တရားသူႀကီးမွတ္စာ 14:8-20

ရွံဆုန္​သည္ အိမ္ျပန္​သြား​ၿပီး​ေနာက္ပိုင္း ထို​ဖိလိတၱိ​မိန္းမပ်ိဳ​ႏွင့္ လက္ထပ္​ရန္ ထို​ၿမိဳ႕​သို႔ တစ္ဖန္​ျပန္သြား​စဥ္ ျခေသၤ့​အေသေကာင္​ကို ျပန္သြား​ၾကည့္​ရာ ျခေသၤ့​ကိုယ္​ထဲတြင္ ပ်ားအုံစြဲ​၍ ပ်ားရည္​ရွိ​ေန​သည္​ကို ေတြ႕​ေလ​၏​။ သူ​သည္ ပ်ားရည္​ကို လက္​ႏွင့္​ႏႈိက္စား​ၿပီး ဆက္လာ​ရာ မိဘ​ရွိ​ရာ​ေနရာ​ျပန္ေရာက္​လာ​ေသာအခါ မိဘ​ကို​လည္း​ေကြၽး​၏​။ သို႔ေသာ္ ပ်ားရည္​ကို ျခေသၤ့​အေသေကာင္​ထဲမွ ႏႈိက္လာ​ေၾကာင္း​ကို မိဘ​တို႔​အား မ​ေျပာျပ​ေခ်​။ ရွံဆုန္​၏​ဖခင္​သည္ ဖိလိတၱိ​မိန္းမပ်ိဳ​ႏွင့္ သြားေရာက္​ေတြ႕ဆုံ​၏​။ ရွံဆုန္​မူကား လူပ်ိဳ​တို႔​ဓေလ့ထုံးစံ​အတိုင္း စားေသာက္ပြဲ​လုပ္​ေလ​၏​။ ထို​အရပ္သား​တို႔​က ရွံဆုန္​ႏွင့္​ေတြ႕ဆုံ​ၿပီး သူ​ႏွင့္အတူ ပြဲခံ​ဖို႔​ရန္ အေဖာ္​အေယာက္​သုံးဆယ္​ကို ေခၚလာ​ေပး​၏​။ ရွံဆုန္​က ထို​သူ​တို႔​အား “​ယခု သင္​တို႔​ကို စကားထာဝွက္​မည္​။ ပြဲခံရာ​ခုနစ္​ရက္​အတြင္း အေျဖ​ကို ရွာေတြ႕​ၿပီး ေျပာျပ​ႏိုင္​လွ်င္ ပိတ္ေခ်ာ​ဝတ္႐ုံ​အထည္​သုံးဆယ္​ႏွင့္ ဝတ္စုံ​အစုံ​သုံးဆယ္​ကို သင္​တို႔​အား​ငါ​ေပး​မည္​။ သင္​တို႔ အေျဖ​မ​ေျပာျပ​ႏိုင္​လွ်င္ ပိတ္ေခ်ာထည္​ဝတ္႐ုံ​အထည္​သုံးဆယ္​ႏွင့္ ဝတ္စုံ​အစုံ​သုံးဆယ္​ကို ငါ့​အား​ေပး​ရ​မည္​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ ထို​သူ​တို႔​က​လည္း “​သင့္​စကားထာ​ကို ေျပာ​ပါ​။ ငါ​တို႔​နားေထာင္​မည္​”​ဟု သူ႔​အား​ဆို​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ရွံဆုန္​က “​စား​တတ္​သူ​ထဲက စားစရာ​၊ အားႀကီး​သူ​ထဲက ခ်ိဳၿမိန္​ျခင္း ထြက္​၏​”​ဟု စကားထာဝွက္​ေလ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ သုံး​ရက္​ၾကာ​သည္​အထိ စကားထာ​၏​အေျဖ​ကို မ​ေျပာျပ​ႏိုင္​ၾက​။ ခုနစ္​ရက္​ေျမာက္​ေသာ​ေန႔​၌ ထို​သူ​တို႔​က ရွံဆုန္​၏​မယား​အား “​စကားထာ​၏​အေျဖ​ကို သင့္​ေယာက္်ား​အား ေခ်ာ့ေမာ့​ေမးျမန္း​ေလာ့​။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ငါ​တို႔​သည္ သင္​ႏွင့္အတူ သင့္​ဖခင္​၏​အိမ္သူအိမ္သား​တို႔​ကို