ေယဇေက်လအနာဂတၱိက်မ္း 30:20-26

တစ္ဆယ့္တစ္​ႏွစ္​ေျမာက္​၊ ပထမ​လ​၊ ခုနစ္​ရက္​ေန႔​တြင္ ထာဝရဘုရား​၏​ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ထံသို႔​ေရာက္လာ​၍ “​အခ်င္း​လူသား​၊ အီဂ်စ္​ဘုရင္​ဖာေရာ​မင္းႀကီး​၏​လက္႐ုံး​ကို ငါ​ခ်ိဳး​ပစ္​ၿပီ​။ အနာေပ်ာက္ကင္း​ေအာင္ ပတ္တီးစည္း​ေပး​မည္​မ​ဟုတ္​။ ဓား​ျပန္​ကိုင္​ႏိုင္​သည္​အထိ သန္မာ​လာ​ေအာင္ က်ပ္စည္း​ေပး​မည္​မ​ဟုတ္​။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္​ထာဝရဘုရား​က ‘အီဂ်စ္​ဘုရင္​ဖာေရာ​မင္းႀကီး​ကို ငါ​ဆန႔္က်င္​ဘက္​ျပဳ​မည္​။ သူ​ကိုင္​ထား​ေသာ​ဓား လက္​မွ​လြတ္က်​သြား​သည္​အထိ သန္မာ​ေန​ေသာ​လက္​ႏွင့္ က်ိဳး​ေန​ေသာ​လက္​ကို​ပါ ငါ​ခ်ိဳး​ပစ္​မည္​။ အီဂ်စ္​ျပည္သား​တို႔​ကို လူမ်ိဳး​တကာ​တို႔​အလယ္ အတိုင္းတိုင္း​အျပည္ျပည္​သို႔ ကြဲလြင့္​ပ်ံ႕ႏွံ႔​ေစ​မည္​။ ေဘဘီလုံ​ဘုရင္​၏​လက္႐ုံး​ကို ခိုင္ခံ့​ေစ​၍ ငါ့​ဓား​ကို သူ႔​လက္​သို႔​အပ္​မည္​။ သို႔ေသာ္ ဖာေရာ​မင္းႀကီး​၏​လက္႐ုံး​ကို ငါ​ခ်ိဳး​သျဖင့္ သူ​သည္ ေဘဘီလုံ​ဘုရင္​ေရွ႕​တြင္ ေသလုေျမာပါး​ဒဏ္ရာရ​သူ​ညည္းတြား​သကဲ့သို႔ ညည္းတြား​ရ​လိမ့္မည္​။ ထိုသို႔ ေဘဘီလုံ​ဘုရင္​လက္႐ုံး​ကို ငါ​ခိုင္ခံ့​ေစ​မည္​။ ဖာေရာ​၏​လက္႐ုံး​မူကား က်ိဳးသြား​လိမ့္မည္​။ ငါ့​ဓား​ကို ေဘဘီလုံ​ဘုရင္​လက္​သို႔​အပ္​၍ ထို​ဓား​ျဖင့္ အီဂ်စ္​ျပည္​ကို တိုက္ခိုက္​ေသာအခါ ငါ​သည္ ထာဝရဘုရား​ျဖစ္ေၾကာင္း​ကို သူ​တို႔​သိ​ၾက​လိမ့္မည္​။ အီဂ်စ္​ျပည္သား​တို႔​ကို လူမ်ိဳး​တကာ​တို႔​အလယ္ အတိုင္းတိုင္း​အျပည္ျပည္​သို႔ ကြဲလြင့္​ပ်ံ႕ႏွံ႔​ေစ​ေသာအခါ​မွ ငါ​သည္ ထာဝရဘုရား​ျဖစ္ေၾကာင္း​ကို သူ​တို႔​သိ​ၾက​လိမ့္မည္’​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္​”​ဟု မိန႔္ဆို​၏​။