ကမ႓ာဦးက်မ္း 19:1-29
ကမ႓ာဦးက်မ္း 19:1-29 MSBZ
ေကာင္းကင္တမန္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ ေနဝင္ခ်ိန္၌ ေသာဒုံၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာၾက၏။ ထိုအခါ ေလာတသည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕တံခါးဝ၌ ထိုင္လ်က္ေန၏။ ေလာတသည္ သူတို႔ကိုျမင္ေသာ္ ႀကိဳဆိုရန္ထသြား၍ ေျမမွာပ်ပ္ဝပ္ၿပီးလွ်င္ “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္တို႔၊ သခင္တို႔၏အေစအပါးအိမ္သို႔လိုက္ခဲ့၍ ညအိပ္နားၾကပါ။ သခင္တို႔၏ေျခကိုလည္းေဆးႏိုင္ပါသည္။ ေစာေစာထၿပီးမွလည္း ခရီးဆက္ႏိုင္ပါသည္”ဟု ဆိုေလ၏။ သူတို႔ကလည္း “မလိုက္ေတာ့ပါ။ ငါတို႔သည္ ဤကြင္းျပင္၌ ညအိပ္နားမည္”ဟု ဆိုၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေလာတသည္ သူတို႔ကို မရမကဖိတ္ေခၚေသာေၾကာင့္ သူတို႔သည္ သူႏွင့္အတူလိုက္လာ၍ သူ၏အိမ္သို႔ဝင္ၾက၏။ ေလာတသည္ သူတို႔အတြက္ စားေသာက္ပြဲျပင္ဆင္၍ တေဆးမဲ့မုန႔္ကိုဖုတ္ေလ၏။ သူတို႔သည္လည္း စားၾက၏။ သူတို႔မအိပ္မီတြင္ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားေယာက္်ားမ်ားသည္ လူႀကီးလူငယ္တစ္ေယာက္မက်န္ ၿမိဳ႕အႏွံ႔မွလာ၍ အိမ္ကိုဝိုင္းထားၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္ ေလာတကိုဟစ္ေခၚလ်က္ “ယေန႔ညတြင္ သင့္ထံသို႔ေရာက္လာေသာေယာက္်ားတို႔သည္ အဘယ္မွာရွိသနည္း။ ငါတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္ဆက္ဆံလိုသည္ျဖစ္၍ သူတို႔ကို ငါတို႔ထံထုတ္ခဲ့ေလာ့”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ေလာတသည္ ထိုသူတို႔ရွိရာတံခါးဝသို႔ထြက္လာ၍ မိမိေနာက္မွ တံခါးကိုပိတ္ၿပီးလွ်င္ “ငါ့ညီအစ္ကိုတို႔၊ ဤဆိုးညစ္ေသာအမႈကို မျပဳၾကပါႏွင့္။ ငါ့ထံ၌ ေယာက္်ားႏွင့္မဆက္ဆံေသးေသာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိ၏။ သူတို႔ကို သင္တို႔ထံသို႔ ထုတ္ေပးမည္။ သင္တို႔အလိုရွိသည့္အတိုင္း သူတို႔ကိုျပဳၾကပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုေယာက္်ားတို႔သည္ ငါ့အိမ္မိုးအရိပ္ေအာက္တြင္ ေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္၍ သူတို႔ကို မည္သည့္အရာမွ်မျပဳၾကပါႏွင့္”ဟု ဆို၏။ ထိုသူတို႔ကလည္း “ေဘးဖယ္ေလာ့”ဟု ဆိုၾကၿပီးလွ်င္ “ဤသူသည္ ဧည့္သည္အျဖစ္လာေရာက္ေနထိုင္သူျဖစ္လ်က္ႏွင့္ တရားသူႀကီးအလြန္လုပ္သည္တကား။ ယခု သင့္ကို ထိုသူတို႔ထက္ ဆိုး႐ြားစြာျပဳမည္”ဟု ေျပာဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ေလာတကို ၾကမ္းတမ္းစြာတြန္း၍ တံခါးကိုခ်ိဳးဖ်က္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္လာၾက၏။ ထိုအခါ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ လက္ကိုဆန႔္၍ ေလာတကို မိမိတို႔ရွိရာအိမ္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းၿပီးလွ်င္ တံခါးကိုပိတ္လိုက္ၾက၏။ ထို႔ေနာက္ အိမ္တံခါးဝရွိ လူႀကီးလူငယ္တို႔ကို မ်က္စိကြယ္ေစရန္ ဒဏ္ခတ္သျဖင့္ သူတို႔သည္ တံခါးကိုရွာရ၍ ေမာပန္းၾက၏။ ေကာင္းကင္တမန္တို႔က ေလာတအား “ဤအရပ္တြင္ သင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သူ အျခားမည္သူရွိေသးသနည္း။ သင္၏သမက္၊ သင္၏သားသမီးမ်ားမွစ၍ ၿမိဳ႕ထဲ၌ရွိေသာ သင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သူရွိသမွ်တို႔ကို ဤအရပ္မွေခၚထုတ္ေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငါတို႔သည္ ဤအရပ္ကို ဖ်က္ဆီးေတာ့မည္။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔၏ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသံသည္ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ က်ယ္ေလာင္လွသျဖင့္ ထာဝရဘုရားသည္ ဤၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီးရန္ ငါတို႔ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆိုၾက၏။ ေလာတသည္လည္း သြား၍ သမီးတို႔ႏွင့္စုံဖက္မည့္ မိမိသမက္တို႔အား “ထၾက၊ ဤအရပ္မွထြက္သြားၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရဘုရားသည္ ဤၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီးေတာ့မည္”ဟု ဆိုေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူ၏သမက္တို႔က ရယ္စရာေျပာသည္ဟူ၍သာ ထင္မွတ္ၾက၏။ အ႐ုဏ္ဦးအခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ ေလာတကိုေဆာ္ဩလ်က္ “ထေလာ့၊ ဤေနရာ၌ရွိေသာ သင္၏မယားႏွင့္ သင္၏သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚေဆာင္သြားေလာ့။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ သင္သည္ ဤၿမိဳ႕အေပၚက်ေရာက္မည့္အျပစ္ဒဏ္ႏွင့္အတူ ဖ်က္ဆီးသုတ္သင္ျခင္းခံရလိမ့္မည္”ဟု ဆိုေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေလာတသည္ တုံ႔ဆိုင္းေန၏။ ထာဝရဘုရားသည္ သူ႔ကိုသနားေတာ္မူသျဖင့္ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ သူႏွင့္ သူ႔မယား၊ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္တို႔၏လက္ကိုဆြဲ၍ သူတို႔ကို ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္သို႔ ေခၚထုတ္လာ၏။ ထိုသို႔ သူတို႔ကို ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္သို႔ ေခၚထုတ္ၿပီးေနာက္ ေကာင္းကင္တမန္တစ္ပါးက “အသက္လြတ္ေအာင္ေျပးေလာ့။ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ႏွင့္။ ဤျမစ္ဝွမ္းရွိ မည္သည့္အရပ္၌မွ်မရပ္ႏွင့္။ ေတာင္ေပၚသို႔ေျပးေလာ့။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ သင္သည္ ဖ်က္ဆီးသုတ္သင္ျခင္းခံရလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ ေလာတကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္၏အရွင္တို႔၊ ထိုသို႔မျဖစ္ပါေစႏွင့္။ အရွင္၏အေစအပါးသည္ အရွင္၏ေရွ႕၌ မ်က္ႏွာရပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္၏အသက္ကိုခ်မ္းသာေပးျခင္းအားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္အားျပေသာ အရွင္၏ေမတၱာသည္ ႀကီးမားလွပါ၏။ သို႔ရာတြင္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေတာင္ေပၚသို႔မေျပးႏိုင္ပါ။ ေဘးအႏၲရာယ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုလိုက္မီ၍ ေသရမည္ကိုစိုးရိမ္ပါ၏။ ၾကည့္ပါ။ ထိုၿမိဳ႕သည္ နီးပါ၏။ ေျပးသာပါ၏။ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးလည္း ျဖစ္ပါ၏။ ထိုအရပ္သို႔ေျပးပါရေစ။ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္အသက္ခ်မ္းသာရာရပါလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း “သင္ေတာင္းဆိုေသာ ဤအခ်က္ကိုလည္း ငါလိုက္ေလ်ာ၍ သင္ေျပာေသာၿမိဳ႕ကို မၿဖိဳလွဲဘဲေနမည္။ ထိုအရပ္သို႔ အလ်င္အျမန္ေျပးေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ထိုအရပ္သို႔ သင္မေရာက္မခ်င္း ငါသည္ မည္သည့္အမႈကိုမွ်ျပဳ၍မရ”ဟု ဆို၏။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုၿမိဳ႕၏အမည္ကို ေဇာရ ဟုေခၚၾက၏။ ေလာတသည္ ေဇာရၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေနထြက္ၿပီျဖစ္၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားအထံေတာ္ မိုးေကာင္းကင္မွ ကန႔္ႏွင့္မီးကို ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ေဂါေမာရၿမိဳ႕အေပၚသို႔ ထာဝရဘုရား႐ြာေစေတာ္မူ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုၿမိဳ႕မ်ားမွစ၍ ျမစ္ဝွမ္းတစ္ဝွမ္းလုံး၊ ၿမိဳ႕၌ေနထိုင္သူအားလုံးႏွင့္ ေျမေပၚရွိအပင္တို႔ကို ၿဖိဳလွဲေတာ္မူ၏။ ေနာက္မွလိုက္လာေသာ ေလာတ၏မယားမူကား ေနာက္လွည့္ၾကည့္သျဖင့္ ဆားတိုင္ျဖစ္သြားေလ၏။ အာျဗဟံသည္ နံနက္ေစာေစာထ၍ ထာဝရဘုရား၏ေရွ႕ေတာ္၌ ရပ္ခဲ့ေသာအရပ္သို႔ သြားၿပီးလွ်င္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ေဂါေမာရၿမိဳ႕မွစ၍ ျမစ္ဝွမ္းတစ္ဝွမ္းလုံးကို အေပၚစီးမွၾကည့္ေလရာ ထိုအရပ္မွမီးခိုးသည္ မီးျပင္းဖိုမွမီးခိုးကဲ့သို႔ တက္ေနသည္ကိုျမင္ေလ၏။ ထိုသို႔ ျမစ္ဝွမ္းရွိၿမိဳ႕မ်ားကို ဘုရားသခင္ဖ်က္ဆီးေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ အာျဗဟံကိုေအာက္ေမ့ေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေလာတေနေသာၿမိဳ႕မ်ားကို ၿဖိဳလွဲေသာအခါ ေလာတကိုထိုၿဖိဳလွဲျခင္းထဲမွ လႊတ္ေပးေတာ္မူ၏။
Bible App
Bible App for Kids
