တရားသူႀကီးမွတ္စာ 1:1-36
တရားသူႀကီးမွတ္စာ 1:1-36 MSBZ
ေယာရႈေသဆုံးၿပီးေနာက္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔က ထာဝရဘုရားအား “ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို မည္သူ ဦးစြာသြား၍တိုက္ခိုက္မည္နည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကလွ်င္ ထာဝရဘုရားက “ယုဒအမ်ိဳး ခ်ီတက္ရမည္။ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဤျပည္ကို သူတို႔လက္သို႔ ငါအပ္ၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ယုဒအမ်ိဳးတို႔က မိမိတို႔အစ္ကိုရွိေမာင္အမ်ိဳးတို႔အား “ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ငါတို႔အေမြေျမသို႔ ငါတို႔ႏွင့္အတူ ခ်ီတက္ပါေလာ့။ ငါတို႔သည္လည္း သင္တို႔အေမြေျမသို႔ သင္တို႔ႏွင့္အတူ ခ်ီတက္မည္”ဟု ဆိုသျဖင့္ ရွိေမာင္အမ်ိဳးတို႔လည္း သူတို႔ႏွင့္အတူ ခ်ီတက္ေလ၏။ ယုဒအမ်ိဳးခ်ီတက္သြားေသာအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ခါနာန္လူမ်ိဳးႏွင့္ ေဖရဇိလူမ်ိဳးတို႔ကို သူတို႔လက္သို႔အပ္ေတာ္မူသျဖင့္ သူတို႔သည္ ေဗဇက္ၿမိဳ႕၌ လူတစ္ေသာင္းကို သတ္ေလ၏။ ေဗဇက္ၿမိဳ႕တြင္ အေဒါနိေဗဇက္မင္းႀကီးႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ခါနာန္လူမ်ိဳး၊ ေဖရဇိလူမ်ိဳးတို႔ကိုလည္း အႏိုင္ရ၏။ အေဒါနိေဗဇက္မင္းႀကီး ထြက္ေျပးသျဖင့္ သူ႔ကိုလိုက္လံဖမ္းဆီးၿပီး သူ၏ေျခမ၊ လက္မတို႔ကိုျဖတ္ပစ္ေလ၏။ ထိုအခါ အေဒါနိေဗဇက္မင္းႀကီးက “ငါသည္ ဘုရင္အပါးခုနစ္ဆယ္တို႔၏ေျခမ၊ လက္မကိုျဖတ္၍ ငါ့စားပြဲေအာက္၌စားႏုပ္စားေပါက္တို႔ကိုေကာက္စားေစခဲ့၏။ ဘုရားသခင္သည္ ငါျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း ငါ့အားျပန္ျပဳေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆိုေလ၏။ သူတို႔သည္ အေဒါနိေဗဇက္မင္းႀကီးကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ထိုၿမိဳ႕၌ပင္ သူေသေလ၏။ ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ၾက၏။ ၿမိဳ႕သားတို႔ကို ဓားျဖင့္ လုပ္ႀကံ၍ ၿမိဳ႕ကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေတာင္ေပၚေဒသ၊ ေနေဂ့အရပ္၊ ေျမနိမ့္ေဒသ စသည္တို႔၌ ေနထိုင္ေသာ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို သြား၍တိုက္ခိုက္ၾက၏။ တစ္ဖန္ ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ယခင္က ကိရယအာဘဟုေခၚေသာ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕ရွိ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ထံသို႔ ခ်ီတက္သြား၍ ေရွရွဲ၊ အဟိမန္၊ တာလမဲတို႔ကို သတ္ပစ္၏။ တစ္ဖန္ ထိုၿမိဳ႕မွ ေဒဗိရၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္သြား၏။ ေဒဗိရၿမိဳ႕ကို ယခင္က ကိရယေသဖာၿမိဳ႕ ဟုေခၚ၏။ ကာလက္က “ကိရယေသဖာၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေသာသူအား ငါ့သမီးအာခသႏွင့္ ေပးစားမည္”ဟု ဆို၏။ ကာလက္၏ညီ ေကနတ္၏သား ဩသံေယလက