မီးရႈိ႕​ပစ္​မည္​။ သင္​တို႔​သည္ ငါ​တို႔​ပစၥည္း​ကို​အပိုင္ယူ​လို​ေသာေၾကာင့္ ဤ​ပြဲ​သို႔ ငါ​တို႔​ကို ဖိတ္ေခၚ​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​”​ဟု ဆို​ၾက​၏​။ ရွံဆုန္​၏​မယား​သည္ သူ႔​ေရွ႕​၌​ငိုျပ​ၿပီး “​သင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အမ်ိဳးသားခ်င္း​တို႔​ကို​စကားထာဝွက္​ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္​ကို​မူ အေျဖ​မ​ေျပာျပ​။ စင္စစ္ သင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​မ​ခ်စ္​၊ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​မုန္း​၏​”​ဟု ဆို​၏​။ ရွံဆုန္​က​လည္း “​ငါ့​မိဘ​တို႔​ကို​ပင္ မ​ေျပာျပ​။ သင့္​ကို​ေျပာျပ​ရ​မည္ေလာ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​ေလ​၏​။ သူ​၏​မယား​သည္ ပြဲ​က်င္းပ​သည့္​ခုနစ္​ရက္​ေန႔ ေနာက္ဆုံး​အခ်ိန္​အထိ ခင္ပြန္း​ေရွ႕​၌​ငိုျပ​၍ ပူဆာ​ေသာေၾကာင့္ ထို​ခုနစ္​ရက္​ေျမာက္​ေသာ​ေန႔​၌ သူ႔​အား​ေျပာျပ​လိုက္​ေလ​၏​။ သူ​သည္​လည္း မိမိ​၏​အမ်ိဳးသားခ်င္း​တို႔​အား စကားထာ​အေျဖ​ကို ေျပာျပ​လိုက္​ေလ​၏​။ ထို​ၿမိဳ႕သား​တို႔​သည္​လည္း ခုနစ္​ရက္​ေျမာက္​ေန႔​၊ ေန​မ​ဝင္​မီ ရွံဆုန္​အား “​ပ်ားရည္​ထက္ မည္သည့္​အရာ​က ခ်ိဳ​သနည္း​။ ျခေသၤ့​ထက္ မည္သည့္​အရာ​က ခြန္အားႀကီး​သနည္း​”​ဟု ဆို​ၾက​၏​။ ရွံဆုန္​က​လည္း သူ​တို႔​အား “​ငါ​၏​ႏြားမတမ္း​ႏွင့္​မ​ထြန္​လွ်င္ ငါ့​စကားထာ​၏​အေျဖ​ကို သင္​တို႔​ေျပာျပ​ႏိုင္​မည္​မ​ဟုတ္​”​ဟု ျပန္ေျပာ​ေလ​၏​။ ထာဝရဘုရား​၏​ဝိညာဥ္​ေတာ္​သည္ ရွံဆုန္​အေပၚ ႐ုတ္ျခည္း​သက္ေရာက္​ေတာ္မူ​သျဖင့္ သူ​သည္ အာရွေကလုန္​ၿမိဳ႕​သို႔​ဆင္းသြား​၍ ၿမိဳ႕သား​အေယာက္​သုံးဆယ္​ကို​႐ိုက္သတ္​ကာ သူ​တို႔​၏​အဝတ္အစား​မ်ား​ကို​ခြၽတ္ယူ​ၿပီး စကားထာအေျဖ​ကို ေျပာျပ​ႏိုင္​ေသာ​သူ​တို႔​အား ေပး​ေလ​၏​။ ထို႔ေနာက္ သူ​သည္ အမ်က္ထြက္​လ်က္ ဖခင္​အိမ္​သို႔​ျပန္သြား​ေလ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွံဆုန္​၏​မယား​ကို သူ​၏​အေဖာ္​ႏွင့္​ေပးစား​လိုက္​ရ​၏​။