး​တို႔ ေရာက္လာ​ၿပီ​”​ဟု ဆို​ျပန္​၏​။ သူ႔​အခန္း​ထဲတြင္ လူ​အခ်ိဳ႕​ေခ်ာင္းေျမာင္း​ေစာင့္ၾကည့္​ေန​ၾက​၏​။ ရွံဆုန္​သည္ လက္ေမာင္း​၌​ခ်ည္​ထား​ေသာ​ႀကိဳး​တို႔​ကို အပ္ခ်ည္မွ်င္​ကဲ့သို႔ ျဖတ္ပစ္​လိုက္​ေလ​၏​။ ေဒလိလ​က​လည္း ရွံဆုန္​အား “​သင္​သည္ ယခုခ်ိန္​ထိ အကြၽႏ္ုပ္​ကို လိမ္လည္​လွည့္စား​ေသး​၏​။ သင့္​ကို မည္သို႔ ခ်ည္ေႏွာင္​ႏိုင္​မည္​ကို ယခု ေျပာျပ​ပါ​ေလာ့​”​ဟု ဆို​ျပန္​ရာ ရွံဆုန္​က သူ႔​အား “​ငါ့​ဆံပင္​အစု​ခုနစ္​စု​ကို ရက္ကန္း​ထဲသို႔ တိုင္ခ်ည္​အျဖစ္​ရက္သြင္း​လွ်င္ ငါ့​ခြန္အား​သည္ ေလ်ာ့သြား​၍ သာမန္​လူ​ကဲ့သို႔ ျဖစ္​မည္​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ ေဒလိလ​လည္း ရွံဆုန္​၏​ဆံပင္​ကို ရက္သြင္း​ၿပီး ရက္ကန္း​ကို​ငုတ္တိုင္​၌​ခ်ည္​ထား​ၿပီးလွ်င္ “​ရွံဆုန္​၊ သင့္​ထံသို႔ ဖိလိတၱိ​လူမ်ိဳး​တို႔ ေရာက္လာ​ၿပီ​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ရွံဆုန္​သည္ အိပ္ေပ်ာ္​ရာ​မွ ႏိုး​လာ​ၿပီး ငုတ္တိုင္​ႏွင့္တကြ ရက္ကန္း​တစ္ခုလုံး​ကို​ပါ ဆြဲႏုတ္​ပစ္​ေလ​၏​။ ေဒလိလ​က​လည္း “​သင္​သည္ စိတ္​မ​ပါ​ဘဲ အကြၽႏ္ုပ္​ကို ခ်စ္​သည္​ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာ​ရ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို သုံး​ႀကိမ္​တိုင္တိုင္​လွည့္စား​ၿပီ​။ သင္​၏​ႀကီးမား​ေသာ​ခြန္အား​သည္ အဘယ္က​ျဖစ္​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​အား ယခု​အထိ​မ​ေျပာ​ေသး​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ ေဒလိလ​သည္ ရွံဆုန္​အား စကားလုံး​မ်ား​ျဖင့္ ေန႔​ရွိ​သေ႐ြ႕​ပူဆာ​ဖိအား​ေပး​လြန္း​သျဖင့္ ရွံဆုန္​လည္း ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္​စိတ္ပ်က္​လာ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွံဆုန္​က “​ငါ​သည္ အမိ​ဝမ္း​ထဲမွ​စ၍ ဘုရားသခင္​အဖို႔ နာဇရိ​လူ ျဖစ္​၏​။ ငါ့​ဆံပင္​ကို သင္တုန္းဓား​ႏွင့္ မ​ရိတ္​ရ​။ ငါ့​ဆံပင္​ကို ရိတ္​ပစ္​လွ်င္ ငါ့​ခြန္အားေလ်ာ့​၍ သာမန္​လူ​ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြား​မည္​”​ဟု စိတ္​ထဲ​ရွိ​သည့္​အတိုင္း ေျပာျပ​ေလ​၏​။