ကမ႓ာဦးက်မ္း 14:1-24
ကမ႓ာဦးက်မ္း 14:1-24 MSBZ
ရွိနာဘုရင္အံရေဖလမင္းႀကီး၊ ဧလာသာဘုရင္အာ႐ုတ္မင္းႀကီး၊ ဧလံဘုရင္ေခေဒါရေလာမာမင္းႀကီးႏွင့္ ေဂါအိမ္ဘုရင္တိဒလမင္းႀကီးတို႔အုပ္စိုးေသာကာလ၌ သူတို႔သည္ ေသာဒုံဘုရင္ေဗရမင္းႀကီး၊ ေဂါေမာရဘုရင္ဗိရရွမင္းႀကီး၊ အာဒမာဘုရင္ရွိနပ္မင္းႀကီး၊ ေဇဘိုင္ဘုရင္ေရွမဘာမင္းႀကီး၊ ေဗလ(ေဇာရ)ဘုရင္တို႔ႏွင့္ စစ္တိုက္ၾက၏။ ဤဘုရင္ငါးပါးစလုံးသည္ ဆားပင္လယ္တည္းဟူေသာ စိဒၵိမ္ခ်ိဳင့္ဝွမ္း၌ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ၾက၏။ ဤဘုရင္တို႔သည္ ေခေဒါရေလာမာမင္းႀကီးထံ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ကြၽန္ခံၿပီး တစ္ဆယ့္သုံးႏွစ္ေျမာက္တြင္ ပုန္ကန္ၾက၏။ တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ေျမာက္တြင္ ေခေဒါရေလာမာမင္းႀကီးသည္ မဟာမိတ္ဘုရင္တို႔ႏွင့္တကြခ်ီတက္လာ၍ အာရွတ႐ုတ္ကာနိမ္ၿမိဳ႕၌ ေရဖိမ္လူမ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း၊ ဟာမၿမိဳ႕၌ ဇူဇိမ္လူမ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း၊ ကိရယသိမ္ရွာဗက္ၿမိဳ႕၌ ဧမိမ္လူမ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း၊ စိရေတာင္ေပၚ၌ ေဟာရိလူမ်ိဳးတို႔ကိုလည္းေကာင္း တိုက္ခိုက္ရာ ေတာကႏၲာရအနီးရွိ ဧလပါရန္အရပ္တိုင္ေအာင္ေရာက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ျပန္လွည့္လာ၍ ကာေဒရွတည္းဟူေသာ အင္မိရွပတ္အရပ္သို႔ေရာက္လာၾကၿပီးလွ်င္ အာမလက္လူမ်ိဳး၏နယ္ေျမတစ္ခုလုံးႏွင့္ ဟာဇဇုႏၲာမာၿမိဳ႕၌ေနထိုင္ေသာအာေမာရိလူမ်ိဳးကို တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ထိုအခါ ေသာဒုံဘုရင္၊ ေဂါေမာရဘုရင္၊ အာဒမာဘုရင္၊ ေဇဘိုင္ဘုရင္ႏွင့္ ေဗလ(ေဇာရ)ဘုရင္တို႔သည္ ခ်ီတက္၍ သူတို႔ႏွင့္ စိဒၵိမ္ခ်ိဳင့္ဝွမ္း၌စစ္ခင္းၾက၏။ ထိုသို႔ ဧလံဘုရင္ေခေဒါရေလာမာမင္းႀကီး၊ ေဂါအိမ္ဘုရင္တိဒလမင္းႀကီး၊ ရွိနာဘုရင္အံရေဖလမင္းႀကီး၊ ဧလာသာဘုရင္အာ႐ုတ္မင္းႀကီးဟူေသာ ဘုရင္ေလးပါးတို႔ႏွင့္ ထိုဘုရင္ငါးပါးတို႔သည္ စစ္ခင္းၾက၏။ စိဒၵိမ္ခ်ိဳင့္ဝွမ္း၌ ကတၱရာေစးတြင္းေပါမ်ားသျဖင့္ ေသာဒုံဘုရင္ႏွင့္ေဂါေမာရဘုရင္တို႔သည္ထြက္ေျပးၾကေသာအခါ ထိုတြင္းမ်ားထဲသို႔က်ေလ၏။ က်န္ေသာသူတို႔သည္ ေတာင္ေပၚသို႔ထြက္ေျပးၾက၏။ ထိုအခါ ေအာင္ပြဲရဘုရင္တို႔သည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ေဂါေမာရၿမိဳ႕တို႔မွဥစၥာရွိသမွ်၊ အစားအစာရွိသမွ်တို႔ကိုသိမ္းယူ၍ ထြက္သြားၾက၏။ ေသာဒုံၿမိဳ႕၌ေနထိုင္ေသာ အာၿဗံ၏တူေလာတႏွင့္ သူ၏ဥစၥာတို႔ကိုလည္းသိမ္းယူ၍ ထြက္သြားၾက၏။ လြတ္ေျမာက္လာသူတစ္ေယာက္သည္ အာေမာရိလူမ်ိဳးမံေရပိုင္သည့္ဝက္သစ္ခ်ေတာအနီး၌ေနထိုင္ေသာ ေဟၿဗဲလူမ်ိဳး အာၿဗံထံသို႔လာ၍ သတင္းပို႔ေလ၏။ မံေရသည္ ဧရွေကာလႏွင့္ အာေနရတို႔၏အစ္ကိုျဖစ္ၿပီး သူတို႔သည္ အာၿဗံႏွင့္မဟာမိတ္ဖြဲ႕ထားေသာသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ အာၿဗံသည္ မိမိေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္းခံရေၾကာင္း ၾကားေသာအခါ မိမိအိမ္၌ေမြးဖြားေသာသူျဖစ္ၾကသည့္ မိမိေလ့က်င့္ထားေသာလူ သုံးရာတစ္ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ကိုေခၚ၍ ဒန္ၿမိဳ႕တိုင္ေအာင္ လိုက္ေလ၏။ သူသည္ ညအခ်ိန္တြင္ သူ၏အေစအပါးတို႔ကိုလူစုခြဲ၍ ရန္သူတို႔ကိုတိုက္ခိုက္ကာ ဒမတ္စကပ္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ရွိ ေဟာဘၿမိဳ႕တိုင္ေအာင္ သူတို႔ကိုလိုက္ေလ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူသည္ ဥစၥာရွိသမွ်ကိုျပန္ရ၍ မိမိေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေလာတႏွင့္ သူ၏ဥစၥာကိုလည္းေကာင္း၊ မိန္းမမ်ားႏွင့္ လူမ်ားကိုလည္းေကာင္း ျပန္ရေလ၏။ ေခေဒါရေလာမာမင္းႀကီးမွစ၍ သူ၏မဟာမိတ္ဘုရင္တို႔ကို လုပ္ႀကံရာမွ အာၿဗံျပန္လာေသာအခါ ေသာဒုံဘုရင္သည္ သူ႔ကိုႀကိဳဆိုရန္ ဘုရင့္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းတည္းဟူေသာ ရွာဗက္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းသို႔ ထြက္လာ၏။ ဆလင္ဘုရင္ေမလခိေဇဒက္မင္းႀကီးသည္လည္း မုန႔္ႏွင့္စပ်စ္ဝိုင္ကိုယူေဆာင္ခဲ့၏။ သူသည္ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္၏ယဇ္ပုေရာဟိတ္ျဖစ္၏။ သူသည္ အာၿဗံကိုေကာင္းခ်ီးေပးလ်က္ “ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ၊ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္သည္ အာၿဗံကိုေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူပါေစေသာ။ သင္၏ရန္သူတို႔ကို သင့္လက္သို႔ အပ္ႏွံေတာ္မူေသာ၊ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္သည္ မဂၤလာရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ႁမြက္ဆိုေလ၏။ အာၿဗံသည္လည္း ရွိသမွ်ေသာအရာတို႔၏ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ကို သူ႔အားေပးလႉ၏။ ေသာဒုံဘုရင္က “လူတို႔ကို ငါ့အားျပန္ေပးပါ။ ဥစၥာတို႔ကိုကား သင့္အဖို႔ယူပါေလာ့”ဟု အာၿဗံအားဆိုေလ၏။ သို႔ေသာ္ အာၿဗံက “ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ၊ အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားထံသို႔ အကြၽႏ္ုပ္လက္ကိုေျမႇာက္၍ တိုင္တည္ပါ၏။ ‘ငါသည္ အာၿဗံကိုခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေစၿပီ’ဟု မင္းႀကီးဆိုစရာမရွိေစရန္ မင္းႀကီးပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအားလုံးထဲမွ အပ္ခ်ည္တစ္မွ်င္၊ သည္းႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကိုမွ် အကြၽႏ္ုပ္မယူပါ။ ငယ္သားတို႔စားေသာအရာႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္အတူလိုက္ခဲ့ေသာ အာေနရ၊ ဧရွေကာလႏွင့္ မံေရတို႔၏ေဝစုကိုသာ ယူပါမည္။ သူတို႔ေဝစုကိုသူတို႔ယူၾကပါေစ”ဟု ေသာဒုံဘုရင္အား ဆိုေလ၏။