ထိုၿမိဳ႕ကိုသိမ္းပိုက္ႏိုင္သျဖင့္ ကာလက္သည္ သူ႔အား သမီးအာခသႏွင့္ ေပးစားေလ၏။ အာခသသည္ ခင္ပြန္းႏွင့္လိုက္သြားစဥ္ မိမိဖခင္ထံမွလယ္တစ္ကြက္ ေတာင္းၾကမည္ဟု ခင္ပြန္းသည္အားဆိုလ်က္ ျမည္းေပၚကဆင္းေသာအခါ ကာလက္က “ဘာအလိုရွိသနည္း”ဟု ေမး၏။ သူကလည္း “လက္ဖြဲ႕တစ္ခု ေတာင္းပါရေစ။ ကြၽန္မအား ေနေဂ့အရပ္မွေျမကို အေဖေပးၿပီ။ စမ္းေရတြင္းကိုလည္း ေပးပါဦးေလာ့”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာလက္သည္ သူ၏သမီးအား အထက္စမ္းေရတြင္းႏွင့္ ေအာက္စမ္းေရတြင္းတို႔ကို ေပးေလ၏။ ေမာေရွေယာကၡမ၏သားေျမး ေကနိအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔ႏွင့္အတူ စြန္ပလြံၿမိဳ႕မွ အာရဒ္ေနေဂ့အရပ္ရွိ ယုဒေတာကႏၲာရသို႔ လိုက္သြား၍ ထိုအရပ္သားတို႔ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ၾက၏။ တစ္ဖန္ ယုဒအမ်ိဳးတို႔သည္ မိမိတို႔အစ္ကိုရွိေမာင္အမ်ိဳးတို႔ႏွင့္အတူ ေဇဖတ္ၿမိဳ႕သား ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ကာ ၿမိဳ႕ကို အကုန္အစင္ဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီးလွ်င္ ထိုၿမိဳ႕ကို ေဟာမာၿမိဳ႕ဟု ေခၚေလ၏။ ယုဒအမ်ိဳးတို႔သည္ ဂါဇၿမိဳ႕ႏွင့္ထိုၿမိဳ႕၏နယ္ေျမ၊ အာရွေကလုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ထိုၿမိဳ႕၏နယ္ေျမ၊ ဧၾကဳန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ထိုၿမိဳ႕၏နယ္ေျမ စသည္တို႔ကို သိမ္းပိုက္ေလ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ ယုဒအမ်ိဳးတို႔ႏွင့္အတူ ပါရွိေတာ္မူသျဖင့္ သူတို႔သည္ ေတာင္ေပၚေဒသတို႔ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့၏။ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေဒသ၌ေနထိုင္ေသာသူတို႔မူကား သံစစ္ရထားမ်ားပိုင္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ေမာေရွ မွာၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း ကာလက္အား ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕ကို ေပး၏။ ကာလက္သည္ အာနက၏သားသုံးေယာက္ကို ႏွင္ထုတ္၏။ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သား ေယဗုသိလူမ်ိဳးတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ခဲ့သျဖင့္ ေယဗုသိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ႏွင့္အတူ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ၾကေလ၏။ ေယာသပ္အမ်ိဳးအႏြယ္တို႔သည္လည္း ေဗသလၿမိဳ႕ကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ထာဝရဘုရားသည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ ရွိေတာ္မူ၏။ ေယာသပ္အမ်ိဳးအႏြယ္တို႔သည္ ေဗသလၿမိဳ႕ကို စူးစမ္းရန္ သူလွ်ိဳတို႔ကိုေစလႊတ္၏။ ေဗသလၿမိဳ႕ကို ယခင္က လုဇၿမိဳ႕ ဟုေခၚ၏။ သူလွ်ိဳတို႔သည္ ၿမိဳ႕ထဲမွလူတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္ကို ျမင္လွ်င္ “ၿမိဳ႕ဝင္လမ္းကို ျပေပးပါ။ သင့္ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးပါမည္”ဟု