ဂလာတိဩဝါဒစာ 3:17-22

ငါ​ဆိုလို​သည္​မွာ ဤသို႔​ျဖစ္​၏။ ႏွစ္​ေပါင္း​ေလးရာ​သုံးဆယ္​လြန္​ၿပီးမွ ေပၚလာ​သည့္​ပညတ္​တရား​သည္ ဘုရားသခင္​ႀကိဳတင္​ဖြဲ႕​ထား​ေသာ​ပဋိညာဥ္​ကို မ​ပယ္ဖ်က္​သကဲ့သို႔ ကတိ​ေတာ္​ကို​လည္း မ​ပ်က္ျပယ္​ေစ​ႏိုင္​ရာ။ အေၾကာင္းမူကား အေမြ​ေတာ္​သည္ ပညတ္​တရား​အေပၚ​၌​မူတည္​လွ်င္ ကတိ​ေတာ္​အေပၚ​၌ မ​မူတည္​ေတာ့​ေပ။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္​သည္ အာျဗဟံ​အား ထို​အေမြ​ေတာ္​ကို ကတိ​ေတာ္​အားျဖင့္ ေပး​သနား​ေတာ္မူ​ၿပီ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ပညတ္​တရား​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္​ရွိ​ရ​သနည္း။ ၎​သည္ ကတိ​ေတာ္​ကို​ခံရ​ေသာ​အမ်ိဳးအႏြယ္​ေပၚထြန္း​သည္​အထိ ေဖာက္ဖ်က္​က်ဴးလြန္​မႈ​မ်ား​ေၾကာင့္ ျဖည့္စြက္​ထား​ျခင္း​ခံရ​ၿပီး ေကာင္းကင္​တမန္​မ်ား​မွ​တစ္ဆင့္ ၾကားဝင္​ေစ့စပ္​သူ​အားျဖင့္ ျပ႒ာန္း​ျခင္း​ခံရ​၏။ ၾကားဝင္​ေစ့စပ္​သူ​သည္ တစ္​ဖက္​ႏွင့္​သာ​ဆိုင္​သည္​မ​ဟုတ္။ ဘုရားသခင္​မူကား တစ္ပါးတည္း​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ပညတ္​တရား​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ကတိ​ေတာ္​ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္​ျဖစ္​သေလာ။ လုံးဝ​မ​ျဖစ္​ေပ။ အေၾကာင္းမူကား ေပးအပ္​ထား​ေသာ​ပညတ္​တရား​သည္ အသက္ရွင္​ေစ​ႏိုင္​သည္​ဆိုလွ်င္ ေျဖာင့္မတ္​ျခင္း​ကို ထို​ပညတ္​တရား​အားျဖင့္ အမွန္ပင္​ရရွိ​ခဲ့​ေပ​လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​ခရစ္ေတာ္​ကို​ယုံၾကည္​ျခင္း​ႏွင့္စပ္ဆိုင္​ေသာ​ကတိ​ေတာ္​ကို ယုံၾကည္​ေသာ​သူ​တို႔​အား​ေပးအပ္​ရန္ က်မ္းစာ​သည္ လူ​အေပါင္း​တို႔​ကို အျပစ္​တရား​၏​လက္ေအာက္​တြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္​ထား​၏။