ကမ႓ာဦးက်မ္း 2:4-8

ေကာင္းကင္​ႏွင့္​ေျမႀကီး​ကို ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​စဥ္​အခါက ၎​တို႔​၏​အတၳဳပၸတၱိ​ကား ဤသို႔​ျဖစ္​၏​။ ထာဝရအရွင္​ဘုရားသခင္​သည္ ေကာင္းကင္​ႏွင့္​ေျမႀကီး​ကို ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ရာ​ကာလ​တြင္ ေျမႀကီး​ေပၚ၌ မည္သည့္​ေတာ​ခ်ဳံ​မွ်​မ​ရွိ​ေသး​၊ မည္သည့္​ေတာ​ျမက္ပင္​မွ်​လည္း​မ​ေပါက္​ေသး​။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရအရွင္​ဘုရားသခင္​သည္ ေျမႀကီး​ေပၚ၌ မိုး​ကို​႐ြာ​ေစ​ေတာ္​မ​မူ​ေသး​။ ေျမ​ကို​ထြန္ယက္​လုပ္ကိုင္​ေသာ​လူ​လည္း မ​ရွိ​ေသး​ေခ်​။ သို႔ေသာ္ ေျမႀကီး​မွ​ေရခိုးေရေငြ႕​ထြက္​၍ ေျမ​တစ္ျပင္လုံး​ကို စိုစြတ္​ေစ​၏​။ ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္​ဘုရားသခင္​သည္ ေျမမႈန႔္​ျဖင့္ လူ​ကို​ပုံေဖာ္ဖန္ဆင္း​၍ သူ​၏​ႏွာေခါင္း​ထဲသို႔ ဇီဝ​အသက္​ကို မႈတ္သြင္း​ေတာ္မူ​ရာ လူ​သည္ သက္ရွိသတၱဝါ​ျဖစ္လာ​၏​။ ထာဝရအရွင္​ဘုရားသခင္​သည္ အေရွ႕ဘက္​ရွိ​ဧဒင္​အရပ္​၌ ဥယ်ာဥ္​ကို​စိုက္ပ်ိဳး​ၿပီးလွ်င္ မိမိ​ပုံေဖာ္ဖန္ဆင္း​ထား​ေသာ​လူ​ကို ထို​ဥယ်ာဥ္​၌ ေနရာ​ခ်ထား​ေတာ္မူ​၏​။