သူ႔အား ေျပာသျဖင့္ သူသည္ ၿမိဳ႕ဝင္လမ္းကို ျပေပး၏။ သူတို႔သည္လည္း ၿမိဳ႕ကို ဓားႏွင့္တိုက္ခိုက္ၾကၿပီး လမ္းျပေပးသူ၏မိသားစုမ်ားကိုမူ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးေလ၏။ ထိုသူသည္ ဟိတၱိျပည္သို႔သြား၍ ၿမိဳ႕ကိုတည္ကာ ထိုၿမိဳ႕၏အမည္ကို လုဇ ဟုမွည့္ေခၚ၏။ ထိုၿမိဳ႕ကို ယေန႔တိုင္ေအာင္ ထိုသို႔ေခၚဆိုေလ၏။ မနာေရွအမ်ိဳးအႏြယ္သည္ ဗက္ရွန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဝန္းက်င္ရွိၿမိဳ႕႐ြာမ်ား၊ တာနက္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဝန္းက်င္ရွိၿမိဳ႕႐ြာမ်ား၊ ေဒါရၿမိဳ႕ႏွင့္ ဝန္းက်င္ရွိၿမိဳ႕႐ြာမ်ား၊ ဣဗလံၿမိဳ႕ႏွင့္ ဝန္းက်င္ရွိၿမိဳ႕႐ြာမ်ား၊ ေမဂိေဒၵါၿမိဳ႕ႏွင့္ ဝန္းက်င္ရွိၿမိဳ႕႐ြာမ်ား စသည္တို႔၌ေနထိုင္ေသာသူတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ၾက။ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုျပည္၌ အတင္းေနထိုင္ၾက၏။ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ အင္အားႀကီးလာေသာအခါတြင္လည္း ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ဘဲ အခြန္ဆက္ေစၾက၏။ ဧဖရိမ္အမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေဂဇာၿမိဳ႕သား ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ ေဂဇာၿမိဳ႕၌ ေနထိုင္ၾက၏။ ဇာဗုလုန္အမ်ိဳးအႏြယ္သည္လည္း ကိတ႐ုန္ၿမိဳ႕သား၊ နဟာေလာလၿမိဳ႕သား တို႔ကို မႏွင္ထုတ္ေသာေၾကာင့္ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္အတူေနထိုင္၍ အခြန္ဆက္သၾက၏။ အာရွာအမ်ိဳးအႏြယ္သည္လည္း အေကၡာၿမိဳ႕သား၊ ဆီဒုန္ၿမိဳ႕သား၊ အာလပ္ၿမိဳ႕သား၊ အာခဇိပ္ၿမိဳ႕သား၊ ေဟလဗၿမိဳ႕သား၊ အာဖိတ္ၿမိဳ႕သား၊ ရေဟာဘၿမိဳ႕သားတို႔ကိုမႏွင္ထုတ္ခဲ့ေပ။ ထိုသို႔ အာရွာအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ထိုျပည္သား ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ဘဲ သူတို႔ႏွင့္အတူေနထိုင္ေလ၏။ နႆလိအမ်ိဳးသားတို႔သည္လည္း ဗက္ေရွမက္ၿမိဳ႕သား၊ ဗက္အာနတ္ၿမိဳ႕သားတို႔ကို မႏွင္ထုတ္ဘဲ ထိုျပည္သားခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔ႏွင့္အတူေနထိုင္၍ ဗက္ေရွမက္ၿမိဳ႕သား၊ ဗက္အာနတ္ၿမိဳ႕သားတို႔ကို အခြန္ဆက္ေစၾက၏။ အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဒန္သားေျမးတို႔ကို ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေဒသတြင္ေနထိုင္ခြင့္မေပး၊ ေတာင္ေပၚေဒသသို႔ ႏွင္ထုတ္ၾက၏။ အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔သည္ အာယလုန္ၿမိဳ႕၊ ရွာလဗိမ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဟရက္ေတာင္ေပၚတို႔တြင္ အတင္းေနထိုင္ၾက၏။ ေယာသပ္အမ်ိဳးအႏြယ္ အင္အားႀကီးလာေသာအခါ အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔ကို အခြန္ဆက္ေစၾက၏။ အာေမာရိနယ္နိမိတ္သည္ အကရဗၺိမ္ေတာင္ကုန္းမွစ၍ ေသလၿမိဳ႕အေပၚဘက္အထိ ျဖစ္၏။
Bible App
Bible App for Kids
