ေဟ႐ွာယအနာဂတၱိက်မ္း 42:14-21

ငါ​သည္ အခ်ိန္​ၾကာၾကာ တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​ခဲ့​ၿပီ​။ ငါ​သည္ ႏႈတ္ဆိတ္​ေန​လ်က္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္​ခ်ဳပ္တည္း​ခဲ့​ၿပီ​။ ယခုမွာ သားဖြား​ေသာ​မိန္းမ​ကဲ့သို႔ အသက္ျပင္းျပင္းရႉ​လ်က္​၊ ေမာပန္း​လ်က္ ေအာ္ဟစ္​ေန​မည္​။ ငါ​သည္ ေတာင္ႀကီး​၊ ေတာင္ငယ္​မ်ား​ကို ဖ်က္ဆီး​မည္​။ အပင္​ရွိသမွ်​တို႔​ကို ေျခာက္ေသြ႕​ေစ​မည္​။ ျမစ္​မ်ား​ကို ကြၽန္း​ျဖစ္ေစ​မည္​။ ေရအိုင္​မ်ား​ကို ခန္းေျခာက္​ေစ​မည္​။ ငါ​သည္ မ်က္မျမင္​တို႔​ကို သူ​တို႔​မ​သိ​ေသာ​ခရီး​ျဖင့္ ပို႔ေဆာင္​မည္​။ သူ​တို႔​မ​သိ​ေသာ​လမ္း​ျဖင့္ လမ္းျပ​မည္​။ သူ​တို႔​ေရွ႕​၌ အေမွာင္​ကို အလင္း​ျဖစ္ေစ​မည္​။ ၾကမ္းတမ္း​ေသာ​ေနရာ​မ်ား​ကို ေခ်ာေမြ႕​ေစ​မည္​။ ဤ​အရာ​တို႔​ကို ငါ​ျပဳ​မည္​။ ငါ​သည္ သူ​တို႔​ကို မ​စြန႔္ပစ္​။ ႐ုပ္တုဆင္းတု​ကို ကိုးစား​လ်က္ ႐ုပ္တု​အား “​အရွင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​ဘုရား​ျဖစ္​၏​”​ဟု ဆို​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္​၍ အရွက္တကြဲ​အက်ိဳးနည္း​ျဖစ္​ရ​ၾက​လိမ့္မည္​။ နားမၾကား​သူ​တို႔​၊ နားေထာင္​ၾက​ေလာ့​။ မ်က္မျမင္​သူ​တို႔​၊ ျမင္​ေအာင္ ၾကည့္​ၾက​ေလာ့​။ ငါ့​အေစအပါး​မွတစ္ပါး မည္သူ​မ်က္စိကန္း​သနည္း​။ ငါ​ေစလႊတ္​ေသာ​ငါ့​ေစတမန္​ကဲ့သို႔ မည္သူ​နားပင္း​သနည္း​။ ငါ့​မိတ္ေဆြ​ကဲ့သို႔ မည္သူ​မ်က္စိကန္း​သနည္း​။ ထာဝရဘုရား​၏​အေစအပါး​ကဲ့သို႔ မည္သူ​မ်က္စိကန္း​သနည္း​။ သင္​သည္ အမႈအရာ​မ်ားစြာ​ကို ျမင္ေတြ႕​ေသာ္လည္း အေလး​မ​ထား​။ နား​ပြင့္​ေန​ေသာ္လည္း မ​ၾကား​။ ထာဝရဘုရား​သည္ မိမိ​၏​ေျဖာင့္မတ္​ျခင္း​အတြက္ ေက်နပ္အားရ​ေတာ္မူ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ပညတ္တရား​ကို ႀကီးျမတ္​ေစ​ေတာ္မူ​၏​။ အထြတ္အျမတ္​ျဖစ္ေစ​ေတာ္မူ​၏​။