ေဒသနာက်မ္း 4:4-8

တစ္ဖန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ​အားလုံး​ႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္​စြာ​ျပဳ​ေသာ​အမႈ​အားလုံး​တို႔​သည္ လူ​အခ်င္းခ်င္း​တို႔​၏​မနာလိုဝန္တိုမႈ​ေၾကာင့္​သာ​ျဖစ္ေၾကာင္း ငါ​ေတြ႕ျမင္​၏​။ ဤ​အရာ​သည္​လည္း အခ်ည္းႏွီး​ျဖစ္​ၿပီး ေလ​ကို​လိုက္ဖမ္း​ျခင္း​ျဖစ္​၏​။ မိုက္မဲ​ေသာ​သူ​သည္ မိမိ​လက္​ကို​ပိုက္​ထား​၍ မိမိ​အသား​ကို​စား​တတ္​၏​။ လက္တစ္ဆုပ္စာ​ေအးခ်မ္းမႈ​သည္ လက္ခုပ္တစ္ခုပ္စာ​ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ​ႏွင့္ ေလ​ကို​လိုက္ဖမ္း​ျခင္း​တို႔​ထက္ ပို၍​ေကာင္း​၏​။ တစ္ဖန္ ေန​ေအာက္​တြင္ အခ်ည္းႏွီး​ေသာ​အရာ​ကို ငါ​ျပန္​၍​ေတြ႕ျမင္​သည္​မွာ တစ္ကိုယ္တည္း​ျဖစ္​လ်က္ အေပါင္းအေဖာ္​မ​ရွိ​၊ သား​လည္း​မ​ရွိ​၊ ညီအစ္ကို​လည္း​မ​ရွိ​ေသာ​သူ​တစ္ဦး​ရွိ​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ​၏​ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ​အားလုံး​၌ အဆုံး​မ​ရွိ​။ သူ​၏​မ်က္စိ​သည္​လည္း ဓနဥစၥာ​၌​ေက်နပ္တင္းတိမ္​သည္​ဟူ၍​မ​ရွိ​။ “​ငါ​သည္ မည္သူ႔​အတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္​လ်က္ ငါ​၌​ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ​ခ်ိဳ႕တဲ့​ေစ​ရ​သနည္း​”​ဟူ၍​လည္း​မ​ေမး​။ ဤ​အရာ​သည္​လည္း အခ်ည္းႏွီး​ျဖစ္​ၿပီး ၿငီးေငြ႕ဖြယ္​ေကာင္း​ေသာ​အလုပ္​ျဖစ္​၏​။