ေယဇေက်လအနာဂတၱိက်မ္း 3:1-15

တစ္ဖန္ ထို​သူ​က “​အခ်င္း​လူသား​၊ သင္​ေတြ႕​ရ​ေသာ​စာလိပ္​ကို စား​ပါ​။ စား​ၿပီးလွ်င္ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ထံ သြား​၍​ေဟာေျပာ​ပါ​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ငါ​လည္း ငါ့​ႏႈတ္​ကို​ဖြင့္​လိုက္​ေသာအခါ သူ​သည္ ထို​စာလိပ္​ကို ငါ့​အား​ေကြၽး​ၿပီး “​အခ်င္း​လူသား​၊ ငါ​ေပး​ေသာ​စာလိပ္​ကို​စား​ၿပီး သင့္​ဗိုက္​ကို​ျဖည့္​ေလာ့​”​ဟု ဆို​၏​။ ငါ​သည္ ထို​စာလိပ္​ကို​စား​ေသာအခါ ႏႈတ္​၌ ပ်ားရည္​ကဲ့သို႔​ခ်ိဳၿမိန္​၏​။ ထို႔ေနာက္ သူ​က “​အခ်င္း​လူသား​၊ ငါ့​စကား​ကို အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ထံသို႔ သြား​၍​ေျပာျပ​ေလာ့​။ သင္​မသိ​ေသာ​ဘာသာစကား​၊ သင္​နားမလည္​ေသာ​ဘာသာစကား​ကို ေျပာဆို​ေသာ​လူမ်ိဳး​ထံသို႔ သင့္​ကို​ငါ​ေစလႊတ္​သည္​မ​ဟုတ္​။ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​ထံသို႔ ေစလႊတ္​ျခင္း​ျဖစ္​၏​။ သင္​နား​မ​လည္​ႏိုင္​သည့္ ခက္ခဲ​ေသာ​စကား​၊ ထူးဆန္း​ေသာ​စကား​ကို ေျပာဆို​သည့္​လူမ်ိဳး​တို႔​ထံသို႔ သင့္​ကို​ေစလႊတ္​သည္​မ​ဟုတ္​။ အကယ္၍ ထို​လူမ်ိဳး​တို႔​ထံသို႔ ေစလႊတ္​မည္​ဆို​လွ်င္ သင့္​စကား​ကို သူ​တို႔​နားေထာင္​ၾက​လိမ့္မည္​။ ယခုမူ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ ငါ့​စကား​ကို နားေထာင္​လို​ေသာ​ဆႏၵ​မ​ရွိ​ေသာေၾကာင့္ သင့္​စကား​ကို​လည္း နားေထာင္​လို​ေသာ​ဆႏၵ​ရွိ​မည္​မ​ဟုတ္​။ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ ေခါင္းမာသူ​၊ စိတ္ႏွလုံး​မာေက်ာ​သူ​မ်ား ျဖစ္​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​မ်က္ႏွာ မာေက်ာ​သကဲ့သို႔ သင့္​မ်က္ႏွာ​ကို မာေက်ာ​ေစ​မည္​။ သူ​တို႔​ေခါင္းမာ​သကဲ့သို႔ သင့္​ကို​ေခါင္းမာ​ေစ​မည္​။ ေက်ာက္ခြၽန္​ထက္​မာ​ေသာ​စိန္​ကဲ့သို႔ သင့္​ကို ေခါင္းမာ​ေစ​မည္​။ သူ​တို႔​သည္ ပုန္ကန္​တတ္​ေသာ​အမ်ိဳး​ျဖစ္​ေသာ္လည္း သူ​တို႔​ကို မ​ေၾကာက္​ႏွင့္​။ သူ​တို႔​မ်က္ႏွာ​ထား​ေၾကာင့္ မ​ထိတ္လန႔္​ႏွင့္​”​ဟု ငါ့​အား မိန႔္ဆို​၏​။ တစ္ဖန္ ထို​သူ​က “​အခ်င္း​လူသား​၊ ငါ​ေျပာ​ေသာ​စကား​အလုံးစုံ​ကို နားေထာင္​၍ ႏွလုံးသြင္း​ေလာ့​။ ဖမ္းေခၚ​သြား​ျခင္း​ခံရ​ေသာ သင့္​အမ်ိဳးသားခ်င္း​တို႔​ထံသို႔​သြား​၍ သူ​တို႔​နားေထာင္​သည္​ျဖစ္ေစ​၊ နား​မ​ေထာင္​သည္​ျဖစ္ေစ ‘ဘုရားရွင္​ထာဝရဘုရား ဤသို႔​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည္’​ဟူ၍ သူ​တို႔​အား ဆင့္ဆို​ရ​မည္​”​ဟု ဆို​၏​။ ထို႔ေနာက္ ဝိညာဥ္​ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို​ခ်ီမ​လိုက္​စဥ္တြင္ “​စံ​ေတာ္မူ​ရာ​အရပ္​မွ ထာဝရဘုရား​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို ခ်ီးမြမ္း​ၾက​ေစ​သတည္း​”​ဟူေသာ အသံ​ကို ငလ်င္လႈပ္သံ​ႀကီး​ကဲ့သို႔ ငါ့​ေနာက္မွ​ၾကား​ရ​၏​။ သတၱဝါ​တို႔​၏​အေတာင္ပံ​မ်ား တစ္​ခု​ႏွင့္​တစ္​ခု​ထိခတ္​ေသာ​အသံ​၊ သတၱဝါ​တို႔​အနား​ရွိ ဘီး​မ်ား​လည္​ေန​ေသာ​အသံ​ကို​လည္း ငလ်င္လႈပ္သံ​ႀကီး​ကဲ့သို႔ ငါ​ၾကား​ရ​၏​။ ထိုသို႔ ဝိညာဥ္​ေတာ္​က ငါ့​ကို​ခ်ီေဆာင္​သြား​ေသာအခါ ငါ​သည္ ပူပန္စိတ္​ေလာင္ၿမိဳက္​လ်က္ လိုက္ပါ​သြား​၏​။ ထာဝရဘုရား​၏​လက္​ေတာ္​သည္ ငါ့​အေပၚ​အားႀကီး​စြာ​တည္​လ်က္​ရွိ​၏​။ ငါ​သည္ ေခဗာ​ျမစ္​နား​၊ ေတလဗိဗ​ၿမိဳ႕​ရွိ သုံ႔ပန္း​တို႔​ထံ​ျပန္​ေရာက္လာ​၍ သူ​တို႔​ေနထိုင္​ရာ​ၿမိဳ႕​တြင္ ငါ​ထိုင္​ေန​၏​။ ထို​ေနရာ​တြင္ ခုနစ္​ရက္​ပတ္လုံး ထိုင္​၍ မိန္းေမာေတြေဝ​လ်က္​ေန​ေလ​၏​။