ဟာဗကၠဳတ္အနာဂတၱိက်မ္း 2:1-6

ငါ​သည္ ကင္းတဲ​တြင္ ရပ္​ေန​မည္​။ ခံတပ္​တြင္ ေနရာယူ​မည္​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​အား မည္သို႔​မိန႔္​ေတာ္မူ​မည္​ကို​လည္းေကာင္း​၊ ငါ့​အား ဆိုဆုံးမ​ေသာအခါ မည္သို႔​ျပန္ေလွ်ာက္​ရ​မည္​ကို​လည္းေကာင္း သိရွိ​ႏိုင္​ရန္ ေစာင့္​လ်က္​ေန​မည္​။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရား​က ငါ့​အား “​ဤ​ဗ်ာဒိတ္နိမိတ္​ကို ေရးမွတ္​ထား​ေလာ့​။ ဖတ္​ေသာ​သူ​သည္ အေျပးအလႊား​ဖတ္​ႏိုင္​မည့္​အေၾကာင္း ေက်ာက္ျပား​ေပၚတြင္ ရွင္းလင္း​စြာ​ေရးသား​ေလာ့​။ အေၾကာင္းမူကား ဤ​ဗ်ာဒိတ္နိမိတ္​သည္ အခ်ိန္တန္​လွ်င္ ျဖစ္လာ​မည္​။ ႏႈတ္ထြက္​စကား​အတိုင္း အဆုံးသတ္​ခ်ိန္ မလြဲမေသြ​ေရာက္လာ​မည္​။ ၾကာ​ေသာ္လည္း ေစာင့္ေမွ်ာ္​ေလာ့​။ ေနာက္​မ​က်​ဘဲ ဧကန္အမွန္ ေရာက္လာ​မည္​။ ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ ဘဝင္ျမင့္​ေသာ​သူ​၏​အတြင္းစိတ္​သည္ ေျဖာင့္မွန္​ေလ့​မ​ရွိ​။ ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​တို႔​မူကား ယုံၾကည္​ျခင္း​ေၾကာင့္ အသက္ရွင္​ရ​လိမ့္မည္​။ စပ်စ္ဝိုင္​သည္ သစၥာမဲ့​ေစ​တတ္​၏​။ မာနႀကီး​ေသာ​သူ​ႏွင့္​တူ​၍ ၿငိမ္ၿငိမ္​မ​ေန​တတ္​။ စိတ္အလို​ကို မရဏာႏိုင္ငံ​ကဲ့သို႔ က်ယ္ျပန႔္​ေစ​တတ္​၏​။ ေသမင္း​ကဲ့သို႔ပင္ အလို​မ​ျပည့္စုံ​တတ္​။ သူ႔​အဖို႔ လူမ်ိဳး​အေပါင္း​ကို စုစည္း​ၿပီး လူ​အားလုံး​ကို သိမ္းပိုက္​ထား​တတ္​၏​။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ သူ႔​ကို ေျပာင္ေလွာင္​ၾက​မည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ စကားထာ​ဖြဲ႕​၍ သေရာ္​ၾက​မည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ သူ​တို႔​က ‘ကိုယ္​မပိုင္​ေသာ​အရာ​ကို သိမ္းယူ​ေသာ​သူ​၊ အေပါင္ခံ​ပစၥည္း​မ်ား​ျဖင့္ ခ်မ္းသာ​ေအာင္ လုပ္​ေသာ​သူ​သည္ အမဂၤလာ​ရွိ​၏​။ မည္သည့္​အခ်ိန္​ထိ ဤသို႔​ျပဳ​မည္နည္း’​ဟု ဆို​ၾက​လိမ့္မည္​။